این کتاب رو چندین بار بصورت نصفه مطالعه کردم ‌؛ بارها برام سوال شد که چطور چنین تصورات و ایده هایی برای موجودات دگرجهان به ذهنش رسیده. و این بار آخر که کل اون رو کامل خوندم بالاخره  ایده نویسنده رو درباره موجودات دگرجهان دریافت کردم.
کمی اسپویل احتمالی درباره دگرموجودات*

عملا از اتم و ذرات بنیادیش الهام گرفته بود. سه گانه شامل منطقی، عاطفی و والد، مشابه اتم شامل پروتون، الکترون و نوترون بود. همونطور که دیدیم چپ زاد منطقی و راست زاد والد چگال تر بودند مثل پروتون و نوترون، و میان زاد عاطفی مثل الکترون حالتی مشابه گاز داشت و باعث حفظ تعادل در هسته شامل پروتون نوترون میشد. (بنظرم حتی صخره مالی هم که بین عاطفی ها شنیع دونسته میشد،  ممکن بود اشاره ای باشه به الکترون های آزاد.) .  و سخت جسم ها هم بنظرم اتم هایی بودن که به ثبات رسیده بودن... و خب اتم ها تا ابد پایدار نیستن:)

بهرحال  عاشق این کتاب شدم، و پشیمون که چرا بخش اول و سوم رو زودتر کامل نخوندم. بخصوص بخش اول بسیار جذاب بود. یکم ناراحت کننده بود که در نهایت همکاری بین لامونت و دنیسون شکل نگرفت. اگرچه به اندازه بخش اول که مشکل پمپ رو توضیح میداد توضیحاتش مفهوم و روشن نبود ولی بازهم بشدت از راه حلشون برای مشکل پمپ لذت بردم .
      

        وقتی نوجوان بودم خوندمش. مدت‌ها غرق بودم در اینکه همه چیز چطور پیش رفت و متوجه بیانش و اتفاق حقیقیش در دنیای واقعی نبودم. بعدا بیشتر فکر کردم و  بیشتر متوجهش شدم.
ولی حقیقتا استعاره‌ای دردناک و واقعی‌نما از دنیای انسان هایی بود که خیال میکنند خوب میفهمن و سرشون کلاه نمیره در حالی که ، در بهترین حالت خوک هایی در حاشیه و در بدترین حالت اسبی پیر در واگن سلاخی  بودند. 
همه‌ش در حالیه که نمی دونم میشد امیدوار بود تا در ادامه‌ای خودنوشت از داستان، انقلابی "حقیقی " رخ بده، بدون اینکه ناپلئونی برای مکیدن گوشت و خون و نفس حیوانات مزرعه متولد بشه.
بنظر شما میشه چنین دنباله ای برای این داستان متصور شد؟