یادداشت فاطمه

                مثل دو کتاب دیگه‌ای که قبلا از منصور ضابطیان خوندم(چای نعنا و مارک و پلو) کمتر شبیه سفرنامه و بیشتر شبیه خاطرات سفر بود. خاطرات سفر به کشور کوبا.
 توی صفحات اولیه‌ی کتاب، عکس شخصیت‌های کوبایی که قراره تو این سفر باهاشون آشنا بشیم به همراه یه شرح مختصر از ویژگی‌هاشون آورده شده و در ادامه، وقتی کتاب رو می‌خونیم انگار خودمون داریم با این شخصیت‌ها روبرو میشیم و زندگی می‌کنیم. و نتیجه‌ی این آشنایی این بود که مردم کوبا برای من دیگه اون آدمای  درشت هیکل و کمی ترسناک  و خشنی که توی ذهنم بود، نیستن، که اتفاقا مردم ساده، بی غل و غش و  تروتمیزی هستن که بقول اقای ضابطیان در لحظه زندگی می‌کنن، نه غم دیروز رو میخورن و نه نگران فردا هستن!
یه کشورِ خالی از تجملات و فقیر اما شاد و پر از آواز موسیقی و رقص سالسا و سامبا :)
نمیشه گفت کتاب کاملا راضی کننده و بی عیب و نقصه  اما خوندنش برام مفرح و لذتبخش بود.