در سال ١٩١۴ آرشیدوک فرانتس فردیناند، ولیعهد امپراتوری پیر اتریش_مجارستان به‌همراه همسرش به دست یه جوان بیست ساله ی ملی گرای صرب به قتل رسید.
امپراتوری اتریش_مجارستان به صربستان اولتیماتوم داد.
صربستان درخواست ها را رد کرد.
امپراتوری به صربستان اعلان جنگ کرد.
روسیه به طرفداری از صربستان و آلمان به هواخواهی اتریش وارد کارزار شدند.
آلمان به فرانسه متحد روسیه و بلژیک متحد انگلیس حمله کرد.
انگلیس به دفاع از بلژیک وارد جنگ شد و اینچنین جنگی چهار ساله بین دول اروپایی در گرفت.
جنگی که سرانجام به فروپاشی چهار امپراتوری اتریش_مجارستان، روسیه، آلمان و عثمانی منجر شد.
جنگی با حدود بیست میلیون قربانی نظامی و غیر نظامی.
آلمان در کاخ ورسای فرانسه، مجبور به ترک مخاصمه و قبول عهدنامه ی ورسای کرد. عهدنامه ای که ١٣ درصد خاک آلمان و تمامی مستعمراتش را تصاحب کرد.
آلمان مجبور به پرداخت ۴٢٣ میلیارد دلار به متفیقن شد.
برخی از مهمترین مفاد عهدنامه ورسای شامل :
تمامی کشتی‌های جنگی و تجاری آلمان به بریتانیا و فرانسه داده شود. 
آلمان با هزینه خود برای متفقین کشتی بسازد. 
آلمان باید از تمامی دارایی‌های خود در سایر کشورها چشم بپوشد. 
آلمان باید ۵۰۰۰ موتور قطار و ۱۵۰ هزار اتومبیل برای متفقین تولید کند. 
آلمان باید به مدت ۱۰ سال مقادیر زیادی زغال سنگ به فرانسه، ایتالیا و بلژیک بدهد. 
ناحیه زارلاند به مدت ۱۵ سال به فرانسه واگذار شود. 
آلمان می‌بایست نیروی زمینی خود را به یکصد هزار نفر بدون تانک، سلاح سنگین و خودروهای زرهی کاهش دهد. 
آلمان از حق داشتن زیردریایی و خدمت وظیفه و نیروی هوایی محروم و نیروی دریایی آن هم به ۶ فروند کشتی جنگی و تعدادی رزمناو و قایق اژدرافکن محدود می‌گردد 
به موجب این پیمان آلمان ۵۵ درصد از منابع سنگ آهن، ۴۵ درصد از منابع زغال‌سنگ، ۷۵ درصد از منابع روی و ۵۷ درصد از منابع سرب خود را از دست داد.
عهدنامه نامه ی ورسای ابرتورمی یک‌ میلیون درصدی را در آلمان منجر شد.
به قدری ارزش پول آلمان سقوط کرد که کارگران در طی روز چندین نوبت حقوق دریافت کرده و دستمزد خود را با گاری جابجا می‌کردند.
بی ارزش شدن پول ملی به جایی رسید که مردم اسکناس ها را در بخاری ریخته و به عنوان سوخت استفاده می‌کردند.
تحقیر در پیمان ورسای از یک‌طرف و قحطی و فقر و گرسنگی از طرف دیگر مقدمات به قدرت رسیدن فردی را فراهم آورد که دشمن مردم آلمان را دو چیز می‌دانست : مارکسیسم و یهودیت. 
ظهور هیتلر و تاسیس رایش سوم، آلمان را به روزهای پرشکوه گذشته رساند و به قدری قدرتمند شد که توانست جنگ جهانی دیگری به پا کند.
جنگ دوم جهانی که از ١٩٣٩ آغاز و تا سال ١٩۴۵ ادامه داشت.
جنگی با حدود ٧۵ میلیون کشته که خونبارترین جنگ تاریخ لقب گرفت.
پس از شکست آلمان و اتمام جنگ، باز قحطی و تورم گریبانگیر مردم آلمان شد.
کتاب به سال های بعد از جنگ جهانی دوم می‌پردازد.
نان سال های جوانی، اثری از نویسنده ی آلمانی، هاینریش بُل است که خود در سن بیست و دو سالگی به اجبار روانه جبهه جنگ شد.
کتاب در مورد فردی به نام والتر فندریچ است که در سن ١۶ سالگی به امید یافتن لقمه نانی از روستا راهی شهر شده و نهایتا به عنوان تعمیرکار لباسشویی مشغول به کار می‌شود.
داستان با رسیدن نامه ای از زادگاه والتر آغاز می‌شود.
در طول داستان والتر جوان دائما به گذشته سفر کرده و خاطرات کودکی، نوجوانی، گرسنگی و قحطی و نبود نان را با خود مرور می‌کند.
نان در این داستان، در ازای جوانی داده می‌شود.
گرسنگی، از مردم حیواناتی شیاد، بی اخلاق، بدبین، بددهن و طغیانگر می‌سازد که از ترس آن به مرگ پناه می‌برند.
رمان نان سال های جوانی یک رمان ضد جنگ است.
جنگی که دو سر آن باطل، تمامیت خواه، مستکبر و خونریز است.
بُل در این کتاب نه تنها به یکی پیامدهای جنگ اشاره می‌کند، بلکه به ملت خودش هم رحم نکرده و از مردم جنگ زده ی گرسنه، چهره ای کریه و مشمئز کننده ترسیم می‌کند. 
مردمی که برای لقمه نانی حاضرند دست به هر کاری بزنند.
توحش طرف پیروز جنگ ( که در واقع این‌ جنگ برای هر دوطرف شکست محسوب می‌شد) بعد از آتش بس نیز ادامه داشت.
از برهنه کردن زنان آلمانی و گریم کردن آنان به شکل هیتلر و سوار بر الاغ در شهر چرخاندن، تا تجاوز به زنان و دختران، کشتار بی رحمانه کودکان و سالمندان و تلف شدن صدها هزار اسیر جنگی پس از اتمام جنگ، تنها گوشه ای از بربریت متفقین است.
تلخ ترین طنز تاریخ آن است که اروپاییانی که خونبارترین جنگ ها را به راه انداخته اند، شنیع ترین جنایات تاریخ را مرتکب شده اند، به بی‌رحمانه ترین وسائل متوسل شده اند تا بتوانند خوی خون ریز و سفاک خود را ارضا کنند، امروزه مدعی حقوق بشر شده و نگران دموکراسی در کشورهای دیگر به خصوص غرب آسیا و ایران هستند. 
        

          آن وقت‌ها، وقتی در خانه خودمان زندگی می‌کردیم کتابهای پدرم را بلند می‌کردم تا نان بخرم. کتابهایی که او خیلی به آنها علاقه داشت.کتابهایی که در زمان تحصیلش به خاطرشان گرسنگی را تحمل کرده بود. کتابهایی که بابتشان پول بیست عدد نان را پرداخته بود .من به قیمت نصف نان فروختم. این نرخ بهره ای است که ما به دست می آوریم،از منفی دویست تا منفی بی نهایت.
        

          هاینریش بل در این داستان که کل ماجرا در یک روز رخ میدهد دنبال اینه که ما بیشتر خاطرات و صحبت های درونی شخصیت اول داستان رو دنبال کنیم. به گونه ای که ناگهان با یک کلمه شخصیت اول داستان پرتاب می شود به خاطره ای یا فکری به ذهنش می رسه و بدون توجه به خط اصلی داستان، اون رو مطرح می کنه. 
این پراکنده گویی بی نظم به نظر می رسه اما هنر نویسنده در همین بوده که موفق میشه یک کل منسجم از شخصیت اصلی داستان بسازه. عقده ها، اضطراب هاش رو راحت میتونیم بفهمیم. 
بزرگ شدن در فقر باعث شده کاراکتر اصلی عقده نان پیدا کنه و برای رسیدن به پول و نان کاری که بهش علاقه ای نداره رو انجام بده. حال ورود یه دختر جدید به زندگیش باعث تحولش بشه و فرار کنه از این وضع 
ماجرای عاشقانه داستان در نگاه اول رخ میده و حس نوعی دیوانگی هم میده. گنگ بودن شخصیت دختر که هیچ ویژگی نداره فقط به نظر دختر زیباییه باعث میشه قسمت عاشقانه جذابیت خاصی پیدا نکنه. شاید نویسنده میخواسته بگه کاراکتر اصلی فقط دنبال فرار از وضع موجودش بوده و به همین دلیل دختر اهمیتی نداره 
در کنار شخصیت اصلی، شخصیت پدرش هم بد نبود اما به جز اون کاراکتر دیگه ای ساخته نمیشه. دختر کارفرما به نظرم میتونست لحظات بیشتری داشته باشه. نقطه ضعف اصلی داستان شخصیت دختر جدیده که واقعا قابل درک نیست. در جایی شبیه کاراکتر اصلی شروع می کنه به خیالبافی که واقعا گنگ و نامفهوم بود. 
به طور خلاصه عقده نان و کمبود کاراکتر اصلی رو می فهمیم و زیباست اما قسمت عاشقانه جای کار بیشتری داشت.

        

          یکی از مصادیق و بیناتی که می‌شه از دیدنش به عدم وجود عدالت در این دنیا پی برد همین "هاینریش بل"ه قطعا.
کتاب نیست که! یه خنجر تیز و برنده ست با یک سری دندونه، در دست یک قصاب بی رحم . اول فرو می کنه و وقتی به دندونه اول رسید یک پیچ و همه ی این ها نه در شکم خواننده که در روحش رخ می ده.
خلاصه که الله اکبر به این قلم. 
نویسنده های فوق العاده ی دیگه اگر به چنین ایده ای برسند احتمالا باهاش یه 600 صفحه ای صفا می کنن ولی جناب "هاینریش بل" انقدر براش از این ایده ها ریخته که  با صد و چند صفحه تمومش می کنه. تا همه یادشون بمونه رئیس کیه.
خلاصه بخوانید که خیلی باحاله . 
من واقعا تلاش کردم که لو ندم ولی قضیه ی نان واقعا درخشانه در این کتاب و بعید می دونم هرگز بتونم فراموشش کنم. 
عالی بود. عالی.
        

          تلخ اما جذاب و پرکشش با پایانی معمولی در کل خواندنش خالی از لطف نیست.
        

          حاج آقا بل علاقه زیادی به تشبیه داشت، و انصافا هم کتاب تشبیهات خوب زیاد داشت. نوع روایت داستانم دوست داشتم
        

          
عنوان کتاب به خوبی نشانگر محتوای داستان روایت شده توسط هانریش بل است. داستان زندگی پسری که از نوجوانی برای کار کردن به شهر آمده است و همیشه حسرت یک دل سیر نان گرم خوردن را با خود به همراه دارد. اما یک ملاقات مفاهیم زندگی اش را تغییر می دهد و متوجه می شود که گرسنگی های دیگری هم وجود دارند که در آن ها نان نمی تواند سیری بخش باشد. آن وقت حرف از پاسخ دیگری به میان می آید. پاسخی چون عشق...


        

          هاینریش بل ، نویسنده ای است که بخشی از زندگانی اش را در دوران جنگ جهانی دوم گذرانده و شاهد بر تمامی مشکلات و پیامدهای جنگ برای نظامیان و غیر نظامیان است. او خوب می داند که قحطی و از دست دادن عزیزان در آن دوران چه احوالاتی دارد به همین دلیل بیشتر داستان هایش ارتباط با جنگ دارد.
نان سال های جوانی در رابطه با تک گویی های فردی به نام والتر فندریچ است که با گریز به گذشته ی خود ،یعنی دوران جنگ و فقر و حسرت او به همراه پدرش برای تکه ای نان روایت می شود ؛ او حالا بزرگ شده و از ثروت کافی برخوردار است اما هنوز در همان حسرت فقر نان زندانی است.او روزی با دختری با دختری به نام هدوینگ که برایش اتاقی اجاره کرده تا در آن شهر به آموزگاری بپردازد آشنا می شود و با یکی از پیامدهای جنگ یعنی حسرت از دست دادن عزیزان در رابطه با این دختر دست وپنجه نرم پی کند و سپس علاقه مند به وی می‌شود.
ترجمه محمد اسماعیل زاده بسیار خواندنی است
        

          کتابی درباره وضع مردم عادی در دهه ۳۰ آلمان. نمیدونم چرا خیلی نفهمیدم چی شد. یه جورهایی بیشتر شرح افکار و وضعیت بود و اتفاق خیلی خاصی در داستان وجود نداشت.
        

           انتظاراتی که از یه کتاب برنده نوبل داشتم رو برآورده نکرد.کتاب فضای داستان گونه خاصی نداره و هر جایی هم که جذابیت داستان تا حدودی داره زیاد میشه وجود تشبیه هایی که بنویسنده به کار برده تمرکز را از داستان منحرف میکنه به نظرم میزان تشبیهاتی که به کار رفته بیش از اندازس به طوری که برای من حتی خسته کننده بود و یه سری هاش رو   اسکیپ کردم (البته شاید تو ادبیات آلمان زیبایی خاصی به کتاب داده باشه) در کل اون such a wow که بقیه میگن نبود برام
        

          نان آن سالها... کتابی که میشه حسش کرد. داستان گذشته و حال پسرکی که بزرگ شده و حسرت و یاد نان سالهای گذشته هنوز در دلش هست... مثل تمام کارهای بل که قبلا خونده بودم به راحتی حس نفرت رو بیان میکنه و میل به خواستن... و باز هم آخرش رو کمتر از همه جا دوست داشتم