معرفی کتاب موبی دیک اثر هرمن ملویل مترجم پروین ادیب

موبی دیک

موبی دیک

هرمن ملویل و 1 نفر دیگر
4.0
40 نفر |
15 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

10

خوانده‌ام

137

خواهم خواند

40

شابک
9786002532824
تعداد صفحات
216
تاریخ انتشار
1398/11/13

توضیحات

        هرمان ملویل از مشهورترین نویسندگان آمریکاست که بیشتر داستان هایش دربارة دریا و تجربه های دریانوردی است. رمان «موبی دیک» (یکی از شاهکارهای ادبیات جهان) دربارة تعقیب نهنگ سفیدی است که افسانه ها و ماجراهای عجیبی را به او نسبت می دهند.این رمان به صورت مصور و در مجموعه کتاب های رمان های بزرگ جهان منتشر شده است.
      

یادداشت‌ها

نعیمک

نعیمک

1403/9/24

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          نمی‌دانم چقدر این حس را بعد از خواندن یک کتاب تجربه کردید؟ حس از سر گذراندن یک تجربه عظیم. حسی شبیه شکوه بعد از فتح. موبی‌دیک برای من چنین حسی دارد. بعد از خواندن کتاب به خودم بالیدم که خواندمش. موبی‌دیک هم مثل آثار بزرگ دیگری که به سینما راه یافتند یا خیلی شینده شدند از کتبی است که کمتر می‌خوانیم. مثل «آنی شرلی»، «بینوایان» و «غرور و تعصب». کتاب‌هایی که خلاصه داستان آن‌ها را می‌دانیم و زحمت خواندنشان را به خود نمی‌دهیم. اما موبی‌دیک هم مثل آثاری که نام بردم در ادبیات وزنه دیگری است. اول از ترجمه پرویز داریوش بگویم. ترجمه داریوش به قبل از انقلاب برمی‌گردد و کتاب برایم پر از کلمات و جملات ثقیلی بود که در مواجه اول درکشان نمی‌کردم اما همین گنگ بودن و  نامانوس بودن (در نگاه اول) برای من کم کم جذاب شد. کتاب به زبان ساده داستان شکار موبی‌دیک، نهگی افسانه‌ای به دست ناخدا اهب از زبان ملوانی به اسم اسماعیل است. همین. اما ملویل معجزه می‌کند!
تو همراه خدمه وارد یک سفر دریایی می‌شوی. جزییاتی از نهنگ‌های مختلف می‌شنوی، از داستان خدمه و اهب و آنچه که بر روی دریا می‌گذرد. حس واقعی بودن و همراه شدن با این خدمه بر روی آب لذتی دو چندان برای من داشت. لحظاتی که از شکار نهنگ توصیف می‌شود زبان را بند می‌آورد. جزییات امر. موبی‌دیک البته کتاب ساده‌ای نیست و ترجمه دیگر آن به قلم صالح حسینی هم فکر نمی‌کنم خوش‌خوان‌تر از این نسخه باشد. اما اگر همراه کتاب شوید فکر می‌کنم تجربه مهیب و شگرفی از معجزه ادبیات تجربه کنید. 
موبی‌دیک از مثال‌هایی است برای من که چرا کتب کلاسیک باید خواند و چرا یک کتاب در تاریخ ادبیات می‌ماند.
        

2

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

4

S.HOPE

S.HOPE

1402/11/23

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

2

SHIVA

SHIVA

4 روز پیش

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          "موبی دیک"، تنها روایتِ یک شکار نیست؛ ضجه‌ای‌ست باشکوه در دلِ طوفانِ هستی، شعری بلند از تقابلِ انسان با بی‌پایانی جهان.
هرمان ملویل، با قلمی حجیم، صبور و گاه دیوانه‌وار، نه نهنگی را در آب‌های سرد تعقیب می‌کند، که در جانِ بشر غوطه‌ می‌خورد؛ بشری که در پی معنا، در پی سلطه، در پی انتقام، خود را به پرتگاه جنون می‌سپارد. ناخدا آهب، نه مردی ساده، که پیکره‌ای اسطوره‌ای‌ست از خشم، از غرور، از زخمی که نمی‌خواهد التیام یابد، تنها می‌خواهد پاسخ بگیردحتی اگر بهایش، نابودی مطلق باشد.
موبی دیک را نمی‌توان با یک روایت خطی خواند؛ این کتاب، چون اقیانوس، گاه آرام و آبی‌ست، و گاه سهمگین و مواج. ملویل از زیست‌شناسی می‌گوید، از فلسفه، از مذهب، از شکل استخوان‌بندی نهنگ، از شباهت ناخوشایندِ دریا به روح انسان. او واژه‌ها را نه برای روایت، که برای کندوکاو می‌تراشد.
اینجا «نهنگ سفید» دیگر فقط یک جانور نیست؛ مفهومی‌ست متورم از ناشناخته‌ها، از بی‌عدالتیِ طبیعت، از سکوتِ خدا. و آهب، آن انسانِ ایستاده در برابرِ راز، سلاح به‌دست، مغرور، بی‌پناه، در جدالی بی‌فرجام با چیزی که شاید حتی واقعی نیست.
ملویل، با جسارتی نادر، خواننده را نه سرگرم، که به چالش می‌کشد. او از ما می‌خواهد صبوری پیشه کنیم، غرق شویم، سرد شویم، تا شاید در میانه‌ی سطرهای پرغبارش، ردّی از حقیقت را بیابیم. موبی دیک تجربه‌ای‌ست آستانه‌ای؛ سفری که با یک بندر آغاز می‌شود و در اعماق وجود انسان به پایان می‌رسد.
موبی دیک، سرودی‌ست برای آن لحظه‌ی بی‌خدا، که انسان با مشت بسته، در دل هستی فریاد می‌کشد.
سپاس، هرمان ملویل، برای این اقیانوسِ سیاه و ژرف. برای روایتی که نه راه نجات می‌دهد، نه تسلی، اما با عظمت خاموشش، ما را وامی‌دارد تا بپرسیم: آیا حقیقت، همیشه ارزش غرق شدن دارد؟
        

7