یادداشت‌های zeinvzfh (20)

          به نام خداوند رنگین کمان

این سلسه کتاب یک جان دیگه ای بهم اضافه کرده، یعنی نمی‌دونید که چقدر فوق العاده‌ست.
به هر صورتی که شده باید حداقل یکبار قبل مردنتون بخونید، انقدر که استاد، قلم جادویی دارن؛ مصداق بارز قلم جادویی ، قلم این فرده؛ انقدر که، از زیبایی متن ها میشه به گریه کردن افتاد.
امیدوارم که این رمان تو لیست کتاب‌های امسالتون باشه.
        

          به نام خداوند رنگین کمان
اوایل کتاب خیلی برام کسل کننده بود و هیجانی نداشت برام و یکنواخت داشت پیش می‌رفت اما بعد از قسمتی که کاستل پاشد رفت خونه اربابی از اونجا به بعد انقدر تند میخوندم که هی جمله ها رو جا مینداختم و مجبور میشدم پاراگراف رو از اول بخونم
دو و نیم امتیازی که بهش تعلق نگرفت به خاطر افکار (شاید بیماری) کاستل که اذیتم میکرد بود به همراه یکنواختی و کسلی کتاب.
تو دو و نیم ساعت به عنوان اختتامیه ۱۴۰۲ خوندمش.
همش دلم میخواست  کاستل رو خفه کنم با چرت و پرتای تو ذهنش چقدرم حق به جانبِ پررویی بود.
        

          به نام خداوند رنگین کمان

برای شروع نمیدانم از کجا شروع بکنم ،  کلمات برای توصیف‌ش عاجزند یا اینکه من اینگونه هستم .
به هیچ وجه علاقه ای نداشتم تا تمامش کنم برای همین هر روز کشش می‌دادم ، حتی اگر ۱۰ صفحه ازش بخوانم.
خواندنش برایم مثل عصر پاییزی بود که پشت پنجره نشسته باشی و پنجره بخارآلود حاصل از باران عصرگاهی را نظاره گر باشی و حین خواندنش منتظر چایی ات باشی که سرد شود و بنوشی‌اش.
این کتاب پتانسیل این را داشت که چندباره جوایز سالانه را ببرد از بس که ماهرانه به قلم کشیده شده است.
مادام تسارو می‌داند چه میخواهی و تو را به طرز غیرمنتظره ای به سمت نشدنی ها می‌کشاند که به هیچ وجه نمیتوانی حدس بزنی که در نهایت چه می‌شود .
درست است که دلم نمیخواست که تمام بشود ولی بعد تمام شدنش بدون اغراق غرق یک حس خیلی خوب و منحصربه‌فردی شدم که آرزو دارم شماهم بتوانید آن را تجربه کنید.
        

          حتی اون مغزی که تو سرت داری هم تحت کنترل اوناست.
        

          باورم نمیشه با تموم کردن کتاب اشکم جاری شد.
چقدر دلم برای آقای کیتینگ کباب شد.
چقدر از دست پدر و مادر ها خشمگینم.
شاید توی کتاب خیلی اغراق آمیز بود رفتارشون ولی به وفور همگی توی زندگیمون با چنین آدمایی رو به رو شدیم.


        

          به نام خداوند رنگین کمان

رمان‌ش مثل شکلات‌های مکیدنیِ رنگارنگ ، جذاب و شیرین بود ، اثر خیلی فوق‌العاده ای نبود و ارزش یک بار خواندن را دارد.
به یاد آوردن کتاب در لحضات این شکلی است که یک لبخند بر روی لبانت می‌آورد.
ولنسی به معنای واقعی کلمه شجاع بود ، حین خواندن کتاب این جمله در ذهنم رژه می‌رفت که "کاش منم ولنسی بودم." .
        

          به نام خداوند رنگین کمان

از پایانش زبان لالی گرفته ام ، آخرهای کتاب با نفس حبسی جلو می‌رفتم.
اتفاقات آخرش انقدر تند و واقعی و باورنکردنی بودند که سر درد گرفته ام.
ادبیات خوبی داشت ولی کلماتش مقداری سنگین بودند ولی می‌شد از این روان‌تر هم بشود.
        

          به نام خداوند رنگین کمان

 در جای جای کتاب آثار شگفت زدگی در چهره ام نمایان بود.
غبطه می‌خوردم به کتاب هایی که انگشتان اسپینوزا آنهارا لمس کرده است .
یک احساسی دارم اینکه شباهت خیلی خیلی کمی میان اسپینوزا و آلفرت وجود داشت اینکه هردو متنفر بودند ؛ یکی از کل ادیان و دیگری از یک دین.
خیلی جاها من را به شک و شبه انداخته است ، به طوری که هر روز در کارهای روزانه ام نمایان است.
احساساتی عجیبی که همواره در حال چرخشن و دست از سرم برنمیدارند.
از طرفی عقلم تمامی حرف های اسپینوزا را قبول میکند و از طرفی قلبم به دینم ایمان دارد.
این است جدال عقل و قلب.
تعادل این دو ، بهتر است در زندگی باشد.
نه آنقدر که از همه چی رانده شوی و نه آنقدر که زندگی ات مملو از خرافات باشد و افراطی خطابت کنند.
توصیه های وان دن انده به اسپینوزا را فراموش نخواهم کرد که همواره باش تا قبولت کنند.
        

          به نام خداوند رنگین کمان

آخرهای کتاب به زور خوانده می‌شد و این ضعف کتاب را نشان می‌داد‌.

نه اول کتاب جذب کننده بود نه آخرهای کتاب ؛ اما اواسط کتاب به شدت جذاب بود.

ترجمه اش قابل قبول نبود و آدم را سرگردان می‌گرداند در حالی که بخاطر ژانرش باید روان ترجمه می‌شد.

برای مثال در جای جای کتاب تمریناتی داده بود اما مشخص نبود که همه را باید یکجا پیش برد یا هر کدام بعد اتمام دیگری.

در کل کتاب متوسطی بود ، میتوانست از این بهتر باشد.
        

          دوست داشتنی نبود.
البته من از نشر دیگری خوانده ام.
        

          نمی‌تونم بگم که چقدر دوستش دارم.
        

          وقتی داشتم میخواندمش انگشت به دهان مانده بودم ، خیلی وقت ها شده است که به خاطر کتابی انگشت به دهان مانده باشم ولی این کتاب به خاطر واقعی بودن اتفاقاتش فرق داشت ، از اینکه همه چی را جلوی نگاهمان بد جلوه می‌دهند فرق داشت.
هم شهید بشوی  و هم درباره ات بد بگویند دردآور است ، واقعا شهادت مقام والایی می‌خواهد.
ممکن است در جریانات شهریور به بعد چه چیزهایی را باور کرده باشیم و غلط از آب دربیاید.

از لحاظ نوشتاری ایرادات چشمگیری داشت اعم از اینکه مانند چت با یک دوست بود و شبیه به کتاب نبود و این چت هارا جمع کرده بودند در قالب یک کتاب ، تاکیدات به خاطر اینکه چیزی را فاش نکند زیاد بود ، ۴ امتیاز می‌دهم به همین دلیل .
        

          این کتاب اولین رمانی هست که من تو نوجوانی خوندمش و از اون موقع به بعد بفهمیدم داستان های بلند و تخیلی موردعلاقه های منه.
خاطره ای که کتاب برام ساخت باعث شده تا الانشم به کتابای تخیلی و بلند پایبند باشم.
        

          با خود خود کتاب زندگی کردم
تا ابد این سه جلد بهترین کتابای عمرم باقی میمونن
کاش واقعی بودن و آرزو میکردم که برم لو و مغازه اش رو ببینم و بعد بریم خونه سام رو ببینیم از اونجا بریم استورفورد و توی قلعه چرخ بزنیم و بعدش بریم خونه شون و غذاهای خوشمزه مامانش رو بخوریم و یکمم با توماس بازی ‌کنیم و با پدر و ترینا و ادی و مامانش حرف بزنیم.
شاید دلم میخواست اگنس رو هم ببینم و چشم غره برم بهش و کاش میتونستم اونجا کار پیدا کنم
حتما پیش آشوک و مینا هم میرفتم
یادم رفت بگم که قبل مرگ ویل ، ویل رو هم میخواستم ببینم و لی لی رو بغل کنم.
        

          برای دومین بار این کتاب رو خوندم و هنوز هم جذابه برام و جزو کتابای موردعلاقمه.
اگر به کتاب های عاشقانه در قالب داستان های بلند علاقه دارید بهترین گزینس.
        

          از انتشارات دیگه ای خوندم من که اصلا متن خوب و روانی نداشت به خاطر همین از کتاب خوشم نیومد.