این کتاب اولین تجربه ی من از خوندن قصه های آرمان شهری بود، مدلی که از علم استفاده کرده بود که انسان به اون آرمان شهر برسه، هم تخیلی بود و هم قابل باور. من دوسش داشتم، خوندنش چسبید. 
      

        واقعا بامزه ست، من شیوه ی نگارشش رو دوست داشتم و اینکه چقدر همه چیز توش ممکن بود و اتفاق های علمی، به عاطفه ربط داشتند. 
      

        تکراری بود کلیت داستان برام شاید چون روزگار بی عیب و نقص رو یکم قبلش خونده بودم، ولی خوشخوان هست و زود تموم میشه. 
      

        باحال بود. 
      

        داستان از ابتدا تا انتها قوی و گیرا بودنش، بالا و پایین داره. ولی دنیایی که میسازه رو دوست داشتم.