«حتی تو نیز عشق را خواهی یافت!»

خب خب خب!
یک رمان عجیب‌وغریب، غم‌انگیز، خنده‌دار، پرکشش (به معنای دقیق کلمه) و دیوانه! و همهٔ این‌ها وقتی دیوانه‌کننده‌تر می‌شود که می‌فهمیم عمارت رصدخانه اولین رمان نویسنده است.
داستان همسایه‌هایی که در عمارتی با معماری نئوکلاسیک زندگی می‌کنند و در یک سکوت مستمر و مداوم روزمرهٔ‌شان را می‌گذرانند تا سروکلهٔ یک همسایهٔ جدید پیدا می‌شود.
شخصیت‌پردازی‌های رمان جادویی است! آدم‌هایی به شدت ناقص با نقص‌هایی تراژیک که در ابتدا با نهایت سرعت از آنها فراری هستید ولی در انتهای داستان دوست‌شان خواهید داشت.
فضاسازی، تصویرپردازی، و تعلیق‌هایی که آدم را مثل برق‌گرفته‌ها به شوک می‌برد.
خواندن عمارت رصدخانه، مثل پختن معجون مرکب در هاگوارتز است. زمان‌بر، پیچیده و گاهی سخت! اما حتما حتما حتما به نتیجه‌اش می‌ارزد.
از استاد بزرگوارم خانم مقانلو واقعا ممنونم بابت معرفی این کتاب درجه‌یک.

البته تاثیر به‌سزای نشر حرفه‌ای کنار و مترجم کاربلد، آقای غفوری رو هم نباید فراموش کرد. جزو اولین رمان‌هایی بود که جلد ترجمه‌اش از جلد نسخه زبان اصلی‌اش جذاب‌تر بود. ویراستاری رمان عالی و بی‌نقص بود. ترجمه هم روان و صیقلی.

راستی! این رمان، در زمرهٔ درست‌ترین رمان‌های عاشقانه‌ای است که خوانده‌ام!
        

          وقتی تعریف یک کتاب را می‌شنوم، با حساسیت و سختگیری بیشتری می‌خوانمش. یعنی راستش را بخواهید می‌خوانم که بگویم «همچین هم تعریفی نبود».
عمارت رصدخانه را با همین نگاه شروع کردم و باید بگویم بسیار تعریفی است.
کتابی دلنشین، جادویی و تسخیرکننده با شخصیت‌هایی به غایت زنده که دستت را می‌گیرند و می‌برند در دنیای عجیب و غریبشان. 
تیرشام پارک یا عمارت رصدخانه، مکانی به مثابه شخصیت است که در فلش‌بک‌های مختلف و توسط افراد، ذره ذره برایت ساخته می‌شود، طوری که پایان کتاب اگر عمارت رصدخانه‌ای وجود داشته باشد و تو را جلوی دروازه‌اش پیاده کنند، بتوانی اتاق به اتاقش را بگردی و سرداب و تونلش هوش از سرت بپراند.
دنیای کتاب، زبان نویسنده و البته که ترجمه مترجم، ظریف و رندانه است.
یک جای لذتم، ترمز خواندنم را کشیدم، زدم دنده یک و گذاشتم کتاب و دنیای فرانسیس اورم، آرام آرام بنشیند به جان و چه تعریفی بیش از این که حیف که تمام شد.
        

          در توصیف کتاب می‌تونم بگم، یک دنیای فوق‌العاده عجیب‌ غریبه با آدم‌هایی که حرصت میدن ولی دوسشون داری و دنبالشون می‌کنی! به جز پورتر 😒
خوشحالم از خوندنش، فصل‌های کوتاهش و مدل داستانش باعث میشد یهو به خودم بیام ببینم ۱۰۰ صفحه خوندم 😁
        

          زندگی در این خانه‌ی عظیم، قدم زدن میان واحدهای خالی و تنهایی ابدی چیزی نبود که آرزویش را داشته باشیم. اگرچه در کنار یکدیگر خشنود نبودیم و اگرچه تنها هرازگاهی با هم برخورد دوستانه داشتیم و بسیاری از ما در تنهایی بالقوه‌ی خود زندگی می‌کردیم، اما از این واقعیت که بار این تیره روزی تنها بر شانه‌ی ما نیست احساس تسلی داشتیم.
با خوندن این کتاب کیف کردم چون وقتی کتاب رو باز کردم فکر کردم با یه مشت شخصیت روان‌پریش مواجهم اما بعد متوجه شدم که زندگی خودمم چیزی از روزمرگی‌های این افراد کم نداره...
داستان آدم‌های یک عمارت که طنزی سیاه داره و هرلحظه میدونی چیزی رو تعریف میکنن که ممکنه قلبت رو به درد بیارن... رمانی درخشان و غیر معمولی با شخصیت‌هایی پیچیده و تنها، که به دنبال نقطه‌ی اشتراکی برای با هم بودن می‌گردند...
و نگم از بسته بندی زیبا و هیجان انگیز نشر کنار وقتی که سفرشم رسید و طرح جلد جذاب و دو تا بوک مارک جذاب که شامل همین طرح جلد کتاب بود و خلاصه همه چی جذذذذذاب
        

          عمارت رصدخانه اولین رمان ادوارد کری،روایتی است غریب از ساکنان عجیب یک مجتمع در حال فروپاشی.
این رمان بیش از هرچیز،در باره ی رنج و فقدان است.
درپایان اما امید طلوع می کند ورنگی دیگر به فضای داستان می دهد.
داستانی عجیب ،اما دلنشین دارد وبعید است شخصیت های شگفت انگیز ان مدت ها از ذهن خواننده بروند.
        

          دوست نداشتم.
شخصیت‌های رمان همه زمانی در زندگی دچار یک درد و رنج شده بودند و جای حل کردن و یا گذر از رنج اون رو به تیکه‌ای از زندگی بدل کرده بودند.
        

          کتاب در عین اینکه خیلی فضای غمگینی دارد، شاد و عاشقانه است! خواندنش رو توصیه می‌کنم. عالی است.
        

          اگه بخوام درباره کتاب بگم، اول که شروع کردم مثل خیلی کتاب های دیگه هیچ حسی نداشتم حتی میخواستم ولش کنم کتابو اما وقتی جلوتر رفتم تازه کم کم کنجکاو شدم و دوست داشتم که بیشتر  بخونم. در حین خوندن کتاب حس های مختلفی داشتم نسبت به بعضی شخصیت ها، تنفر، ترحم،تفکر، علاقه. کلا موقع خوندن کتاب یه غم سنگینی روی دلم بود و به آخرای کتاب که رسیدم نمیدونستم واسه یه سری اتفاقا گریه کنم یا برای یه سریشون خوشحال باشم. نثر این کتاب با کتاب هایی که قبلا خوندم کاملا متفاوت بود و یکم سنگین بود برام راستش و بعضی جاهاش رو واقعا متوجه نشدم. در کل من از ژانر این کتاب خوشم اومد و اگه کتابی مثل این پیدا کنم قطعا خواهم خوند. بهتون قطعا پیشنهاد میکنم که این کتاب رو بخونین.
        

          یه نکته:) انتشارات "کنار" کپی‌رایت این اثر رو به زبان فارسی، دریافت کرده.

        

          عالی بود 
حتما بخونید 
فقط توجه کنید با ترجمه محمد غفوری از نشر کنار بخونید خیلی ترجمه خوبی داره 
        

          یکی از کتاب های مورد علاقمه. عالیه. عالیه. عالیه.عالیه.