این کتاب سال ۲۰۲۲ توی بخش های fiction و debut novel گودریدز کاندید شده بود. اگر به داستان های فانتزی، درام و حیوانات علاقه دارید، این کتاب میتونه براتون جالب باشه. آخر نظرم سریال هایی که شبیه به این کتابن رو اسم بردم، اگر این کتابو دوست داشتید شاید اونا رو هم بپسندید.

داستان از سه شخصیت اصلی و چند شخصیت فرعی تشکیل میشه که همه شخصیت‌پردازی خیلی خوبی دارن و میتونید درموردشون کلی حرف بزنید.
اولین شخصیت "تووا" نام داره، زنی پا به سن گذاشته ولی قوی، مهربان و مثبت اندیش. اون توی یه مغازه آکواریوم کار میکنه و در حین نظافت با موجودات دریایی هم صحبت میکنه. تووا تنها زندگی میکنه، پسرش "اریک" در ۱۸ سالگی در دریا غرق شده و غم بزرگی روی دل تووا گذاشته. همسرش "ویل" هم چند سال قبل فوت کرده و حالا تووا این روزا به سختی خودش رو با زندگی سازگار میکنه و به فکر بازنشست کردن خودش، ترک شهرشون "سوول بِی " و رفتن به یه مرکز سالمندان هست. با این حال در رفتارش با دیگران بسیار خوش برخورده و همین تووا رو برای همه اهالی "سوول بِی" عزیز میکنه.
دومین شخصیت "کامرون" نام داره، پسری در دهه بیست سالگی که پیش خاله‌ "جین" زندگی میکنه، دانشگاه نرفته، سر هر کاری میره زود اخراج میشه و دوست دخترش هم خیلی از خودش چه از نظر مالی و چه شغلی بهتره. مادرش "دافنه" اونو در ۹ سالگی پیش خاله جین گذاشته و دیگه برنگشته و پدرش، معلوم نیست چه کسیه. بعد از اخراج آخرش و گرفتن جعبه‌ای از وسایل مادرش و دیدن سرنخی از پدرش، راهی جاده میشه و به دنبال پدرش میگرده تا ازش بخواد این سال هایی که نبوده رو با پول براش جبران کنه و اینجوری بدهیش به خاله جین رو هم پس بده. اون توی سوول بی، زندگی جدیدی رو شروع میکنه تا بتونه پدرش  رو پیدا کنه.
سومین شخصیت یه اختاپوسه و "مارسلوس " نام داره. مارسلوس یه موجود خیلی باهوشه که توی مغازه آکواریومی که تووا کار میکنه زندگی میکنه و از انسانها هم درک بالایی داره. اون هرکسی که توی مغازه میاد رو ارزیابی میکنه. و البته درباره تووا هم همیشه ارزیابی‌هایی داره. نمیشه مارسلوس رو دوست نداشت. هرچی در داستان جلوتر برید بیشتر متوجه منظورم میشید. 

این سه شخصیت به هم وصل میشن و داستان خیلی زیبا و دلنشینی رو رقم میزنن. من از خوندنش لذت بردم. یه ستاره کم داره چون وسطاش یکم خسته‌ام کرده بود ولی چون داستان رو دوست داشتم ادامه دادم و پشیمون هم نیستم. واقعا ارزشش رو داشت و برام دوست داشتنی بود ♡

سریال های مشابه این کتاب از کره جنوبی که در شهرهای ساحلی اتفاق میفتن و مثل کتاب شخصیت‌های خاکی و مهربونی دارن:
- مادر بد (Bad Mother)
- دهکده ساحلی چاچاچا (Hometown Cha-Cha-Cha)
- غم های ما (Our Blues)

اگر دلتون یه داستان آروم و زیبا میخواست این کتاب گزینه خوبیه.
          

            داستان کتاب رو دوست داشتم
هیجانش هم خیلی من رو تحت تاثیر قرار داد
یه جاهایی می گفتم بابا دقت کن! این همونه! ( خطاب به دو آدم)
یه جاهایی هم می گفتم آفرین همینه! (خطاب به جناب مارسلوس!)

این کتاب سه تا راوی داره که داستانشون یه جایی به هم می رسه و پیوندهای بین این سه راوی مشخص میشه، یکی از این راوی ها جناب مارسلوس، هشت پای نارنجی باهوشی است که فصل هاش و نگاهش جذابیت خاصی به کتاب داده. این هشت پا توی یک آکواریوم محبوسه اما محبوس نیست! و میدونه چقدر از عمر کوتاهش باقی مونده و شمارش معکوس روزهای باقی مونده از زندگیش رو ما تو روایت ها شاهدیم. 
از یه جایی به بعد اینقدر نگران شخصیت ها شده بودم نتونستم داستان رو معطل بگذارم و تا آخرش رفتم

ممنون از دوستی که پیشنهادش داد که تا الان پیشنهاداش همه جذاب و خواندنی بود
کتاب یسری نکاتی داره که به نظرم 18+ اش می کنه
          

            اولش برای خوندن این کتاب تردید داشتم و اوایل کتاب به نظرم چندان جذاب نبود ولی هر چی بیشتر میخوندم بیشتر برای ادامه دادنش ترغیب میشدم ، اواسط کتاب که دیگه اصلا نتونستم بذارمش زمین ... به نظرم واقعا عالی بود و میشه گفت حل کردن معمای کامرون و تووا هیجان انگیز بود. همچنین  قسمت هایی که از زبون مارسلوس بود ، نویسنده از طنز های کوتاهی استفاده کرده بود که داستان رو جذاب تر میکرد ...
 و خب در کل کتاب می‌خواست اهمیت خانواده و کنار هم بودن رو نشونمون بده ⁦♡
          

            خیلی خوب بود
برام‌یه کتاب خاص بود.
ریتم آرام ولی متناسبی داشت...
در عین حال جذابیت و کشش کافی هم داشت ‌.
آرام بخش،  لطیف...
همه چیش خوب بود...
اما قطعا کتاب بزرگساله نه نوجوان...
          

            کتاب متفاوتی بود. 
من با هیچ پیش زمینه ای خوندم و تا اواسط کتاب موضوع اصلیش مشخص نشد ولی باز هم خود داستان برام جذاب بود، البته روند کند و پر جزئیاتی داشت که برای رسیدن به اون نقطه اصلی لازم بود.
از اون جایی که بحث های مربوط به هشت پا واقعی نبود روند حل مسئله اش هم غیرواقعی حساب میشه ولی میشد منطقی تر باشه ؛ انگار نویسنده یک مدلی می نوشت که بعدا بتونه راحت حلش کنه و خلاقیتش کم بود. 
آخر کتاب هم خوب تموم شد و خوشی و ناخوشی رو با هم داشت.
در کل دوست داشتنی و متفاوت بود.

پ.ن: 
جلد کتاب هم قشنگه. از دلایلی که انتخاب کردم بخونمش جلدش هم بود😅

          

            یه کتاب خانوادگی و احساسی :)

چند تا از شخصیت‌ها پیر هستن و خوندن از احساسات آدمهایی که دیگه جوون نیستن برام جالب بود، گاهی نمکین و گاهی بغض‌آور... 

فضای کتاب هم به شدت خانوادگیه و راستش رو بگم کلا این حد از خانواده‌دوستی و مخصوصا اهمیت دادن به افراد مسن رو از آمریکایی‌ها انتظار نداشتم 😅 کلا البته تقریبا همه چی خیلی مثبت بود و کتاب شخصیت «بد» نداشت و حتی اِکس‌ها (همون ex 😅 یعنی شریک سابق 😄) هم خیلی آدمای خوبی بودن :) که شاید بتونیم بگیم خیلی واقعی نیست 🤔 بحث‌های مالی کتاب هم یه مقدار با دانسته‌های پیشینم تناقض داشت...

داستان ضرب‌آهنگی کندی داشت ولی همچنان آدم رو دنبال خودش می‌کشید. البته به نظرم بعضی جاها نویسنده دیگه خیلی به جزئیات پرداخته بود و من حس می‌کنم یه سری از این جزئیات جدا اضافه بودن. 
و کلا مخاطب اون راز اصلی کتاب رو همون اولا می‌فهمید و باید منتظر می‌موند تا شخصیت‌ها هم بالاخره بهش پی ببرن :)

گل سرسبد کتاب هم جناب مارسلوس بود 😍 یک اختاپوس عظیم‌الجثهٔ اقیانوس آرام! که البته تو یه آکواریوم اسیر بود :) با توجه به اینکه بعید می‌دونم یه اختاپوس اینقدر فهیم و باهوش و نمکین باشه می‌تونیم بگیم این کتاب نیمچه فانتزیه! 

پایان‌بندی هم یه مقدار زیادی هَپیلی اِوِر اَفتِری بود 😂 

من همزمان با خوندن متن زبان اصلی به ترجمهٔ نشر نون هم یه نگاهی انداختم و باید اعلام کنم که بعد از مدتها مشکل قابل توجهی تو ترجمه ندیدم! دیگه الان باید خیلی خوشحال باشن که از سخت‌پسندی مثل من نمرهٔ قبولی گرفتن 😂