دنیای بچه ها چقد مظلومانه ست اینکه صفات بد تعریف و تمجید میبینن🥲🥲
این کتابو استادم معرفیش کرد که بخونمش  فکر نمیکردم انقدر قشنگ باشه و خب فیلمشم هست راستی به همین اسم 

        

          یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم جوری که داشت احساسات بچه گونش رو توصیف می کرد بی نظیر بود و اینکه همیشه می خواست اونطور که بقیه می خوان باشه ولی باز موفق نمی شد حال و روز خیلی هارو نشون می داد من قبل از اینکه کتابش رو بخونم فیلمش رو دیده بودم و واقعا می
 تونم بگو کتابش با فیلمش قابل مقایسه نیست
        

          کتاب سراسر رنج هستش.
من این کتاب رو بخاطر پیشنهاد یکی از بوک‌بلاگر‌ها گرفتم. ایشون می‌گفتن کتابیه که هر بار می‌خوننش و به هر کسی دادنش باهاش گریه کرده. منم انتظار داشتم یه چیز غم‌انگیز و گریه‌دار بخونم اما خب..
گریه‌دار نبود، حداقل برای من. بیشتر دلخراش بود و باعثه ناراحتی می‌شد.
هر چند که پایان خوشی داشت اما با این‌حال جمله‌ی پایانیش بسیار سنگین تلقی شد واسم.
        

          داستان خوب اما روایتی ضعیف. اگر مورد اخلاقی فرشته و فحش های ناجور رو نداشت، می تونست یک رمان نوجوان خیلی قوی باشه...
        

          نوجوون بودم که خوندمش. جالب بود برام. وسط اون کتابای زردی که مشغولشون بودم، این کتاب کمی پخته تر بود و فکر میکنم از کتابای زرد دورم کرد یکم.
        

          کتاب به رابطه عاطفی پدر فرزندی می پردازد،که اتفاقاتی کوچک غیر قابل اهمیت از دید پدر شکافی عمیق بین پدر و فرزند ایجاد میکنه،که حتی با گذر سالها اونها پر نمیشن 
داستان ساده بود ادبیات ایران برام دوس داشتنی تره 
چون حتی با وجود فضا سازی های ضعیف، انگار نزدیک و قابل لمس اند برام.
        

          داستان تلخی که با شیرینی شخصیت اصلی‌اش، دوست‌داشتنی شد. 
نمی‌دانم خانم صنیعیِ روانشناس، «پدر آن دیگری» را هم مثل کتاب دیگرش «سهم من» بر اساس مراجعین و کیس‌های پژوهش‌هایش نوشته یا نه اما کتاب پر از نکات تربیتی_اخلاقی‌ست که شاید گاهی این حس را ایجاد کند که به زور در داستان گنجانده شده‌اند و کمی دلزدگی را در بعضی صفحات به دنبال داشته باشد. 
با توجه به روند داستان، نگران پایان‌بندی بودم. اما خدا را شکر که یک پایان حقیقی داشت نه از آن پایان‌های خیالی. آخر داستان، خواننده را راضی می‌کند. 
در کل، رمان خوبی‌ست. خواننده را همراه می‌کند و نهایتا سرش را شیره نمی‌مالد.
        

          بنظرم ارزش خوندن داشت
        

          موقع خوندن کتاب ، یاد خودم می‌افتادم . میتونستم اون احساس "ناکافی بودن" و "دور انداخته شدن" رو حس کنم. پایان داستان در عین شکه کننده بودن برام قابل درک بود . کتاب قشنگیه ولی نمیشه بهش گفت غم انگیز ( هر چند واقعا باهاش اشک ریختم ) . بنظرم این احساسات و مشکلات از  مسائل ثابت خانواده ایرانیه .
تراژدی که اکثر آدما با خانواده های ایرانی تجربش کردن .
        

          خب راجب این کتاب فقط میتونم بگم که دوستان هیچ فیلمی کتاب نمیشهههه. واقعا اینطوره و من این رو با گوشت و خونم درک کردم وقتی که این کتاب رو خوندم و فیلمی که از روی این کتاب ساخته شده بودو دیدم و با خودم گفتم وای! من چقد خوشبختم که یه کتابخونم! دلم میخواد همه کتابای دنیا رو بخونم.
و من اینقدر با بچه داستان همزاد پنداری کردم که یاده موجود خیالی بچگیم افتادم باهاش خندیدم و چقد لحظات خوبیو داشتم اینقدر روان بود که ۲روزه تموم شد قشنگ بود.
ودر انتها هم بگم که یه کتابه خوبه از دستش ندید‌‌...:)
        

          کتاب زیبایی بود که متاسفانه فرصت ندارم یادداشت مفصلی براش بنویسم. اما همین‌قدر بگم که ترکیبی از نکات اخلاقی و تربیتی و روانشناسی بود آدم رو به فکر فرو می‌برد و بعضی جاها باید اشکایی که بی اختیار سرریز می‌کردن رو پاک می‌کردی.
فکرمی‌کنم خوندنش  برای هر پدر و مادری واجب باشه.
داستان هم به قدری جذاب هست که فقط کافیه شروع کنید:)
        

          من همراه این کتاب خیلی گریه کردم واقعا با احساسات آدم بازی میکنه کاش خانواده های سمی اینو میخوندنو میفهمیدن با بچه هاشون چیکار میکنن اصلا با فیلمش مقایسه نکنین فیلمش اصلا اصلا به پای کتابش نمیرسه 
        

          بسیار عالی بود ، بخصوص که از اتفاقاتی حرف می زد که بب چشمان خود شاهدش بودم در بین دانش آموزانم
متاسفانه فیلمی که از رویش ساختند خیلی خوب نبود
        

          کتاب عجیب اما زیبایی بود. اینکه از دیدگاه یک بچهٔ طرد شده به ماجرا می‌پرداخت و احساساتش رو با مهارت تمام توصیف می‌کرد باعث شد حتی با اینکه همچین احساساتی رو خیلی تجربه نکرده بودم اشک بریزم و خودم رو جای شهاب قرار بدم. 
آخرین جملهٔ کتاب هم که دوباره بغض توی گلومو آزاد کرد. 
        

          بخونید خوبه