کتاب بامزه‌ای بود.
        

          کل کتاب در یک جمله خلاصه می‌شه:
"بر ضد بلاهت، ایزدان هم بیهوده می‌ستیزند".
(البته طبق داستان و نظر آسیموف، جنگ با بلاهت به صورت مستقیم بیهوده‌ست و باید از راه دیگه‌ای وارد شد).


ایزدان هم تو سه بخش روایت می‌شه، زمین، پراجهان (یه جهان موازی)  و ماه. به صورت کلی روایت جذابی داشت و آدم رو با خودش همراه می‌کرد، ولی در هر بخش متفاوت بود. یعنی می‌شه گفت تو بخش اول کتاب بیشتر علمی بود، بخش دوم بیشتر تخیلی (بخش دوم روایت و داستانش خیلی جذاب بود) و بخش سوم هم علمی-تخیلی. 


کلاً کتاب جالبی بود، داستانش خیلی خوب بود و بخش‌هایی فلسفی و اجتماعی هم داشت. شخصیت‌پردازی‌ش معرکه بود و نقطه قوت کتاب بود، اما توی توصیف دنیا طوری نبود که آدم کامل متوجه شه و بتونه دقیقاً ذهن آسیموف رو بخونه. 


ترجمه کتاب حرف نداشت. فقط همین رو می‌تونم بگم در مورد ترجمه.


و در کل، کتاب خیلی توصیه می‌شه البته اگه از چیزهای علمی حوصله‌تون سر نمی‌ره. و باید اینو هم بگم کتاب به نظر کم دیده شده، کاش فیلمی ازش ساخته شه.
        

          1️⃣🔺ابتدای سال جدید 404 قرعه انداختم بین کتاب های نخوانده ام و به نام ایزدان هم آسیموف در آمد 
کتاب خیلی آسون نیست اولش یعنی پیش خودم فکر کردم چرا من برای شروع با آسیموف به خیلی از افراد توصیه اش کردم
بخش اول رو فاکتور بگیریم حس کردم دارم رفرنس اصلی میخونم 
بخش دوم روایت خوبی داشت و زیبا بود انسجام متن هم که آسیموف مو رو از ماست همیشه کشیده بیرون 
در کل اگر آسیموف باز هستید و پیگیر علمی تخیلی بخوانید تا لذت ببرید
        

          باحال بود. 
        

          اگر می‌دونستید که می‌تونید به یک منبع بی‌پایان و رایگان انرژی دست پیدا کنید چیکار می‌کردید؟ حالا اگه بهتون می‌گفتن به خاطر این منبع انرژی ممکنه یک روز خورشید منفجر بشه چی؟ تصمیم می‌گرفتید ازش استفاده کنید یا نه؟
ایزدان هم، روایتی از سه سرزمین متفاوت، زمینی‌ها، دگرجهان، و ماه نشین‌هاست. داستانی که در سه قسمت روایت میشه و هر قسمت مختص ساکنین یکی از سرزمین‌هاست. در این کتاب کشمکش اهالی این سه مکان رو با خودشون و دیگر سرزمین‌ها می‌خونیم؛ کشمکشی بر سر این‌که حاضرن برای در اختیار داشتن این منبع انرژی جدید، تا کجا پیش برن.

نظر شخصی: اول از هر چیز باید بگم که این کتاب به هیچ‌وجه راحت‌خوان نیست. اگر بگم علمی‌ترین کتاب علمی‌تخیلی هست که تا حالا خوندم اغراق نکردم. اگر با این بخشش مشکلی ندارید به نظرم از توصیفات و شخصیت‌پردازی‌هاش لذت خواهید برد.

        

          نام «ایزاک آسیموف» با ادبیات علمی و خیالی گره خورده است و «ایزدان هم» قطعاً یکی از بهترین آثار اوست که البته درست فهمیدنش می‌طلبد اطلاعاتی هرچند اندک از شیمی و فیزیک داشته باشیم. داستان درباره‌ی ارتباط برقرار کردن زمین با یک جهان موازی و تبادل ماده و انرژی بین این دو جهان است. ارتباطی که ابتدا بسیار مفید و عاری از هرگونه ضرر به‌نظرمی‌رسد ولی همه‌چیز به این سادگی نیست... «ایزدان هم» از سه فصل تشکیل شده. فصل اول روی زمین، فصل دوم در جهان موازی (پَراجهان) و فصل آخر در ماه رخ می‌دهد. مثل دیگر آثار شاخص «آسیموف» داستانی جذاب در بستری علمی و خیالی روایت می‌شود و کلی سوال اخلاقی و فلسفی برای مخاطب ایجاد می‌شود و نویسنده هم جواب خودش را می‌دهد. نام کتاب از نمایشنامه‌ی «دوشیزه‌ی اورلئان» اثر «فردریک شیلر» گرفته شده است: «در نبرد با بلاهت، ایزدان هم بیهوده می‌ستیزند». رمان «ایزدان هم» درباره‌ی بلاهتی است که نه از عدم دانش بلکه از نبود بینش ریشه می‌گیرد و این بلاهت راستین است.
        

          این کتاب یکم سخت خوانه. یه جاهایی ادم حس میکنه داره مقاله درباره‌ی فیزیک کوانتوم و شیمی هسته ای میخونه=))) ولی ولی پلات توییستا و داستان شاهکار.
وای از اون دنیایی که آقای آسیموف تو بخش دوم کتاب خلق کرده بود... دوستش داشتم واقعا. 
نمونه شاهکار نبوغ ادبیات علمی تخیلی.

        

          "بر ضد بلاهت، ایزدان هم بیهوده می‌ستیزند."

فکر کنید یک کشف مهم که برای همه سود داره رو چند نفری باشن که به روش های مختلفی سعی در مضر نشون دادنش باشند. باید این فرضیه رو اثبات کنند و با مانع های زیادی دست و پنجه نرم کنند.
داستان توی سه بخش طرح میشه. بخش اول، ماجرای تشکیل پمپ الکترون و دعوای لامونت و هالام سر اون رو تعریف میکنه. هالام به عنوان پدر پمپ الکترون شناخته میشه و باعث و بانی اینه که زمین یک منبع انرژی بی پایان و سالم داشته باشه و پیتر لامونت کسی هست که خطر این پمپ رو برای زمین پیدا کرده و بی اندازه از هالام متنفر هست و به هر دری میزنه تا این تنفر و خطر پمپ رو بیان کنه.
این قسمت، بخش مورد علاقه من توی کتاب بود چون پر از توضیحات علمی و دلیل و فکت بود که واقعا شبیه به یه کلاس درس جذاب بود؛ خصوصا که آسیموف خیلی از جاها به بهانه اینکه یکی از شخصیت ها مثلا اطلاعات کمی از فیزیک داشته اون بخش از مبحث علمی رو کاملا روان و ساده توضیح میداده. (بخش دیگه جذابیت این بخش برام همزاد پنداری بی حد اندازه با پیتر لامونت بود... شخصی که اون قدری احساساتی و هیجانی عمل میکرد که جدی بودنش واقعا نادیده گرفته میشد.🥲)
بخش دوم خیلی بیشتر تخیلی بود و داستان جهانی موازی که باعث و بانی تشکیل پمپ الکترون بود رو تعریف میکرد‌. جهانی عجیب با قوانین و سبک زندگی عجیب که حتی برای بعضی از اعضای خودش هم مبهمه (دوآی عزیزم). 
نقطه قوت این بخش توصیف بسیار جذاب و بی نقص آسیموف از این موجودات بیگانه ساکن جهان موازی بود. چه از نظر فیزیولوژی چه از نظر عقل و احساسات و علم. که پیچیدگی توی شخصیت یکی از همین بیگانه ها _یعنی همین شخص دوآ که گفتم_ باعث زیبایی داستان میشه. دوآ هم خطر پمپ رو برای جهان خودش حس میکنه و سعی میکنه به بقیه بفهمونه ولی شخصیتش برای بقیه به قدری عجیبه که این احساس خطر رو هم به حساب به اصطلاح "چپ عاطفی" بودنش میگذارن. (کلمه "چپ" خودش داستانیه... ناراحت نمیشم اگه بهم بگید "چپ عاطفی" چون واقعا شخصیت دوآ رو توی خودم میدیدم...🥲)
و قسمت سوم. این هم علم و هم تخیل رو به اندازه برابر با هم داره‌. توی ماه اتفاق می افته و علاوه بر مَه زاد شهودگرای عجیبی که توش نابودی خورشید تو حس میکنه ما با یکی از شخصیت های دیگه ای که با هالام مشکل داشت هم آشنا میشیم _که نمیگم کی_ و اون هم دقیقا مثل لامونت سعی در نشون دادن خطر پمپ الکترون برای جهان بوده ولی از راه متفاوت. لامونت خیلی هیجانی عمل میکرد ولی این یکی با روش اصولی و منطق جلو میره، ولی باز هم مانع هایی داره که باید بر طرفشون بکنه.

این داستان شاید یکی از عجایب نوشته های آسیموف باشه. یه علمی تخیلی سخت که تا نخونید ازش هیچی نمیفهمید. =)