اولین جلد از مجموعه‌ی سه جلدی‌اش است و نوید داستانی جالب و پر فراز و نشیب را می‌دهد.
نکته‌ای که درباره‌اش دوست داشتم این بود که چندان پیرو کلیشه‌های معمول نبود.
        

          اخرش به شدت باز تموم میشه. ولی درکل قشنگ بود و ازش خوشم اومد. خیلی خوش خوان بود اینطوری بود که یهو به خودت میای میبینی همشو تموم کردی. نظرتون راجب پل و لوسی و لژ کنت چیه؟ به کدومشون اعتماد دارید؟ 
        

          کاملا درک میکنم که چرا این جلد با وجود طولانی بودن کمتر اتفاقات هیجان انگیزی داشت !
ممکن هست حوصله سر بر باشد ، ولی بعضی اوقات لازم هست که برای راحتی خواننده در به خاطر سپردن اسامی ، روابط خانوادگی و شجره نامه ها و اتفاقات مختلف ، توضیحات زیادی داده شود ، چون بدون آن توضیحات داستان به خوبی در ذهن ما شکل نمی‌گیرد و فقط برای نویسنده قابل فهم است.
به خصوص درمورد موضوع " سفر در زمان " این راهکار واقعا صادق است !
ولی از حق نگذریم این جلد خالی از لطف نبود و با وجود سیر داستانی آرام ، جاهایی هم بود که هیجان واقعی را بهمان نشان می‌داد و همین مورد ، برای خواندن دو جلد بعدی امیدوارمان می کند .
دوستش داشتم ، پیشنهادش میکنم ، ولی کسانی که از اول داستان دنبال هیجانند و یا تاب تحمل توضیحات زیاد را ندارند ، مواظب این کتاب باشند ... احتمال ریدینگ اسلامپ شدن شما خواننده های گرامی زیاد است !
به امید ادامه ی بهتر در جلد های بعد....

        

          یک داستان جالب و جذاب که حس و حال کلاسیک داره بنظرم تنوع خوبیه. اتفاقات جالبی رخ میده و شخصیت اصلی گوئنت ماجراهای زیادی در پیش داره. یک مقدار طنز هست که من خوشم اومد.
بهرحال پیشنهاد میکنم بخونید:)
        

          کلا برام جالبه و کنجکاوم کرده دلم میخواد زودتر جلد دوم و سوم رو بخونم سر در بیارم از ماجرا به خیلی ها مشکوکم🤕🤕 از گیدئون بدم میاد به نظرم قراره گوئنت رو گول بزنه 😒😒
        

          بعد از مدت ها اولین کتابیست که دارم چیزی در موردش چند لحظه بعد از تمام کردنش مینویسم ...
این کتاب دقیقا همان چیزی بود که من از یک کتاب میخواستم.
در عین حالی که با خودم عهد کرده بودم هیچ کتاب و فیلمی در مورد ماهیت زمان نخوانم و نبینم بازهم سراغش رفتم زیرا خیلی با سلایقم جور به نظر میرسید و دوباره آن افکار عجیب و غریبی که بعد از دیدن سریال دارک سراغم آمدن، دارند قدم قدم به من نزدیک و نزدیک تر میشوند، در حقیقت آنها همیشه با من بودند و فقط مدت ها بود که دیگر به این که زمان چه مفهومی داره فکر نمیکردم و سعی میکردم جلو بروم و این کتاب مانند یک محرک برای فکر کردن دوباره و بی وقفه در هر لحظه به مفهوم زمان بود، زیرا خود آن به تنهایی آنقدر هم مانند آن مفاهیم سریال دارک پیچیده نبود.
از زمان و مکان و این چنین چیز ها که بگذریم به بخش جذاب ماجرا یعنی دنیای کلاسیک این کتاب میرسیم که دقیقا همان چیزی بود که من میخواستم؛
 تعدادی کتاب که گذشته و اینده‌ رو باهم نشان میدادند خوانده بودم ولی این یکی خاص بود و برای مسافرین زمان، آن مرز بین دنیای کلاسیک و مدرن وجود نداشت که بسیار پسندیده بود و باب میل بنده.
و  قطعا گیدئون دو ویلر شخصیت مورد علاقم نبود و اون پاول دو ویلر بود که به نظرم بهترین بود و.
و از ابتدای داستان یکسره به یک راز عجیب که در سخن اخر معلوم شد فکر میکردم و در اواسط داستان که در مورد تعدادی شخصیت مطلع شدم تقریبا در مورد همه‌ی جزئیاتش حدس هایی میزدم و از این متنفرم که دیگر در کتابها برایم سورپرایزی وجود ندارد ...
پ.ن ۱ : هیچ ایده ای ندارم که جلد بعدی قراره چه شکلی باشه ولی امید وارم که همینقدر دوست داشتنی باشه.
پ.ن ۲: فقط به خاطر مقداد کمی از فضای کلاسیکی که توی این کتاب تجربه کردم یکم جوگیر شدم و این طوری ری‌ویو نوشتم 😂
        

          من واقعا از خوندن کتابای هم‌زمان بدم میاد.
برام مثه تلفنیه ک خط رو خط بیوفته 
ولی 🙃🚶🏻‍♀️
این کتابو چن روزه پیش خریدم ... و ب معنای واقعی دست از سرم برنداشت تا وقتی ک شروعش کردم.
و .. خوب ... دو روزه تموم شد🚶🏻‍♀️
بس ک داستانش خوب بود 
ترجمه‌اشم خیلی روون بود 
از اون تخیلیا ک قشنگ میری تو داستان 😍💫
خیلی دوسش داشتم
امیدوارم جلدای دیگه‌اشم ب همین خوبی یا بهتر باشن😍
        

          این مجموعه نسبت به چیزی که توقع داشتم ضعیف‌تر شروع شد ولی جلد بعد رو هم خواهم خوند چون ایده داستان برام جالب بود. امیدوارم جلد دوم جالب‌تر بشه.
جلد اول یه سری نقاط قوت داشت:
- شخصیت خود گوئنت به عنوان شخصیت اصلی قابل‌ توجه بود. یه آدم شل و وابسته نبود و از طرفی نویسنده ازش یه ابرقهرمان نساخته بود. یه آدم متعادل و معمولی بود که تلاش می‌کنه خودش رو با شرایط جدید وفق بده و کار درست رو انجام بده.
- ایده کتاب جالبه. اینکه یه نفر ژنی برای سفر در زمان داشته باشه جدید بود. و همینطور اینکه دستگاهی وجود داشته باشه که بتونه این سفر رو تحت کنترل دربیاره. منظور از کنترل اینه که بشه یه زمان مشخص رو برای سفر انتخاب کنی و اینطوری خطر سردرآوردن از ناکجاآباد رو کم کنی.
- جنگشون سر اینکه خون گوئنت وارد دستگاه بشه یا نه هم جالب بود. ترسشون از اینکه بخوان این قدرت رو با کسی تقسیم کنن که تازه از راه رسیده و احتمالا همراهیشون نکنه به درستی توی داستان جا گرفته بود. توقع چنین چیزی داشتم و پیش اومد.
- دوست گوئنت هم بامزه و دوست‌داشتنی بود. تصور اینکه دوستی داشته باشی که حرف‌های جادویی تو رو باور کنه و پایه همه‌شون باشه لذتبخشه.
- طنز داستان به دل می‌شینه. باهاش لبخند زدم و چندوقتی بود کتابی با چاشنی طنز نخونده بودم و حس خوبی داشت.

کتاب نقاط ضعف هم داشت:
- ویژگی منفی بارز کتاب، طولانی بودن و کش اومدن قسمت‌های غیرضروری بود. بعضی بخش‌ها بی‌دلیل توضیحات یا دیالوگ‌های اضافی داشت که بودنشون کمکی به داستان نمی‌کرد. انگار نویسنده فقط دنبال راهی بوده تا جلد یک رو به یه تعداد صفحه‌ای برسونه و توی صحنه مدنظر داستان رو تموم کنه. درواقع جلد یک اتفاقات قابل توجهی نداشت. خلاصه رو می‌شه توی چند جمله گفت. و حتی نیمه اول انگار اضافه هست و می‌شد توی صفحات کمتری جمع بشه و به جاش اتفاقات مهم‌تری جا داده بشه.
مثلا از کنت و اعضای محافظان و انجمن سر‌ّی صحبت می‌شه اما همه انگار فقط اسم هستن. دلم می‌خواست خطر رو ببشتر احساس کنم. اینکه چقدر همه‌چیز بزرگ و جدی هست. و یا مثلا می‌شد یه گروه دیگه که تلاش دارن کرونوگراف رو بدزدن در داستان جا بگیره، یا ایده‌های دیگه که بخش‌های منفعل داستان رو از خطی بودن دربیاره.
- شخصیت گیدئون رو هم درست طراحی نکرده بود. گیدئون شخصیت اصلی مرد داستانه و کسیه که قراره رابطه عاشقانه داستان با اون شکل بگیره. اما گوئنت که تازه وارد این مسیر شده بود از گیدئون که مدتی در این مسیر بود بالغ‌تر بود و منطقی‌تر رفتار می‌کرد. توقع داشتم گیدئون از اهمیت این ماجرا با گوئنت صحبت کنه و توی مسیر درست قرارش بده یا برعکس سعی کنه گوئنت رو از مسیر خارج کنه و شارلوت رو برگردونه اما هیچ کنشی نداشت و فقط یه پسر سرتق و لجباز بود.
بعد یه دفعه تغییر کرد و از وقتی با هم سفر کردن گوئنت رو حمایت کرد. این چرخش ۱۸۰ درجه‌ای توی لحن صحبت و شیوه رفتارش منطقی نبود و باورپذیری رو سخت کرد. انگار یه دفعه گیدئون رو در قالب رفتاری که لازمه‌ی اون بخش و جذاب‌تر بود قرار داد. 
- جوری که درمورد راز صحبت می‌کنن آدم رو کنجکاو نمی‌کنه بلکه بیشتر ناراحت می‌کنه. گوئنت از همه سوال می‌پرسه و همه سربالا جواب می‌دن درحالیکه می‌تونست اینجوری باشه که گوئنت هیچوقت فرصت شنیدن رو پیدا نکنه مثلا وقتی می‌پرسه در زمان سفر کنه یا یه مزاحم به حرفاشون گوش کنه. یا می‌تونست اینجوری باشه که یه قسمتی از حقیقت رو بفهمه و آسیبی از دونستنش ببینه و بعد بگن اگر حقیقت رو بدونی ببشتر صدمه می‌بینی. الان فقط این حس رو دارم که بهش نمی‌گن چون توی جلد اول نباید راز فاش بشه.
اما برام جالب بود که گیدئون حتی سعی نکرده بود خودش راز رو کامل کشف کنه و به خوب یا بد بودنش پی ببره. گیدئون اعتماد کرده و همین باعث شده کورکورانه جلو بره و این همه به کنت ژرمن لطف کنه. 

جلد اول خاص یا قوی نیست و یه جاهایی الکی توضیح می‌ده و اضافات داره، ولی با این‌حال داستان کشش داره، روان نوشته شده و طنز بامزه‌ای داره. 
بنابراین جلد دوم رو شروع می‌کنم.
برای تصمیم‌گیری در موردش، خودتون کمی ازش بخونید و انتخاب کنید. فکر می‌کنم سلایق درباره این مجموعه متفاوت هم هست. شاید هم شما بیشتر از من بپسندید.
        

          داستان با شخصیت‌پردازی خوبی پیش می‌ره و فضای نوجوان‌پسند و ماجراجویانه‌ای داره که باعث می‌شه خیلی زود با قهرمان اصلی همراه بشی.  
در کنار ایده‌ی جذاب سفر در زمان، نویسنده سعی کرده روابط خانوادگی، رازهای قدیمی و حس‌های ریز و درشت عاشقانه رو هم وارد داستان کنه؛ بعضی قسمت‌ها واقعاً جذاب بودن و باعث می‌شدن با اشتیاق ادامه بدم، اما بخش‌هایی هم داشت که کش‌دار و حوصله‌سربر بودند.
ایده‌ی سفر در زمان، فضاهای معمایی، و دنیای رازآلود کتاب پتانسیل بالایی داشتن، اما اجرای داستان بعضی جاها اون‌طور که باید قوی پیش نرفت.
به‌طور کلی، اگر دنبال یک داستان فانتزی سبک، با فضای تاریخی، کمی معما و شخصیت‌های نوجوانی هستی که درگیر دنیایی پر از رمز و راز می‌شن، این کتاب می‌تونه شروع خوبی باشه.
        

          یک مجموعه ساده و روان و جذاب و دوست داشتنی،
این کتاب از جمله کتابایی هست که در همون وهله اول شما رو به خودش میگیره و باعث میشه نتونید کنارش بذارید،
لااقل تو باشگاه کتابخوانی گپ که همه دوستان همینجوری بودن،

ماجرا از این قراره چه دختری تازه به 16 سالگی رسيده دارای ژنی هست که با اون میتونه در زمان سفر کنه،
راوی داستان خود این دختر به اسم گوئندولین هست که وااقعا راوی گری تمیز و دوست داشتنی و دلچسبی داره، (یکی از جذابیت های این داستان همین راوی داستانه)

داستان قدم به قدم با تعلیق‌های نسبتا خوب شما رو میخ خودش میکنه و جای جای قصه شما مدام دوست دارید بدونید که بعدش چی میشه،

روند و سیر اتفاقات توی این جلد یکم کند بود و کمی طول کشید تا به اصل داستان وارد بشه ولی به نظر من چیزی از جذابیت داستان کم نشده بود،

شخصیت دوست داشتنی من به یاد یکی از دوستان خوبم لسلی بود، یک دوست واقعی و همه چی تموم،
اصن این لعنتی رفاقتو سنگ تموم گذاشته بود 🫠🫠

از سرکار شارلوت که اصلا خوشم نیومد با اون مادر نچسبش ولی به نظرم خوب تو نقش خودشون معرفی شده بودن و این مایه خوشحالی بود. 🥲

خلاصه تا به اینجا که در ردیف کتابای خوب کتابخونه من جای گرفته 🫠🫠🫠
        

          کتاب اولشو بیشتر از جلد دوم پسندیدم 
درکل مجموعه قشنگی بود و ارزش خوندن داشت 
پیشنهادش میدم داستان قشنگی داشت
        

          داستان قشنگ و گیرایی داره. هرچقدر جلو میره مشتاقتر میشدم برای ادامه.
        

          سیر داستانی جالبی داشت، متن روونش و داستانش باعث شد من در ایام امتحانات به جای درس خوندن این جلد رو تموم کنم🥰😂
راستش برای پایان این جلد میشد بیشتر سرنخ داد که خواننده مجذوب به خوندن جلد بعد بشه، اما مشکلی نیست چون من همین الان هم برای فرار از درس خوندن جلد دوم رو تا اواسطش خوندم😂و خواننده عزیز، داستان از فصل دوم هیجان انگیز تر میشه🤭
        

          خب‌خب فانتزی با چاشنی سفر در زمان. 
عجب کتاب روان و‌خوش خوانی. اصلا یه لحظه ولت نمیکنه این کتاب، 
کوتاه و مفید، بدون حاشیه رفتن  و فلسفه بافتن و قصه تعریف کردن.
یکی یکی شخصیت ها رو معرفی کرد، داستان رو تعریف کرد و فضا رو ساخت.
خیلی شسته رفته و خوب بود، واقعا کیف کردم از خوندنش.
بعد هم یه جایی تموم شد که اصلا یعنی چی، مگه میشه، وسط قصه ما رو ول کرد روی هوا‌‌...
هیییی
        

          یاقوت سرخ
- درباره گئونت ۱۶ ۱۷ ساله که بدلیل محاسبات (اشتباه) آیزاک نیوتن احمق یک ژن عجیب غریب داره که دواقع متعلق به خودش نیست! و برای دختر خاله ی از خود راضیش باید باشد! ولی تقصیر آیزاک نیوتن نیست در واقع همه چیز خیلی خیلی پیچیده شده و گئونت که از اسرار سفر در زمان هیچ چیز نمی داند یا کلی غافلگیری مواجه می شود.

- نقاط مثبت: شخصیت پردازی ها همه POV مخصوص به خودشون رو دارند و از قضا اینکه اینقدر پیرنگ اندازه ی دوتا کتاب دیگه هم گذاشته خوشحالم می‌کنه چون نمی دونستم با اینهمه سوال چیکار کنم! بنظرم ترجمه بشدت خوبه طنز داستان خیلی دلنشینه و میتونی با تک تک لحظات همراه بشی فضا پردازی کاملاً متناسبه : نویسنده کاملاً دقیق توصیف می‌کنه ولی نه اینقدر که سه صفحه درمورد خونه حرف بزنه لا به لای داستان ها پلات ها به طور شگفت انگیزی فضا ، ظاهر حس گئونت رو بیان می‌کنه که برای من قشنگه!
- نقاط ضعف: اینکه زوج ها چه کسانی خواهد باشند و قسمت عاشقانه ی داستان برام بشدت قابل پیشبینی هست و تقریباً مطمئنم قرار تک تک این اسپویل هایی که برای خودم کردم قرار اتفاق بیفتد ولی باز هم من که نویسنده نیستم ولی خب خداییش ضایع است
 توقع یه سیر تکاملی از گیدئون دارم چون خیلی خب شخصیت پیچیده ای داره بر عکس گئونت که خیلی قابل درکه من کاملاً گوئنت رو درک میکنم و حتی تا الان احمق بازی ازش سر نزده چون معمولا دختر داستان کارش اینه منو عذاب بده😂
و خب خیلی زود جلد یک تموم شد خیلی سریع ۲۰۰ و خرده ای صفحه فقط؟ خدا رو شکر بازم جلد های دیگه هست

- احساسم به کتاب ؟ واقعا دوستش دارم تا اینجا مخصوصاً گوئنت عجیبه برام چون توقع داشتم که مثل بقیه ی کتاب های فانتزی دختر داستان کارش زجر دادن خواننده باشه و الان باعث شد حسم به کتاب های تاریخی - فانتزی بهتر بشه . و یه سوال برام پیش اومده چرا نویسنده آلمانیه ولی سیر داستان تو لندنه؟

امتیازم بهش ۴.۲۵ چون دلم نمی خواد یهو توی جلدهای بعدی بد بشه داستان و من از امتیازم پشیمون شم🤷🏻‍♀️
        

          زیاد اهل خوندن کتاب های فانتززی نیستم
 ولی این مجموعه به شدت شیرین و دوست داشتنی بود برام
دوست نداشتم لحظه ای زمین بذارمش:)))
تصور سازی فوق العاده ای داشت انگار که داری فیلم میبینی
و شخصیت ها و لباس ها مکان ها به خوبی بیان شده بود
و مخاطب خیلی زودد با داستاان انس می گرفت💓