روشی که ساپکوفسکی توی نوشتن این کتاب داشته جالبه: در واقع ما با مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه درمورد شخصیت اصلی (یک ویچر به نام گرالت) مواجه هستیم که بخش‌هایی رو از سرگذشت اون و دنیایی که توش زندگی می‌کنه به ما نشون میده، و لابه‌لای این داستان‌ها که در گذشته اتفاق افتادن با اتفاقات کوچکی از زمان حال روبه‌رو میشیم که حلقه وصل اتفاقات داستانی هستش. دنیاسازی این اثر فانتزی خیلی خوب انجام شده ولی سیستم جادویی اون توی جلد اول به تمامی جا نمیفته. وقایع هرچی جلوتر میرن جذاب‌تر میشن و پایان‌بندی هم نسبتا خوب انجام شده، هرچند اصطلاحا با کلیف‌هنگر تموم میشه و بیشتر از اینکه شبیه پایان یه کتاب باشه، شبیه پایان یه فصل هستش که منتظریم ببینیم توی فصل‌های بعدی چه اتفاقی میفته...
        

          شماره یک، نصفِ اول کتاب:

گرالت بیش از اندازه به «ماندالورین» شبیه است، سریال تازه‌ای که فصل اولش به تازگی ساخته شده؛ هر دو، یعنی هم ویچرِ هیولاکش و متعهد به کار، که گاهی با سوال و جواب‌هایش سرِ دیگران را می‌خورد، هم ماندالورین، که او هم جایزه بگیری وفادارْ به قانون و فرهنگ عمومی مذهبش هست... هر دو با پشتکار و مصمم بودنشان، موفق به ساختن شخصیتی افسانه‌ای از خودشان شده‌اند؛ هر دو در ازای کارشان، انتظار دریافت پاداش دارند و ماجرای هردوشان، قراردادهایی هست که طی سفری از قبل تعیین شده می‌بندند، ولی در همین حین هم ماجراجویی‌ها و هم ویژگی‌های شخصیتی‌شان رو نمایان می‌کنند،‌ مثل اعتقاد به آزادی و نفی سرنوشت از پیش تعیین شده که هر دو دارند، در نتیجه کارکتر جذابی از خودشان به جا گذاشتن... یکی با جادو و دیگری با سلاح، یکی با شمشیر و دیگری با موشک، یکی با اسب و دیگری با سفینه، یکی با وفاداری به قانونی نانوشته و صدای منطق و دیگری با ایمان به حزب و مذهب ساختگی که از آن به عنوان نژاد خاص خودش یاد می‌کند

هر دو آگاه به ضعف‌ها و قدرت‌هایشان، محدودیت‌ها و امکاناتشان، هر دو دارای عواطف و آرزوها و ترس‌های انسانی، همه‌ی این‌ها هم‌دلی ما با این قهرمانان را آسان‌تر می‌کند، آن‌ها مثل ادوارد سعید(روشنفکر) متعلق به هیچ حزب و ایدئولوژی‌ای نیستند بلکه یک قهرمان بین‌مرزی هستند که خیر و شر را با عمل‌شان به تعادل فرا می‌خوانند، این مقایسه صرفاً به علت هم‌زمانی خواندن این رمان با چندین متن دیگر و شباهتی که به ذهنم رسید بود، وگرنه من رو چه‌کار به ادوارد سعید!

شماره دو: نصفِ دوم کتاب: یک‌بار دیگه بهم ثابت شد بازی و سریال هیجان انگیزاند ولی نیروی خودشون رو از کتاب که جزییات خارق‌العاده‌ای داره، می‌گیرن، با این که از ترجمه راضی بودم ولی کاش می‌شد طلسم‌ها و گیاهان دارویی و موجودات افسانه‌ای و اسطوره‌‌های درون کتاب رو بهتر شناخت، هرچند نکات ریز کتاب در مورد زندگی انکارناپذیر بود، مثل تاکیدی که به زمین و کشاورزی و کارهای انسانی می‌شد، انگار هیچ چیز جلوی تخیل نویسنده آخرین آرزو رو نگرفته و پیوند بین حوادث دنیای فانتزی و واقعیات روزمره‌ی ما براش به سادگی قاچ کردن کیک می‌مونه؛ من فانتزی‌خوان قهاری نیستم ولی لذتی که از خواندن این داستان و پنچ‌گانه «آشیانه افسانه» و «دفترچه خاطرات چارلی کوچولو» در ایام نوجوانی و جوانی بردم هرگز یادم نمی‌ره، به امید گسترش بیشتر فانتزی و داستان...
        

          قشنگ بود و پلی ورودی به این دنیای فانتزی 
ولی چرا داخل سریال قیمه هارو ریختن داخل ماست ها
        

          خیلی خوب بود. خصوصاً با صوت پیتر کنی که با هنرمندی برای شخصیت‌ها صداپردازی قابل قبولی کرده بود. اولین کتاب از سری ویچر که این و کتاب دوم مجموعه داستان هستند و بعداً نویسنده تصمیم می‌گیره داستان رو کامل کنه و پنج جلد دیگه هم می‌نویسه. همه را تقریباً خوانده‌ام.
        

          بلاخره يه مجموعه پيدا شد كه بتونه عطش فانتزى منو برطرف كنه!  حالا چرا اين كتاب ميتونه عطش فانتزى من رو برطرف كنه ؟
چون يه آى پىِ واقعا وسيعه. هم كتاب داره. هم كميك داره. هم يه بازى خيلى خفن داره. (سريالشم كه چند وقت ديگه مياد) و از همه مهمتر شناخته شده هستش و كلى مقاله و فن آرت ازش تو اينترنت موجوده. 
كانتيننت يا همون قاره كه اسم دنياى كتاب هاى ويچر هستش واقعا وسيع و پر چزئياته كه البته تو كتاب اول زياد باهاش آشنا نميشيم ولى همونطور كه گفتم مقاله هاى زيادى دربارش نوشته شده و با خوندن اون ها راحت ميشه با جهان مجموعه آشنا شد. 
قبل از خوندن كتاب كمى نگران بودم كه ايده داستان هاى كوتاه خوب عمل نكرده باشه ولى خيلى هم خوب بود و يه جورايى باعث شده بود كه براى تعريف هر ماجرا نيازى به مقدمه چينى هاى طولانى و خسته كننده نباشه. 
گرالت هم كه واقعا شخصيت خفنيه و سريع تو دل آدم جا باز ميكنه. 

من خودم ترجمه تنديس رو خوندم و مشكلى هم باهاش نداشتم ولى بيشتر ديدم كه ترجمه نشر آذرباد رو پيشنهاد ميكنن كه من دليلش رو نميدونم.
        

          باید همین اول خیلی محکم بگویم که تو را خدا سریال «ویچر» را نبینید. چرا؟ چون بازی‌اش هست. خب، بازی نمی‌کنید؟ پس کتابش را بخوانید. مهم‌ترین دلیل شهرت «ویچر» و دلیل ترجمه این سری کتاب‌ها بازی «ویچر» بوده. خود بازی از مهم‌ترین بازی‌های تاریخ حساب می‌شود و صرفاً یک نسخۀ مشهور نیست. من بازی را انجام دادم و بعد کتاب را خواندم.
کتاب اول داستان‌های کوتاه دربارۀ گرالت است. او یک ویچر است. کسی که جهش‌یافته است و شغلش کشتن نیروهای پلیدی است و این‌شکلی امرار معاش می‌کند. کتاب اول شبیه «ماموریت‌های فرعی» است که با دنیای ویچر و گرالت آشنا شویم. هر داستان اطلاعات بیشتری به ما می‌دهد. ما با یک سری موجوات عجیب‌الخلقه هم مواجهیم که اگر بازی را انجام داده باشید با خیلی‌هایشان آشنا هستید. اگر هم دوست داشتید تاریخچه و شکل و شمایلشان را ببینید با یک گشت ساده در اینترنت پیدا می‌شوند. جذاب‌ترین بخش کتاب داستان آخر بود که اولین ملاقات ینیفر و گرالت را روایت می‌کند که اتفاقاً دندالاین (جسکیر) هم در ماجرا هست. به دلیل کوتاه و سرراست بودن روایت‌ها حتی اگر با دنیای ویچر هم آشنایی نداشته باشید داستان‌ها کشش دارند و خیلی روان ماجراها را ادامه می‌دهید.
        

          امیرحسین خدا کرمی
ویچر قطعا مجموعه‌ی  بسیار قشنگی با جهان فانتزی خیلی خفنی هست
اما در مورد ترجمه...
من شنیده بودم که ترجمه امیرحسین خدا کرمی خوبه و جلد اول رو از همین نشر خریدم
آقای خداکرمی اومده متن انگلیسی رو ترجمه کرده
اما نویسنده کتاب در اصل لهستانی هست، حالا شما فرض کن کتاب لهستانی به انگلیسی و از انگلیسی به فارسی ترجمه میشه
خب مشخصه که این بین متن کتاب دستخوش یک سری تغییرات میشه
پیشنهاد من برای ترجمه خوب که به حس و حال کتاب هم نزدیک‌تره ترجمه آقای ابراهیم عامل محرابی هست که نشر ویدا چاپ کرده
آقای محرابی اومده از متن کتاب لهستانی به فارسی ترجمه کرده
و دو تفاوت مهم دیگه هم. در ترجمه آقای خداکرمی کلمات ساده اولویت قرار داده شدند و روایت داستان کاملا ساده‌تر هست
در ترجمه نشر ویدا اما نویسنده به متن اصلی وفادار مونده و کتاب واژه‌های ادبی‌تری داره
من خودم علاوه بر این‌ها ترجمه آقای خداکرمی رو دوست نداشتم، چون وقتی داشتم کتابو می‌خوندم انگار داشتم کتاب داستان بچه‌ها رو می‌خوندم، اصلا به اون حس و حال فانتزیِ تاریک کتاب نزدیک نبود:)) 

        

          سبک داستان بسیار برایم جالب و دلپسند بود؛ اینکه از خط داستانی متقاطع و غیرمنظم استفاده شده بود. داستان‌های جالبی از گرالت از ریویا بیان شده بود  که باعث درک بهتر و ارتباط بیشتر با او شد. همینطور دندلایون و ینفر که در داستان‌های کوتاه اما به هم مربوط حضور داشتند. از جهاتی این سبک نوشتن را می‌پسندم و از جهاتی نه؛ نقطه‌ی مثبت در شخصیت‌پردازی بینظیر و آشنا کردن ذهن مخاطب با جهان ویچر است. از آنسو می‌توان اینکه داستان‌های کوتاه آن‌ هم در دو کتاب (این کتاب و کتاب دوم) ممکن است باعث بی‌حوصلگی و خستگی مخاطب و در نهایت کنار گذاشتن کل مجموعه بشود را نقطه‌ی منفی به حساب آورد. اینکه شخص با داستان‌های کوتاه هم به اندازه‌ی داستان بلند و پیوسته ارتباط بگیرد به خود او بستگی دارد. در مجموع من پیشنهاد می‌کنم اگر طرفدار ژانر فانتزی ماجرایی و تا حدودی حماسی هستید این مجموعه را بخوانید. من به شخصه ترجمه‌ی سایت دوران اژدها را پیشنهاد می‌کنم. فقط اینکه اگر از این ترجمه خواستید استفاده کنید دو نکته را مد نظر داشته باشید؛ اول اینکه این ترجمه اینترنتی است و نسخه‌ی پی دی اف به شما می‌دهد و دوم اینکه در این ترجمه سانسور مظور نشده پس توجه داشته باشید که ممکن است با صحنه‌هایی مواجه شوید که مناسب سنین پایینتر نیستند.
        

          انتظار داستان بلند داشتم.
        

          خیلی لذت‌بخش بود خواندنش. به همان خوبی که انتظارش را داشتم.
این‌که به شکل داستان‌های کوتاه مرتبط به هم بود را هم خیلی دوست داشتم. تجربه‌‌ی مطالعه‌اش را خاص‌تر کرد :)
        

          کتاب بدی نبود. خوب بود. ولی زیادی جلد اول بود!😂
منظورم اینه که همه‌چیز حالت مقدمه‌طور داشت و مطمئن بودم که نباید انتظار خاصی از جلد اول کتاب داشته باشم و کتاب اول، صرفا یه پیش‌درآمد برای جلدهای بعدیه.
روایت داستانی عجیبی داشت. واقعیتش نپسندیدم این سبک رو. به نظرم خیلی گیج‌کننده بود. داستان‌ها در اون حد بهم مرتبط نبودند.
ولی شخصیت‌پردازی خوبی داشت. جالب بود. داستان‌های کوتاهش رو دوست داشتم و در کل، کتاب خوبی بود. ترجمه‌ای که خوندم رو در اون حد دوست نداشتم ولی باز هم کتاب خوبی بود و جلد بعدی رو هم حتما می‌خونم.
        

          خب راستش باید همین ابتدا اعتراف کنم که من چند وقت پیش که معرفی این کتاب به گوشم خورد اصلا راستش جذبش نشدم و علاقه‌ای به خوندن این مجموعه نداشتم . 
اما بعد حدودا سه یا چهار ماه بعد نظر چندتا از کاربران بهخوان و صحبتی که آقای مارتین راجب این مجموعه کرد نظر من  رو عوض کرد .
(لازم به ذکر هست که من از اونجایی که گزینه‌ای برای خوندن نداشتم و نسخه‌ی صوتی کتاب رو دیدم هم دلیلی برای خوندن این مجموعه بود).
تقریبا بعد از این که من نصف کتاب رو از انتشارات آذرباد خوندم ،
 به زبان اصلی روی آوردم و از اول کتاب رو شروع به مطالعه کردم
 و مسلما وقفه‌ای در مطالعه‌ام انداخت.

🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️🔸️🔶️

همین ابتدا لازمه که به چند نکته اشاره کنم ، از جمله نکات مثبت و منفی کتاب که شاملش می‌شه.

●
کتاب «آخرین آرزو»، اولین جلد از مجموعه «ویچر» اثر آندژی ساپکوفسکی، نقدهای متفاوتی دریافت کرده. برخی از خوانندگان از داستان جذاب، شخصیت‌پردازی عمیق و دنیای فانتزی غنی اون تمجید می‌کنند، در حالی که برخی دیگر از ترجمه و سانسور کتاب انتقاد دارند. 

نقاط قوت:

• داستان جذاب:

بسیاری از خوانندگان از داستان‌های کوتاه و به هم پیوسته‌ای که در جلد اول «ویچر» روایت می‌شود، لذت برده‌اند. این داستان‌ها با فضایی فانتزی و حماسی، خواننده را درگیر ماجراهای گرالت، شکارچی هیولاها می‌کنند. از جمله داستان‌های عامیانه و کلیشه‌ای که به صورت خلاقانه و نو داخل کتاب دیده می‌شه .

• شخصیت‌پردازی قوی:

شخصیت گرالت به عنوان یک ویچر، با نقاط ضعف و قوتش، مورد توجه بسیاری از خوانندگان قرار گرفته است(از جمله خودم). همچنین، شخصیت‌های فرعی و روابط بین آن‌ها نیز به خوبی پرداخت شده‌اند.

• دنیای فانتزی غنی:

«ویچر» دنیایی فانتزی با موجودات افسانه‌ای، جادو و سیاست‌های پیچیده دارد که برای علاقه‌مندان به این ژانر جذاب است.

• ترجمه روان:

برخی از خوانندگان، ترجمه آقای عامل محرابی و سینا طاووسی مسرور را روان و بدون مشکل توصیف کرده‌اند. 

و در آخر 
  •    سبک آندژی سپکووسکی در نگارش کتاب:
سبک سپکووسکی،  یک به شدت جذابی هستش که من رو جذب این کتاب کرد .سبک روون و در عین حال پر از کشمکش که خواننده رو حفظ می‌کنه و من خیلی کم شاهد چنین سبک هایی در ژانر فانتزی بودم .

نقاط ضعف:

• مشکلات ترجمه:

برخی از خوانندگان به مشکلات ترجمه و سانسور شدید کتاب در برخی از نسخه‌ها اشاره کرده‌اند.

• سانسور:

بعضی از نسخه‌ها به دلیل سانسور، از جذابیت و غنای داستان کاسته‌اند.

• قیمت بالا:

برخی از خوانندگان به قیمت بالای کتاب به ویژه در نسخه‌های چاپی اشاره 

   •اقتباس‌هایی از مجموعه:
من همین ابتدا می‌گم که نه با بازی و نه با سریال ویچر آشنایی داشتم ، اما اکثریت  مخاطبان و طرفداران مجموعه اعتراض به اقتباس‌های بد و نامتناسب سریال و بازی دارند و همین عامل بزرگی برای این که خوانندگان مجموعه کم‌تر بشن .


  •     محتوای کتاب :
 با وجود این که رده‌ی سنی این کتاب نوجوانان هست و سانسورهای فراوان داره ، مخاطب متوجه فضای باز جنسی می‌شه.
  محتوای مستهجن و فاحش از تعداد طرفداران این اثر کم می‌کنه و باعث زده شدن خوانندگان از جمله نوجوانان می‌شه و روی روح و روان بعضی مخاطبان اثر زیادی داره.
(واقعا قصد توهین به سلیقه‌ی افراد ندارم ولی این مورد درباره‌ی من هم صدق می‌کنه و تقریبا به همین خاطر بود که من تمام کردن این کتاب رو کش دادم و آنچنان لذت نبردم.)

• در کتاب ویچر اشاره به تعصبات بی منطق و بی توجهی به ایمان و مذاهب مختلف و ... داره .

•  نظر خودم :
سوال این‌جاست که من چرا آنچنان جذب کتاب نشدم ؟ همون‌طور که بالا گفتم یک دلیل اصلی محتوای مستهجن هستش .
و دلیل دیگه این بود که این کتاب داستان ، خب چطور بگم پیوسته‌ای نداشت  و متشکل از داستان‌های کوتاه برای معرفی شخصیت‌ها از جمله شخصیت اصلی یعنی گرالت و آشنا کردن خوانندگان با فضای داستان  و مجموعه‌ بود .

نظرات کلی:

به طور کلی، «آخرین آرزو» به عنوان یک فانتزی حماسی و جذاب، مورد استقبال بسیاری از خوانندگان قرار گرفته است. با این حال، مشکلات ترجمه و سانسور در برخی از نسخه‌ها، از نقاط ضعف این کتاب به شمار می‌رود. اگر به دنبال یک داستان فانتزی با شخصیت‌پردازی قوی و دنیایی غنی هستید، «ویچر» رو به شما پیشنهاد می‌کنم.