سلیقه‌ی مشکل‌پسند من که از میان شاعران جوان معاصر، به اکثرشان یک نقد سفت و سخت دارم، این شعرها و شاعرش را پسندیده

رودخوانی، شناسنامه‌ی سیار است. بخوانیدش
        

          بسم‌الله
بیشتر از آنکه شاعران برایم مهم باشند، شعرها باارزشند.

سعی می‌کنم هیچ شاعری را مگر بزرگان ادب پارسی را در بست قبول نکنم. آن وقت اگر یک روزی یک شعر نامناسب یا بی‌محتوا از آن شاعر خواندم، رنجیده نمی‌شوم. آدمی - که خودم هم جزو همان‌هایم- ممکن الخطاست.

مقدمه‌اش مفهوم داشت. «حق السکوت» را دوست نداشتم ونپسندیدم. به نظر ریتم شعرهایش کُند بود، حتی با اینکه کتاب، همیشه اولین انتخابم برای هدیه است، «حق السکوت»ی که سالها پیش برای هدیه دادن خریدم، هنوز گوشه کتاب خانه خاک می‌خورد. برای اینکه بعد از خواندنش، پشیمان شدم. :|

اما

کتاب دوم این شاعر جوان، جنسش فرق دارد... روان و آرام. ساعتی خواندم و گریستم. انگار لازمش داشتم که بخوانم.
خواندنش را توصیه می‌کنم.
جلدش، طراحی ساده و جذابی دارد، اما استفاده از 4 مقوا، برای جلد باعث شده عطف کتاب به سختی باز شود.

امروز عصر، به صرف چای، شیرینی و رودخوانی، دعوتتان می‌کنم.
        

          وقتی کتاب را شروع کردم، هیچ پیش زمینه‌ای از شعرها و شاعرش نداشتم؛ در ابتدای کتاب احساس می‌کردم ظاهر زیبا و طراحی جلدش مرا مجاب به خرید کرد‌. نام شاعر را جستجو کردم و با دیدن اسم‌شان در جایگاه ترانه‌سرای موزیک‌های محبوبم متعجب شدم، سریعا کتاب را برداشته و کنجکاوانه خواندن را ادامه دادم و دقیقا از همان موقع شعرها با شیب تندی به اوج رفتند و مرا در بهت فرو کردند، خیلی شگفت‌زده شدم و بسیار زیاد از این کتاب شعر زیبا لذت بردم. هر چه کتاب به انتهای خودش نزدیک‌تر می‌شد من بیشتر مجذوب آن می‌شدم و در نهایت هم با ناراحتی از پایان یافتن آن، کتاب تمام کردم. "رودخوانی" را در قفسه کتاب‌های دوست‌داشتنی‌ام قرار دادم‌، و کتاب‌های دیگر دکتر محمدمهدی سیار را در بالای لیست کتاب‌هایی که بايد بخرم یادداشت کردم.
        

          یا مثل خاک با نم پیمانه ای بساز
یا مثل تاک ، در خود میخانه ای بساز
ای دل اگر تو را ز حقیقت نصیب نیست
بی رگ نباش ، لااقل افسانه ای بساز
        

          خوراک هدیه دادن است با آن طراحی جلد و این مدل کاغذ. 
نیمه ی دوم کتاب را بیشتر دوست داشتم.
        

          ای برف ای شگرف...

بسیار عاااالی 
آنقدر در خلوت خود این شهر های ناب را خواندم و خواندم تا اینکه فهمیدم میشود شعری را بدون زور نمره در کلاس های ادبیات حفظ کرد.
        

          مرغ بسمل خواند «بسم الله الرحمن الرحیم» ....
اول)
اشعار «رودخوانی» در سه قالب سروده شده اند.  
نیمایی 
غزل 
رباعی 
«سیار» در هر سه بخش موفق ظاهر شده اما به نظر می رسد تخصصش غزل سرایی باشد.
از چند شعر این مجموعه موسیقی هایی ساخته شده که بسیار آشنایند و احتمالا شنیده اید.
«مرگ بر آمریکا» و «قلاده های طلا» ... «حامد زمانی»
«چه بگویم نگفته هم پیداست »...«سالار عقیلی» 
«آفرینش»...  «محمد معتمدی» 

دوم)
شعر ها علی رغم زبان ساده شان مفاهیم عمیقی دارند و تلمیح و کنایه در آن ها بسیار است.
« پرسید که دوستم نداری ؟
گفتم چه شد آن یقین و ایمان ؟!
خندید:لیطمئن قلبی !
خندیدم:پس به حکم قرآن ...
برخیز بیا ببر سرم را 
آن گاه به آتشم بسوزان 
و....»
شاعر تا پایان شعر تلمیح دارد به داستان آن چهار پرنده ای که حضرت ابراهیم کشت و قطعه قطعه کرد و بر هر کوهی بخشی از آن را قرار داد و آن ها را فراخواند تا به سویش بیایند ، و آمدند.

سوم)
 زبان شعرها  تا حدودی به زبان مردم عادی نزدیک است و از طرفی ضرب المثل در آن ها فراوان است.
«......
 ای برف!...ای شگرف!
آن کثرت همیشگی شئ و رنگ را 
          یک باره از بسیط زمین پاک کرده ای 
                                   "کولاک کرده ای" !»
چهارم)
«سیار» شاعر متعهدی ست و برخی شعر های این مجموعه آیینی و سیاسی اند اما نکته مهم  اشعار این است که  او ، به زیبایی هرچه تمام تر و در لفافه ، عقیده ی دینی یا سیاسی خود را بیان کرده.
مانند ترانه مرگ بر آمریکا و این ابیات :
«....طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من
        نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم 
سیب سرخی سر نیزه ست ...دعا کن من نیز 
این چنین کال نمانم به شهادت برسم »

آخر)
رودخوانی را بخوانید تا ترکیب عمق و سادگی در شعر معاصر را ببنید .
اولین نیمایی کتاب و یکی از  شعر های مورد علاقه ام  :
« اوضاع ...ای بد نیست ، مشغولم
                          با چند تخته پاره و اره 
                        کنج کویری لخت 
                      خو کرده با تنهایی پیشین 
                                          با رنج نجاری 
                                         با طعن بسیاران 
                 مشغول کشتی ساختن 
                                              چشم انتظار اولین باران »
        

          
«رودخوانی سیار» تلاش قابل توجهی است برای انعکاس جریان زندگی و معنویت در قالب شعر، اما گاهی احساس می‌شود مجموعه در تکرار فضاها و مضامین آیینی و اجتماعی شناخته‌شده گرفتار شده است. بخش‌هایی از اشعار، به جای ارائه نوآوری، بیشتر بازتاب همان مضامین همیشگی هستند که پیش‌تر در شعر مذهبی و انقلابی دیده‌ایم.

استعاره‌ها و ایهام‌ها، هرچند زیبا و ظریف‌اند، گاهی به گونه‌ای‌اند که خواننده برای درک کامل معنا نیاز به تأمل بیشتری دارد. این ظرافت، اگرچه نشان‌دهنده توانایی شاعر است، گاهی باعث می‌شود اثر کمی سنگین و نیازمند دقت بیشتر شود.

تلاش شاعر برای رعایت وزن و قافیه‌ی نیمایی قابل ستایش است، اما گاهی فرم غلبه پیدا کرده و محتوا کمی کم‌رنگ به نظر می‌رسد.

در مجموع، «رودخوانی سیار» مجموعه‌ای است که برای دوستداران شعر آیینی و انقلابی تجربه‌ای دلنشین و شاعرانه ارائه می‌کند، اما برای مخاطب جدی شعر معاصر، می‌توانست با تنوع مضامین و فرم‌های نوآورانه، تجربه‌ای پربارتر باشد.
        

          خدا به آقای سیار عمر طولانی بده، حقیقتا اشعارشون کار جناب عمار (ره) رو میکنه برا این نظام. اشعار آیینی هم که بماند...
        

          رودخانی معروف‌ترین اثر محمد مهدی سیاره
بخش اول کتاب با شعر نو آغاز میشه 
البته از نوع نیمایی 
بعضی جاها رنگ و بوی شعر سپید می‌گرفت و کمی از وزن خارج می‌شد که زیاد خوشم نیومد. کلا با شعر سپید حال نمی‌کنم 
ولی نگاه‌های جالب و زاویه‌های دید جدید سیار در برخی از این نیمایی ها برای من لذت بخش بود
بخش دوم هم که غزل بود، موضوعات مختلفی داشت.
عاشقانه، عارفانه (که بعضی‌ها برگرفته از قرآن بود و واقعاً جای تامل داشت👌🏻) ،فلسفی، آیینی و...
ویژگی دیگه غزلیات این کتاب نوآفرینی و مضامین جدید در عین پایبندی به سنت‌های ادبی بود که برای خودم شخصاً خیلی اهمیت داره
بخش سوم هم چند تا رباعی بود که میشه گفت انتظارات یک خواننده رو از یک رباعی برآورده می‌کرد 
سیار از اونجایی که دکترای فلسفه داره و استاد دانشگاه هست نگاه پرسجوگر و کنجکاوی در شعرهای فلسفی و غنایی خودش داره که آدم رو به وجد میاره و این برگ برنده سیار هست که اون رو بین شاعران معاصر زبانزد کرده
در کل کتاب خوبی برای علاقمندان به شعر معاصر و انقلاب هست
        

          مجموعه شامل تعدادی از اشعار نیمایی، غزلیات و رباعیات است.
با اشعار نیمایی چندان ارتباط نگرفتم.
چند غزل واقعا قوی دیدم اما غزل‌های ضعیف و غیر شگفت آور -که اگر نبودند هم مشکلی پیش نمی‌آمد- نیز بود.
آنطور که از دکتر سیار انتظار می‌رفت زمینۀ شعرها کاملا عرفانی و یا عاشقانه-عرفانی است.
لذا به طور کل اگر اهل این ژانر از ادبیات هستید به سراغ آثار دکتر سیار بروید.
        

          دکتر محمدمهدی سیار
تراز تازه‌ای در شعر متعهد و زیبا ایجاد کرده است
هم زیبا و هم بامحتوا
لذت ببرید
        

          عاشقشم 
        

          کتاب شعر خوبیست! قشنگتر اینکه همه قالب شعری تویش پیدا می کنید از غرل تا سپید (شاید هم شعر نو یا موج نو! فرقشان را هیچ وقت نفهمیدم!) موضاعات هم متنوع :) تجربه خوبی بود.

از کتاب :

در کمال بی خیالی و شکوه
خیره می شوم به چشم های تو
حس و حال مبهم خوشی ست
حس و حال قایقی ست کاغذی
که بی گدار
می زند به آب
        

          کتاب شعر را باید جرعه جرعه خواند... هر روز قسمتی را... جرعی بنوشی تا خط و خطوط روزت را از حالت صاف و شکسته به منحنی لطیف و کم پیچ و خم تغییر دهی... به خصوص از کتاب شاعرانی که علاوه بر ذوق شعری بر روی محتوای اشعار خود هم کار می‌کنند...

چند بیتی از کتاب:

اگر اين ساحران اطوار ميريزند طوْري نيست!
عصا در دست اينك ميرسند از كوه موسي ها
به حال خویش بگذارید خاک تیره را یاران
كسي چشم انتظار ماست آن بالا و بالاها

...

سیب سرخی سر نیزه است... دعا کن من نیز
این‌چنین کال نمانم
به شهادت برسم

...

ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم
بسیار به عمرم رمضان آمده رفته...