این کتاب را چند سال پیش خواندم و تا مدت ها شیرینی مطالعه اش را حس میکردم.
واقعیات و ناگفته های جنگ تحمیلی بسیار است و تا حدودی استاد علی موذنی توانسته درباره رزمندگان و شهدای غواص جنگ تحمیلی قلم بزند.
در نوع خود زیبایی ها و لطافت های خوبی دارد این کتاب.
توصیه میکنم مطالعه کنید و لذت ببرید.
          

            سلام کتابخوان ها 👋
من آمدم با یک کتاب جذاب دیگر 

نه آبی نه خاکی : داستان در مورد جنگ است که از زبان یک رزمنده
می شنویم و در ماموریت های مختلف و اتفاقات شیرین و تلخ  این کتاب یکی از بهترین کتاب هایی بوده که من تا الان خوانده ام کتابی است که من پیشنهاد میکنم و نقش اصلی این داستان یک رزمنده است و کتابی است که تمام نشود ان را رها نمی کنید داستان بسیار جذابی داره بخوانید تا منظورم را درک کنید . 😄
فعلاً خداحافظ 😀😉


اگر دوست داشتید دنبال کنید و لایک کنید .  
     ممنون 😉
          

            کتاب خاطرات یک رزمنده، با شروع خوب و پایان خوب‌تر‌.
نثر بسیار روان و فضاسازی خوب.
در‌ کل از نظر من یک کتاب سبک و حال خوب کن بود. 
          

            از آن کتابهایی که سرگذشت جالبی دارد
یک سری نوشته در تفحص پیدا می شود که تفحص گر مرد بود و نوشته را به آدرسی که باید رساند 
از آن کتاب هایی که حقیقت و انسانی بودن شهدا را نشان داده است
رک و خودمانی دست نوشته و افکار یک شهید است!
شهیدی که عاشق ثریا بود
هر چند که در برخی جاها خیلی شورش را در آورده بود!
شهیدی که عاشق نویسندگی بود و وقتی از نوشته هایش دیگر رزمنده ها تعریف می کردند ازعان میکرد که نفسش حال آمده

کتاب خوب روان و آسان و جالبی است
          

            
کتاب به شکل دفترچه خاطرات یک رزمنده نوشته شده.
ریتم داستان خیلی خوبه 
حس و حال رزمنده ها دقیقا مثل همانی است که پدرم همیشه تعریف می‌کرد. همان که می‌گفت توی این فیلم های جبهه ای نیست و حال واقعی بچه ها توی جبهه یک جور دیگر بود. و جور دیگرش همینی بود که من توی کتاب نه آبی نه خاکی دیدم.
کتاب کمی کند شروع می‌شود اما کمی که جلو بروی دیگر نمی‌توانی زمین بگذاریش.

          

            🛑 نه آبی نه خاکی
اعتراف میکنم که چیزی از تاریخ هشت سال دفاع مقدس و عملیات هایش نمی‌دانم!
کوچک تر که بودم، چند بازی کارتی داشتیم. یکی از بازی ها درباره نماز بود. روی هر کارت اسم یک نماز و توضیحات مربوط به آن نوشته شده بود. اگر کارت هایی با تعداد قنوت بیشتر، یا تعداد سوره بیشتر یا سجده بیشتر و امثالهم در اختیار یک بازیکن قرار می‌گرفت احتمال برنده شدنش در بازی، بالا می‌رفت. چند بار که بازی میکردی، دستت می آمد که هر کدام از نمازها چند رکعت و چند سوره و چند قنوت و چند رکوع و سجود دارند. 
یک بازی دیگر هم داشتیم که درباره دفاع مقدس بود. کارت ها بر اساس عملیات های مختلف بود و منطقه عملیاتی و شعار هر عملیات و امثالهم در آن ذکر شده بود. بر خلاف بازی نماز، شرط شروع این بازی این بود که همان ابتدای کار باید همه توضیحات مربوط به هر عملیات را حفظ میکردی. یادم هست که حتی یک بار هم این بازی را انجام ندادیم و افتاد در گوشه ای در قفسه اسباب بازی ها. 
بزرگ تر که شدم، از کتابخانه دانشگاه یکی دو کتاب مرتبط با دفاع مقدس را امانت گرفتم. هیچ کدام جذبم نکرد. کتاب ها را نیمه رها نکردم. تا به آخر خواندم؛ اما چیزی از آنها در ذهنم باقی نمانده و هنوز هم که هنوز است می‌گویم چیزی از تاریخ دفاع مقدس و عملیات هایش نمی‌دانم. 
بعدها از ادبیات پایداری زیاد خواندم. اما دیگر سراغ داستان های جبهه نرفتم. خاطرات و زندگی نامه های شهدا از زبان همسران‌شان و شرح فداکاری هایشان را می‌خواندم و بس.
تا یادم نرفته این را هم بگویم که روزگاری یک سریال کره ای میدیدم به اسم عاشقان ماه. سریال که تمام شد اولین کاری که کردم جستجو در گوگل بود. میخواستم بدانم آخر و عاقبت سلسله گوریو چه شد و کلی اطلاعات از چند و چون این سلسله و شاهزاده هایش ‌کسب کردم! با دوستانم که حرف میزنم جالب این بود که آنها هم به محض تمام کردن سریال، همین جستجوها را انجام داده بودند!
همه این مقدمه چینی ها را کردم که برسم به کتاب "نه آبی نه خاکی"! کتابی که همین دیشب تمامش کردم و همین که تمام شد خیلی سریع کلیدواژه "عملیات هورالعظیم" را گوگل کردم تا در مورد آن عملیات و عاقبتش بیشتر بدانم. بعد به خودم آمدم و دیدم نیم ساعتی هست که دارم از خیبر و کربلای ۵ می‌خوانم و بعد تازه یادم آمد که از تاریخ دفاع مقدس و شرح عملیات هایش چیزی نمی‌دانستم!
"نه آبی نه خاکی" با همه تلخی اش کتاب شیرینی بود و این از هنر نویسنده بود. مفاهیم بلندی داشت و اخلاص را خوب تعریف میکرد. از آن کتاب هایی بود که کنار گذاشتنش برایم سخت بود و دوست داشتم زودتر ادامه اش را بخوانم. چیزی که در کتاب های مشابهش تجربه نکرده بودم. با همه خوبی هایی که داشت، به نظرم یک جای کارش میلنگید که نفهمیدم چرا! اما برای من آن طور که باید با احساساتم بازی نکرد! تلخ ترین صحنه ها را توصیف می‌کرد و رد میشد و من هم همراهش رد میشدم و نمیفهمیدم چرا گریه نمیشوم از آن همه تلخی و غریبی و غصه. نمی‌دانم. شاید عیب از من بود. اما هر چه بود، به صراحت می‌گویم که برای من تا اینجا بهترین کتاب از میان نمونه های مشابهی بود که به وقایع و خاطرات شهدا از دفاع مقدس و عملیات هایش می‌پردازد.