بسیار بسیار زیباست
درد جامعه در قالب داستانی نمادین بیان شده...
ادبیات شگفت انگیز و بسیار قوی داره
خط زمانی هم متفاوت و زیباست در کل نقص های خیلی کمی میشه ازش گرفت. 

اگر دقت کنید می فهمید که این درهم‌تنیده کردن داستان و خط زمانی کتاب چقدر باعث میشه ما به درهم‌تنیدگی و اشفته بودن زندگی آیدین هم پی ببریم. 
عباس معروفی به ناخودآگاه با عقب و جلو کردن مداوم زمان داستان این حس رو به ما منتقل می کنه و باعث میشه ما هم مانند آیدین سردرگم بمانیم. 

درضمن شبیه کردن کتاب به سمفونی در موسیقی هم یک حرکت خیلی عجیبه... 
توی موسیقی کلاسیک هر سمفونی شامل تقریبا چهار موومان یا همون بخش هست که هر موومان میتونه حس و ریتم متفاوتی با موومان قبلی داشته باشه

توی این کتاب هم هر موومان دقیقا مثل موومان واقعی در سمفونی ها ریتم و ضرب و احساس جداگونه ای نسبت به موومان دیگه داره و یه سمفونی بی نظیر به وجود آورده.

تلمیح برادرکشی قابیل و بی گناهی حابیل هم که خودش جای بحث داره واقعا

یعنی عباس معروفی فقط با یک کتاب یک دنیا ارتباط میان موسیقی و داستان و جامعه و اسطوره و این جیز ها بوجود آورده. 
این عباس معروفی چقدر شاهکار آفرین بوده و چه شاهکاری آفریده با این همه ادبیات بالا و محتوای بسیار

توصیه میشه اگر دنبال رمان های ساده میگردید یا زیاد با ادبیات و رمان آشنا نیستید سمت این کتاب نرید چون یکم سنگین هست برای کسی که زیاد داستان نمیخونه...