خیلی دوسش داشتم و درگیرم کرد.. داستان خیلی نمادین و پر از استعاره است. کمی مایه اروتیک داره که به نظرم مترجم از پس ترجمه اش با توجه به سانسور در ایران براومده. قیمتش متاسفانه خیلی گرونه 105 هزارتومن ولی می ارزه تنها نکته  منفی از کتاب  واسه من طرح جلدشه.. .. کتاب پر از ویژگی های بصریه و طرح جلد هیچ ربط خاصی به متن نداره.. سیاه قلمی که استفاده کردند شاید گویای روح کلی کتاب باشه ولی قسمت خاصی از طراحی اصلی رو روی جلد کار کردند که بیشتر متوجه جغد و درخته.. حیف
        

          کلاسیک‌ها اگر طولانی و روده‌دراز هستند، در عوض یک چیزهایی دارند که نهایتا به خواننده حس رضایت می‌دهند. این کتاب اطاله کلام کلاسیک دارد و شلوغ بازیِ الکیِ مدرن.  ترکیب خوبی نیست. شاید بگویید برای فهمش باید دوباره بخوانمش. جواب من:  عمراٰ. 
        

          همیشه دیدن اسم پیمان خاکسار در عنوان مترجم کتاب، برایم حجت را تمام می‌کرد که کتاب ارزش مطالعه و وقت گذاشتن را دارد. اما در این کتاب آنقدر شخصیت اصلی داستان لجن و حال بهم زن بود که ترجیح دادم بیش از این وارد دنیایش نشوم و کتاب را در همان یک‌سوم ابتدایی رها کنم.
        

          مجوس نخوانید. به همان دلیل که اشتیاقِ دنبال کردنِ سرنخ های پنهانیِ سینمای نولان را ندارید یا دنیای فانتزی برتون را کودکانه و کارتونی می‌خوانید و به همان دلیل که کنسرتِ بدون آواز یا تئاترِ بدون خنده را تاب نمی‌آورید و به همان دلیل که احتمالا بشقاب های رستورانِ فرانسوی "سیر"تان نمیکند! 
‌
موافق و طرفدارِ تمام این‌ها هم که باشید، مجوس اگر می‌خوانیدْ چشم روی باورهای روتین ببندید و باید بدانید قرار است با سازِ فاولز برقصید، رقصی ناموزونْ روی صحنه‌ای غریب. و این ساز هم با تمامِ کوک بودنش صدایی نکره خواهد داشت، چرا که این نابغه از هر در و پنجره و سوراخی، از تخیل و تاریخ و هنر و شهوت و جنگ و عیاشی و خیانت و روانشناسی و صحنه آرائی، اطلاعات بر سرتان آوار خواهد کرد. چشم ببندید و کمی هم شُل بگیرید که لذتْ جایْ جایِ این واژه ها پنهان است
‌
این قصه را نمی.شود تعریف کرد، باید تمامش را با همان حال گیج و مُعلقْ "خودت" بخوانی. و کنار دستت گوگل را هم داشته باشی که منظره ها و خرابه‌های یونان را به عینه ببینی، کتاب‌هایی که فاولز لیست میکند بشناسی و اسطوره و نقاشی و مجسمه سازی را انگار که سر کلاس تاریخ هنر نشسته‌ای، یاد بگیری
        

          به جرات می توانم بگویم بهترین رمانی که در این چند ماه اخیر مطالعه کردم <<مجوس>> بوده است؛ کتابی بسیار فرمیک ، پر محتوا و تکان دهنده که مولف اش یکی از غول های انگلیسی در مدیوم ادبیات است.کتابی پر از معما و هیجان . هربار  با خودت می گویی : ((خب، فهیدم چه طور شد...)) ؛ نویسنده داستان دگیری را وارد محتوا می کند. تو می مانی و درماندگی و هنر<< رمان >>؛ و پدیده ای به نام <<جان فاولز>>؛ و چه ستودنی است ترجمه ی پیمان خاکسار.داستان در رابطه با مرد انگیسی تبار به نام نیکلاس اورفه است که در ناکامی در رابطه و بیگانگی با مردمش تصمیم به تبعید خودخواسته ی خود به جزیره ی کوچکی در یونان می کند و در آن جا با مردی مرموز به نام "کنخیس" آشنا می شود؛ مردی که تصمیم به راه اندازی یک تئاتر واقعی دارد...
        

          به‌نظر می‌رسد نویسنده بدون محاسبه و طراحی نوشتن را شروع کرده، بعد داستان را به هر سو که پیش آمده برده؛ این‌چنین بی‌سروته است رمان مجوس.