یادداشت نورالله قلی زاده

        رودخانی معروف‌ترین اثر محمد مهدی سیاره
بخش اول کتاب با شعر نو آغاز میشه 
البته از نوع نیمایی 
بعضی جاها رنگ و بوی شعر سپید می‌گرفت و کمی از وزن خارج می‌شد که زیاد خوشم نیومد. کلا با شعر سپید حال نمی‌کنم 
ولی نگاه‌های جالب و زاویه‌های دید جدید سیار در برخی از این نیمایی ها برای من لذت بخش بود
بخش دوم هم که غزل بود، موضوعات مختلفی داشت.
عاشقانه، عارفانه (که بعضی‌ها برگرفته از قرآن بود و واقعاً جای تامل داشت👌🏻) ،فلسفی، آیینی و...
ویژگی دیگه غزلیات این کتاب نوآفرینی و مضامین جدید در عین پایبندی به سنت‌های ادبی بود که برای خودم شخصاً خیلی اهمیت داره
بخش سوم هم چند تا رباعی بود که میشه گفت انتظارات یک خواننده رو از یک رباعی برآورده می‌کرد 
سیار از اونجایی که دکترای فلسفه داره و استاد دانشگاه هست نگاه پرسجوگر و کنجکاوی در شعرهای فلسفی و غنایی خودش داره که آدم رو به وجد میاره و این برگ برنده سیار هست که اون رو بین شاعران معاصر زبانزد کرده
در کل کتاب خوبی برای علاقمندان به شعر معاصر و انقلاب هست