از جمله کتاب های رشد فردی که بیشتر از انجام فعالین ب استراحت های مناسب بین انجام کار ها میپردازه . کخ واقعا نکته مهمیه و اغلب در میان تلاش های ما برای به حداکثر بهره وری رسیدن ، فراموش میشه .
حتما خوندنش رو توصیه میکنم خصوصا ب کسانی که تعدادی زیادی از کتاب های رشد فردی رو مطالعه کردند .
        

          ۴/۵از۵
میخوای رمانی بخونی که درس زندگی یاد بگیری؟بکمن بخون🥺🤌اصن سرتاسر کتاباش پره از حس و حال خوب زندگی💘🧚‍♀️
راستش نیم نمره کم کردم چون اوایل کتاب رو مخم بود.مخصوصا بخش بازجوییش😕ولی خب کتابای بکمن از نیمه ی دوم به اوج خودش میرسه🤝💓
        

          کتاب جالبی بود توقع هم داشتم از بکمن 
میدونستم قراره این وسط چه چیزایی رو به مخاطب خودش از طریق ژنز بفهمونه 
در کل دوستش داشتم
        

          این کتاب درمورد ماجراهای یک دزد است که گیر عجیب ترین گروگان های جهان میوفته😶

کاش بکمن بازم معمایی بنویسه🥲

از روی این کتاب یه مینی سریال هم ساختن که دیدنش، خالی از لطف نیست.
        

          حالا شاید بینش یسری روابطی داشت که خوشم نیومد 
ولی قلم نویسندش خیلییی زیبا بود و خوده داستان 
همش میرفتی جلوتر با خودت می گفتی اا پس قضیه از این قرار بوده بعد یهو نویسنده غافگیرت میکرد و از یه زاویه دیگه داستانو نشون می داد.
یجایی خونده بودم که می گفت داستانی خوبه که خواننده نتونه اخرش بگه که می دونستم اینجوری میشه؛ من این داستانو اینجوری دیدم .

        

          وقتی توی کانال باشگاه کتابخوانی مون دیدم قراره مردم مشوش بکمن رو بخونیم یک نفس راحت کشیدم، چون با توجه به تجربه های قبلیم از بکمن می دونستم خوندنش قراره کار آسون و بسیار لذت بخشی باشه.
داستان مردم مشوش درباره یک سارق بدشانسه که اول از یک بانک بدون پول! دزدی می کنه و بعد اشتباهی افرادی که اومدن از یک آپارتمان بازدید کنن رو گروگان می گیره!نه اشتباه نکنید، کتاب پلیسی و جنایی نیست! به قول خود بکمن بیشتر حکایت ابلهان است!
اگر بکمن رو بشناسید می دونید که سبک نوشتنش چجوریه. بکمن شخصیت هایی خلق می کنه و ما رو با سرگذشت شون و ترس ها و امیدها و دغدغه هاشون آشنا می کنه. اتفاقاتی که توی کتاب های بکمن می افته خیلی ساده و روزمره ان اما با توجه به درونیات آدم ها معنی عمیقی دارن. کلا خوندن کتاب از بکمن مثل شناکردن توی عمق زیاد و تماشا کردن پدیده های نادیدنی اقیانوسه.
مسئله کتاب مردم مشوش دغدغه های بزرگسال بودنه. اینکه چقدر بابا و مامان و همسر خوبی بودن دغدغه بزرگیه.  اینکه چقدر همه مون کافی هستیم، حتی اگر فکر کنیم نیستیم.هستیم چون عشق وجود داره و برای آدمی که عاشق ماست ما بدون نیاز به هیچ تلاشی کافی هستیم. 
مردم مشوش هم مثل بقیه کتاب های بکمن زبان روونی داره و توی قصه گفتن و کشیدن مخاطب دنبال خودش موفقه. چیزی که من رو جذب نوشته های بکمن می کنه اینه که جزئیات و حس ها رو با کمترین کلمات به اشتراک می گذاره، مخصوصا اگر اون حس، حس دردناکی باشه.
یکی از چیزای جالب توی این کتاب پیش فرض خواننده درباره سارق بود. خودمم هنوز برام سواله که چرا چنان پیش فرضی درباره سارق داشتم و همینطور درباره همسر سارق. البته بکمن خودش از زبون جیم میگه که چرا! اما واقعا عجیب بود. توی ذهنم یک آدم ساخته بودم و داشتم از دیدش دنیا رو می دیدم و درکش می کردم و باهاش رنج می کشیدم، یهو آدمه عوض شد!با همون گذشته و همون مشکلات این دفعه یک جور دیگه ای باهاش رنج کشیدم و دنیا رو از چشم دیگه ای می دیدم!
آهان تا یادم نرفته این مسخره بازی آوردن شخصیت های همجنس باز توی کتابا کماکان ادامه داره و روی اعصابمه:/بابتش یک ستاره کم کردم. 
        

          مردم مشوش چه عنوان مناسبی برای این کتاب است. داستانی طنز از گروگان‌گیری‌ای عجیب و سراسر پر از مردمانی مشوش. با این که ما هرگز چنین حماقت‌هایی نمی‌کنیم ولی قرابت تنگاتنگی با شخصیت‌های داستان حس می‌کنیم. این طنز داستان را از همه بیشتر دوست داشتم. نویسنده به ما می‌گوید که می‌دانم با خود می‌گویی که عجب احمق‌هایی هستند این ادم‌ها ولی موافق نیستی که درونیات قلبت و مسائل زندگیت خیلی شبیه ان‌ها است؟
اولین اثری بود که از فردریک بکمن خواندم و از آن خیلی لذت بردم. امیدوارم سراغ باقی آثارش بروم

        

          به قول خود نویسنده، داستان، داستان آدمهاییه که سعی میکنن راه زندگیشونو پیدا کنن. مردمی که گاهی در جای اشتباهی هستند و از تاثیری که روی هم دارند بی خبرند. کسایی که سعی میکنن مثه یه فرد بالغ رفتار کنن، در حالیکه توی اضطراب ندونسته ها دست و پا میزنن...
بکمن با یه نگاه ویژه خصوصیات و اخلاقی را که ممکنه هرکدوم از ما داشته باشیم یا روزمرگی هایی را که ممکنه برامون اتفاق بیفته، بازگو میکنه. توی شروع فصل ها یه دید کلی از قصه میده و پایان هرفصل یه گره رو باز میکنه یا یه شوک کوچولو بهمون میده. (من عاشق همین آغاز و پایان هاشم).

درسته که قصه در مورد سرقت و گروگانگیری بود و حتی یه کم تم معمایی داشت ولی طنز داستان نسبت به بقیه کارهایی که ازش خونده بودم بیشتر بود. در پایان هم باید بگم که بکمن از هیچکدوم از کارکترهاش نمیگذره و شما مختصری از زندگی تمام شخصیت ها رو توی داستان دارید، پس این سرقت و گروگانگیری یه خلاصه و کلیتی از کتابه.
        

          مردم مشوش، کتابی که میخنداند و می‌گریاند! خیلی دوستش داشتم...
        

          با خوندن این کتاب (مدتی طولانی بعد از خوندن مردی به نام اوه از همین نویسنده)حس میکنم نویسنده مورد علاقه ام رو پیدا کردم 🙃🌱
        

          اولین کتاب فلسفی بود ک خوندم و واقعا به نطرم جامع بود و کلیات رو از هر دوره گفته بود 
همراه شدن اش با داستان زندگی سوفی و هیلده قابل تحمل ترش کرده بود و با پررنگ تر شدن هیلده توی ماجرا داستان جالب تر شد .
از اول اصرار داشتم هر بخشی رو ک میخونم ی طوری بخونم ک برای همیشه یادم بمونه نطر هر فیلسوف چی بوده ولی با پیشرفتن و. زیاد شدن تعداد شون برام سخت شد و برای همین باعث شد ی وقفه نسبتا طولانی بیفته بین مطالعه ام 
در ول ب نطرم سه تا ستاره کافی باشه
        

          آموزنده و با سیلی از اشک ها در پایان...