یادداشت‌های فاطمه (78)

          مجموعه‌ی ۱۷ داستان کوتاه ( روی جلد به اشتباه نوشته شده ۱۸ داستان !!) از  ۱۴ نویسنده.
آنتوان چخوف/ فرانک اکانر/ آلیس مونرو/ جومپا لاهیری/ نیکلای گوگول/ دوریس لسینگ/ امیل زولا/ لئو تولستوی/ گی دو‌موپاسان/ عزیز نسین/ ویلیام فاکنر/ داستایفسکی/ ادگار آلن پو/ آلبر کامو

بهترین داستان این کتاب از نظر من داستانِ ‌به‌خاطر یک وجب خاک ( از تولستوی) بود. 
بعد از اون هم داستان دشمن‌ها(انتوان چخوف) رو دوست داشتم. 
تو این کتاب با نویسنده‌های زیادی اشنا شدم که برای اولین بار داشتم قلمشون رو می‌خوندم. اگرچه ترجمه‌ی چندتا از داستانهاش ضعیف بود و کتاب به یک ویراستاری درست و حسابی نیاز داره ولی بازم خوندنش رو پیشنهاد می‌کنم. 
        

          وقتی میخوندمش احساس میکردم دارم تام و جری میبینم😁 یا حتی لوک خوش شانس. با این تفاوت که به جذابیت اونا نبود. و کلی طول کشید تا تونستم تمومش کنم.
شخصیت اصلی مدام داره فرار میکنه و هر بار با یه خوش‌شانسی میتونه از دست تعقیب‌کننده‌هاش نجات پیدا کنه. 
کتاب بدی نیست ولی پیشنهادش نمی‌کنم🤷‍♀️ شاید دیدن فیلمی که ازش ساخته شده، تجربه بهتری باشه تا خوندن خود کتاب.
        

          نه داستان قشنگی داشت، نه طنز و نه حتی حرفای مثلا حکیمانه‌اش ارزش وقت‌گذاشتن داشت! بازم خداروشکر فقط ۴۰ صفحه بود، همین ۴۰ صفحه رو هم به زور خوندم🤦🏻‍♀️ تنها قسمت جالبش همون چند خطی‌ هست که توی قسمت بریده کتاب گذاشتم.
        

          فکر کردن به اینکه هنوزم مریم‌هاو لیلاها دارن یه گوشه از این دنیا  روزگار میگذرونن، چقدر دردناک و تلخه:(
مدتها بود کتابی که شخصیت‌هاش برام زنده و قابل تصور باشن، نخونده بودم. لیلا و مریم، طارق‌، عزیزه و ... برای همیشه یه گوشه از ذهن من باقی خواهند موند. 
        

          مثل دو کتاب دیگه‌ای که قبلا از منصور ضابطیان خوندم(چای نعنا و مارک و پلو) کمتر شبیه سفرنامه و بیشتر شبیه خاطرات سفر بود. خاطرات سفر به کشور کوبا.
 توی صفحات اولیه‌ی کتاب، عکس شخصیت‌های کوبایی که قراره تو این سفر باهاشون آشنا بشیم به همراه یه شرح مختصر از ویژگی‌هاشون آورده شده و در ادامه، وقتی کتاب رو می‌خونیم انگار خودمون داریم با این شخصیت‌ها روبرو میشیم و زندگی می‌کنیم. و نتیجه‌ی این آشنایی این بود که مردم کوبا برای من دیگه اون آدمای  درشت هیکل و کمی ترسناک  و خشنی که توی ذهنم بود، نیستن، که اتفاقا مردم ساده، بی غل و غش و  تروتمیزی هستن که بقول اقای ضابطیان در لحظه زندگی می‌کنن، نه غم دیروز رو میخورن و نه نگران فردا هستن!
یه کشورِ خالی از تجملات و فقیر اما شاد و پر از آواز موسیقی و رقص سالسا و سامبا :)
نمیشه گفت کتاب کاملا راضی کننده و بی عیب و نقصه  اما خوندنش برام مفرح و لذتبخش بود. 
        

          کوتاه و تقریبا بدون پیچیدگی خاصی بود،حس ژاپنی بودنش به‌خاطر عجیب و مرموز بودن شخصیت‌ها و اتفاقات داستان خیلی خوب القا می‌شد و دوستش داشتم. از اونجایی‌که با شخصیت‌های متعددی مواجه نیستیم، احتمالا فکر کنید حدس زدن قاتل  راحته، این نشد پس اون یکی!  این موضوع یکم تو ذوق میزنه ولی پایان کتاب به نظر من دقیقا نقطه قوت این کتاب بود و شک و تردیدی که برای منِ خواننده باقی گذاشت از حل شدن معما لذتبخش تر بود. 
        

          سَبُک و آروم و خوب بود ولی انتظار بیشتری داشتم! کشش و جذابیت خاصی برام نداشت و احساس میکنم از اون دسته کتابایی میشه که بعد از یه مدت فراموش میکنم خوندمش🤷‍♀️
        

          یه کلاسیک دوست داشتنی و ماندگار
دافنه دوموریه کتاب ربکا رو از جین‌ایر الهام گرفته، من هردو رو خیلی دوست دارم، ولی ربکا برام دلنشین‌تر و خاص‌تر بود🙂
        

          " آدم‌ها با هر مشکلی مواجه شوند، همیشه قدرت غلبه بر آن را می‌یابند، فقط دل و جرئت می‌خواهد، و اگر آن صندلی بتواند دل آدم را عوض کند، کارش را کرده است، ولی با همان ظاهر خونسرد فقط می‌گوید: قبل از اینکه قهوه سرد بشه، بخورش:) "


* دوستش داشتم، مخصوصا داستان اولش رو.
فقط بنظرم اگه داستان‌ها کمی کوتاه‌تر و بدون جزئیات اضافه بود، تاثیرگذاریشون بیشتر میشد. و اینکه منم مثل بقیه کسایی که کتاب رو خوندن، با اسامی مشکل داشتم و همش فراموشم میشد که کدومشون کی بود🤓  
ولی به‌هرحال ارزش خوندن رو داره و از اون کتاباییه که میتونم به راحتی به بقیه پیشنهادش کنم👌🏻
        

          برای درست و با احترام درخواست کردن از دیگران :)
        

          برای نترسیدن از بچه‌های با جثه‌ی بزرگتر و احساس نزدیکی و دوستی با اونها :)
        

          این کتاب به بچه‌ها یاد میده که دوستاشون مهم‌تر و به‌قول فیلی باحال‌تر از اسباب‌بازیاشون هستن :)
        

          برای غر نزدن و لذت بردن از زندگی حتی توی شرایط سخت :)
        

          وای...عجب داستانی..عجب پایانی...خیلی لذت بردم خیلی بیشتر از اون‌چه که فکرشو میکردم بهم خوش گذشت با این کتاب( مخصوووصا یک سوم پایانی داستان)
من صوتی گوشش دادم، دقیقه‌های آخر رو همش  داشتم با یه لبخند و آفرین سااام آفرررین(🤣) گوش میدادم انقدر که داشتم کیف میکردم باهاش.
و اما کاراگاه اسپید..میتونم بگم اصلا به‌خاطر همین کاراگاه بود که کتابو خوندم از همون صفحه‌ی اول با اون "V" های توی صورتش دل منو برد😁😂
کتاب تقریبا تا نیمه‌هاش پر از ابهام بود و تاریکِ تاریک، هر لحظه شخصیت‌ها انگار رنگ عوض میکردن و نمیشد درموردشون هیچ قضاوتی داشت، ولی با یه اعتمادی که نمیدونم از کجا میومد، میدونستم همه‌چی به بهترین نحو حل میشه و در آخر راضیم میکنه، و خوشبختانه همینم شد.
من تا قبل از این با سبک نوآر هیچ آشنایی‌ای نداشتم و اگه از کتاب خوشم اومده به این معنی نیست که سبک‌شناس یا تحلیلگر خوبی هستم، فقط به عنوان یه مخاطب عادی فکر میکنم سبک موردعلاقمو پیدا کردم(با تشکر از باشگاه کارآگاهان☺️)
خیلی جلوی خودمو گرفتم که تا قبل از تموم شدن کتاب نرم سراغ فیلمش، آخیش الان با خیالت راحت میتونم برم ببینم🚶‍♀️
        

          آخ که چقدر این خرس  منم🥲 دلم میخواد بغلش کنم🫂
اردکه هم خیلی دوست‌داشتنیه با وجود اینکه خرسه رو با تمام وجود درک میکردم و میدونستم یه جاهایی دلش میخواد از دست اردکه سرخودشو بکوبه به دیوار😁
 ۳ جلدی جالب و بانمکی بود😊
        

           من اگه بخوام قلم رومن رولان رو خیلی خودمونی توصیف کنم توی یک کلمه، میگم "شیک" بود! باشکوه بود.

و پی‌یر و لوسی...چه زیبایی‌هایی که زیرِ خروارها زشتیِ جنگ دفن شد..
        

          وقتی که انسان زندانیِ غرور خودشه،‌ این غرور میتونه ابزار شکنجه‌ی خودش به دست شکنجه‌گرانش باشه. 

جایی خونده بودم که دیکتاتوری رویِ دیگرِ فداکاری است.
به‌نظرم سارتر اینجا افرادی رو زیر سوال میبره که ممکنه از اون‌ها به اسطوره‌ی از خودگذشتگی و به‌قول لاندریو، قهرمانِ شهید یاد بشه ولی شاید اونا کسانی نیستن به‌جز افراد دیکتاتور و خودخواهی که حتی حاضر به ریختن خون عزیزترین فرد زندگیشون میشن تا به اون غرور و افتخاری که میخوان کسب کنن لطمه‌ای وارد نشه.
آدمایی که حتی از پوچ بودن هدفشون آگاهن و قلبا هیچ باوری به اون ندارند ولی اون هدف و آرمان پوچ رو وسیله‌ای میکنند برای ارضای خودخواهی و غرور خودشون.

شاید یکم بدجنسانه باشه ولی لذت بردم وقتی پایان داستان، کلوشه در جواب لاندریو برای توجیه اون کارش گفت: شاید این‌جوری انسانی تر باشد :)

فکر میکنم این نمایشنامه‌ نقطه‌ی آغاز علاقه‌مند شدنم به نمایشنامه بشه، البته تا قبل از این، چهار نمایشنامه دیگه خونده بودم که هرکدوم به سهم خودش تاثیر داشته ولی مردگان بی‌کفن و دفن رو یه‌جور دیگه دوست داشتم :) و امیدوارم برداشت من از منظور و هدف این نمایشنامه درست بوده باشه.
        

          سیزده یا چهارده سال پیش خونده بودمش و هنوزم وقتی اسمشو می‌شنیدم یا عکسشو میدیدم مزه ی شیرینش زیر زبونم بود و حالا که دوباره بعد از سالها خوندمش، رفتم به اون دوران.دلم برای کتابخونه ی مدرسمون تنگ شد..یادمه اون کتابخونه کتابای خیلی زیادی داشت ولی تک و توک بچه هایی بودن که کتاب امانت میگرفتن و میخوندن. یاد دبیر ادبیات اول راهنماییمون افتادم که سرکلاس برامون خمره رو میخوند و من از همونجا آقای مرادی کرمانی رو شناختم. حتی یادمه با چه لحنی و چقد روون و شیرین و با لذت میخوند برامون💖 یادش بخیر برای تشویق کردنمون به کتاب خوندن، هر کتاب غیردرسی که میخوندیم و سرکلاس معرفیش میکردیم بهمون یه مثبت میداد🥲 یادمه بعضی روزا چشماش پشت عینک قرمز و خسته بود انگار شب تا صبح بیدار بود. من اون موقع پیش خودم میگفتم حتما تا صبح کتاب میخونده و نخوابیده😅 اول راهنمایی بیشتر از هرچیزی منو یاد زنگ ادبیات و خانم بنوره میندازه. خیلی دوست دارم یه بار دیگه ببینمش🥲💖

🌱 امیدوارم شماهم مثل من تو نوجوونی خونده باشیدش چون برای اون سن خیلی میتونه جذاب و شیرین باشه ولی اگه تا حالا نخوندین حتما یه روز برید سراغش. قول میدم صفحه آخر و جمله آخر رو که بخونید به پهنای صورت لبخند میزنید💖

تیرماه ۱۴۰۱
        

          احتمالا بدونید که پیش‌مرگ به فردی گفته میشه که وظیفه‌ی چشیدن غذا قبل از یک فرد خاص مثل رهبر یا پادشاه رو داره تا از مسموم نبودن غذا، مطمئن بشن.

پیش مرگ هیتلر همون‌طور که از اسمش پیداست داستان "ماگدا ریتر" یک دختر آلمانیه که ناخواسته این وظیفه(پیش‌مرگی) بهش محول میشه و رفته‌رفته به یکی از نزدیک‌ترین افراد به هیتلر و امابراون معشوقه‌ی هیتلر تبدیل میشه.

 به نظر میاد ماگدا شخصیت ساختگی نویسنده باشه و صرفا به‌خاطر واقعی‌بودن بعضی از حوادث و اتفاقاتی که توی کتاب هست، روی جلد نوشته شده: بر اساس یک داستان واقعی

توی این کتاب همزمان که داستان زندگی ماگدا رو میخونیم،  تا حدودی با شخصیت هیتلر، بعضی از اتفاقات مربوط به جنگ جهانی دوم و توطئه‌هایی که علیه هیتلر صورت میگرفت مثل عملیات والکیری آشنا میشد.

اگه مثل من به موضوع جنگ جهانی دوم علاقه دارید، خوندنش رو پیشنهاد میکنم.