همه دنبال این هستند که بفهمند حاج قاسم چگونه بود و چه کرد که شهید سلیمانی، عزیز یک ملت شد. حالا فکر کن خود حاج قاسم، شیفته ی این شهید بزرگوار است. نقطه برجسته این کتاب، توجه شهید به عرفان الهی است. گمشده ی این روزهای مومنان.
        

          در یکی از روزهایی که محمدحسین به مرخصی آمد قرار شد که برای درمان چشمانش به تهران برود چون حال عمومی اش خوب نبود و چشمانش درد داشت. تصمیم چنین شد که برادرش محمد علی او را با ماشین به تهران ببرد. وقتی برگشتند، محمد علی به من گفت: مادر! خیلی به حال محمد حسین غبطه می خورم .گفتم چرا؟ چه شده؟
 گفت: در طول مسیر که می رفتیم حال محمدحسین بدتر شد چشمانش به شدت درد گرفته بود و اذیتش می‌کرد. او 


:
آخرین باری که محمدحسین می خواست به جبهه برود مادرم عازم سفر موقع خداحافظی به مادرم گفت: مادر! هر چقدر می خواهی مرا نگاه کن. این دفعه دفعه آخر است. شاید دیگر مرا نبینی.
 مادر که به شوخی های محمدحسین عادت کرده بود، گفت: نه پسرم!  انشاء الله مثل همیشه سالم برمی گردی.
 حسین گفت: نه مادر! این دفعه دیگر شوخی نیست. وقتی رفتی به حرم حضرت زینب سلام الله علیها فقط دعا کن که شهید بشوم.
 مادرم وقتی به چهره اش نگاه کرد دید سخنش کاملاً جدی است. خیلی ناراحت شد و بغض گلویش را گرفت. پدر نگاهی به محمدحسین کرد: «بابا! الان وقت این حرف ها نیست. این چه حرفهایی است که به مادرت می زنی؟»
 محمدحسین مودبانه گفت: چه فرقی می کند حاج آقا! بهتر است از قبل سابقه ذهنی داشته باشید و خودتان را آماده کنید. مادر وقتی این حرف را که شنید، گفت: محمدحسین! دیگر نمی خواهد به جبهه بروی. من طاقت شنیدن این حرف ها را ندارم.
 محمد حسین گفت: مادر! امام حسین علیه السلام فقط مشکی پوش و گریه کن نم یخواهد. از این ها زیاد دارد. امام حسین علیه السلام رهرو می خواهد. بعضی ها از پنج تا پسر سه تا شون را در راه خدا دادن. خانواده هایی از سه فرزند دوتا را در راه خدا نثار کردند. شما فردای قیامت چه جوابی می خوانید به حضرت زهرا سلام الله علیها بدهید… خواهرم گفت: چرا حالا فقط تو باید به جبهه بروی آن هم با این تن مجروح؟! چطور دیگران راست راست توی خیابان‌های شهر بگردند و هر کاری که دلشان خواست بکنند و تو و امثال تو بروید و خودتان را جلوی گلوله قرار دهید؟!
محمدحسین جواب داد: من چه کار به دیگران دارم. من آن قدر جبهه می‌روم تا روی دست مردم برگردم.


زندگی نامه و خاطرات از شهید محمد حسین یوسف الهی
نویسنده: #مهری_پور_منعمی
ناشر: #مبشر (وابسته به کنگره شهدای استان کرمان
#کتاب
#حسین_پسر_غلام_حسین
        

          حسین یوسف الهی شهیدی عارف مسلک که در دوران جنگ راهنمایی روشن در اتفاقات جنگ برای همرزمانش بود 
سلسله ی موی دوست حلقه دام بلاست 
هرکه دراین حلقه نیست فارغ ازاین ماجراست...
        

          شهیدی که حاج قاسم وصیت کرده بود مجاور او به خاک سپرده شود، انتظار می‌رود شخصیت عجیب و خاصی داشته باشد و همین هم بود؛ یک جوان باصفای معنوی! 
کتاب متشکل از خاطرات اطرافیان و خانواده شهید و چند دستنوشته و عکس بود، ساختاری که اغلب کتب پیرامون شهدا دارند. 
انتظار می‌رفت  ناشر در چاپ‌های جدید، دستی به سر و روی کتاب و طرح جلدش بکشد. 
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
یک عاشقانه ملموس با معشوق حقیقی، حضرت حق جل و جلاله و عظم شأنه
یک عارف ناشناخته، بعد از کتاب، شاید کمی بفهمیم چرا سردار عزیزمان، اصرار داشت آخرین خانه‌اش در دنیا در همسایهگی او باشد.
        

          واقعا کتاب خوبی بود لذت بردم

        

          کتابی عاشقانه عارفانه همه چی تمووووم بود با خوندنش متوجه شدم چرا سردار خواسته بودن کنار ایشون دفن بشن 
        

          اگر بخوام در مورد این شهید بگم...
به وصیت حاج قاسم اشاره می کنم؛
 مبنی بر اینکه ایشون رو کنار شهید یوسف الهی دفن کنن. . .
        

          کتاب روایتگر زندگی شهیدی است که حاج قاسم وصیت کرده بود کنار ایشان مدفون شوند. شنیدن ویژگی‌های ایشان از زبان شهید سلیمانی مرا ترغیب کرد که کتاب را بخوانم با این شهیدعارف آشنا شوم. فکر نمی‌کنم از خواندنش پشیمان شوید.
        

          مملو از زییایی.... 
        

          شرح حال شهید بزرگوار، بسیار  دلنشین بود 
روان و جذاب و در عین حال انسان را متحیر میکرد... 
به امید نیم نگاهی از جانب این خوبانِ درگاه حق تعالی.
        

          این کتاب از اون دست کتابهایی بود که تا مدتها باهات می‌مونه. از اونهایی که رد پررنگی تو وجودت به جا می‌گذاره