استاد بلامنازع کشف سرنخ های ریز از دل مدارک بارها زیر و رو شده توسط پلیس: پوآرو!
کتاب در یکی از روستاهای کوچک انگلستان دور میزند و مثل بقیه روایتهای این چنینی چالش اصلی مخاطب فارسی زبان تشخیص شخصیت های متعدد همسایه ها از هم و به خاطر سپردن هویت و ویژگی های هرکدام است که شاید 100 صفحه ای طول میکشد. بعد از آن اما آماده تجربه لذت فراوان و دوپامین بسیاری باشید. چون آگاتا کریستی از امدادهای غیبی استفاده نمی کند و تمام تکه های پازل برای حل معما همزمان که به پوآرو داده میشود به مخاطب هم داده میشود. هرچند احتمال درست حدس زدن پاسخ معمای کتاب توسط ما تقریبا صفر است اما این مساله به اطلاعات فرامتنی ربط چندانی ندارد بلکه دقیقا وابسته به هنر نویسنده است که ذهن ما را کاملا مهندسی میکند و تقریبا اجازه نمی دهد جنبه های کاملی از قضایا را در ذهن مرور کنیم و اشتباه اصلی ما و پوآرو دقیقا همین جاست که به اندازه یک کتاب یافتن پاسخ معما طول میکشد. 

بنظرم خواندنی است اما در دسته عالی های آگاتا کریستی جایی ندارد.
        

          اولین تجربه 
آگاتا کریستی خوانی.
        

          برام جالب نبود.. حتی حوصله سربر هم بود!
تمام مدت با حالت پوکر فیس (معادل فارسی براش پیدا نکردم :)) درحال مطالعه بودم!
حتی در بخشی که قاتل شناسایی و معرفی شد هم دچار هیجان نشدم..
درکل یک بی هیجانی خاصی وجودم و فراگرفته بود 😂

اولین تجربم از آگاتا کریستی خوانی موفقیت آمیز نبود :)))
        

          قابل پیش بینی نبودن رمان برای من به شدت جذابه و همین باعث میشه کتابهای آگاتا کریستی رو خیلی بپسندم. 
خوندنش خیلی بهم چسبید! 
اسامی متعدد هستند و هر شخص داستان مربوط به خودش رو داره که در طول داستان جناب پوآرو مدام اونها رو بررسی میکنه. اگر همون ابتدا شخصیت ها رو به ذهن بسپارید یا یه گوشه یادداشت کنید، در ادامه‌ی داستان احتمالا گیج نمی‌شید و رشته مطلب رو گم نمی‌کنید.
        

          از داستان های پوآرو ست ،پوآرو به درخواست سرگرد اسپنس وارد یک ماجرای قدیمی میشه تا آدم بی‌گناهی مجازات نشه.
داستان پر شخصیتی بود که ظاهرا هیچ ربطی به هم یا به ماجرای قتل ندارند،اما خب ربط ماجرا ها به هم کم کم معلوم میشه.
پایان ماجرا غافلگیرکننده بود اما شکه‌کننده ،نه،انتظاراتم از کریستی خیلی بالا رفته.
اما خوبیه کتاب های کریستی به اینه که هر چند وقت یه بار نظرت را درباره ی قاتل تغییر میده.تاجایی که کاملا به خودت مطمئنی پیش میره اما ناگهان با یک اتفاق کوچیک‌قصه میچرخه و همه چیز عوض میشه و دوباره این چرخه تکرار میشه.
 همین که بهت اجازه میده حدس بزنی و تو را به چالش میکشه  را دوست دارم.
        

          کارآگاه سبیل فابریک بلژیکی تو این پرونده سن و سالی ازش گذشته و در طول داستان کاملا میتونین حسش کنید. آره، هرکول پوآرو با کوله‌باری از تجربه پرونده قتل پیرزنی معمولی رو قبول میکنه. قاتل از همون اول داستان مشخص و تو زندان قرار داره و قراره اعدام بشه.
دوست قدیمی پوآرو به سراغ کارآگاه ما میاد و بهش میگه: فکر میکنم کسی که به عنوان قاتل دستگیر شده یعنی مستاجر پیرزن در اصل قاتل نیست و یه احمق بی عرضس که نمیتونسته همچین قتلی و مرتکب بشه.
با اینکه خودش کلی وقت گذاشته برای این پرونده با اینحال چیزی دستگیرش نشده و همچنان نتونسته قاتل دیگه ای رو به غیر از مستاجری که قاتل شناخته شده پیدا کنه.
پس از پوآرو میخواد که یه بار دیگه از اول رو این پرونده وقت بزاره و پوآرو هم قبول میکنه و تحقیقاتش رو شروع میکنه که قاتل آیا همین مستاجر هست؟ یا نه و آگاتا خانم هم هنرنماییش رو در ۳۰۰ صفحه از مسیری که سبیل فابریک طی میکنه به رخ میکشه هر چند میتونست کوتاه تر بشه اما باید بدونین که کشش زیاد داستان مانع از این میشه که بگین ای کاش کوتاه تر بود.
و اما قاتل. میتونین پیداش کنین؟ بله
من تونستم؟ معلومه دیگه 
نه
چطوری پیدا کنین؟ اونقدرا سخت نیست فقط باس تک تک جزئیات رو با شخصیت های داستان مقایسه کنین و در نهایت پیروز میدان میشین. قسمت سخت ماجرا اینه که ۳۰۰ صفحه پر از جزئیات در انتظارتونه پس دفتر و خودکار یادتون نره.
در ضمن من نسخه صوتی این اثر رو از نشر خوب ماه آوا گوش دادم. خوب بود ، میتونست بهترم باشه.