امیرعباس شاهسواری نویسنده و کارشناس کتاب در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره کتاب «معلم خصوصی» گفت: اگر از ریاضی متنفر هستید و به ادبیات علاقه دارید، حتما پیشنهاد می‌دهم این کتاب را بخوانید، تا هم علاقه‌تان به ادبیات بیشتر شود و هم عاشق ریاضی بشوید.

وی ادامه داد: همه ما در جمع خانواده و فامیل کسانی را  داریم که طوری از یک چیز تعریف می‌کنند که شما را ندیده عاشق آن چیز می‌کنند و باعث می‌شوند شما بدون چرا بروید و آن چیز را بخرید. این افراد بسیار خوب از یک چیزی تعریف می‌کنند خصوصا اگر به چیزی علاقه‌مند شوند. گیتی باقری نویسنده کتاب از این دسته افراد است او عاشق ریاضی است و سالها ریاضی را به صورت خصوصی تدریس کرده است و حالا تجربیاتش را در قالب کلمات ریخته است.

وی افزود: کتاب «معلم خصوصی» تلفیقی است از ادبیات و ریاضی و نشان می‌دهد که فردی که عاشق ریاضی است چطور می‌تواند ریاضی را در زندگی خود ساری و جاری ببیند. هر فصل به اسم یک ماه نام گذاری شده است. نویسنده با اسفند شروع می‌کند و به اسفند ختم می‌کند. خاطرات روزانه خود و اطرافیان را تصویر می‌کشد و در هر فصل یک مفهوم ریاضی را به گونه‌ای استادانه درهم تنیده با اتفاقات زندگی توضیح می‌دهد. نویسنده سعی کرده است که ما را با مشاهیر علم ریاضی از خوارزمی تا مرحوم پروفسور هشترودی آشنا سازد و به ما اهمیت علم ریاضی را نشان دهد.

این کارشناس کتاب متذکر شد: کتاب یک ناداستان است، یعنی بر اساس حقیقت و اتفاقات روزانه این معلم اتفاق افتاده و از عناصر داستانی در آن استفاده شده است و نثری سمباده زده دارد که لطیف است و بر دل می نشیند. پس در وهله اول این کتاب یک اثر ادبی است که موضوع آن ریاضی است.با توجه به اینکه ریاضی برای خیلی از دانش آموزان و دانشجویان ثقیل و سنگین است و همین باعث عدم علاقه آنها به این درس شده است و یا اساتید و معلمان گاهی این درس را به شیوه‌های قدیمی و فارغ از خلاقیت و نوآوری ارائه می‌دهند به گونه‌ای که دانشجو و دانش آموز پس می زند و مضاف بر این در ایام بازگشایی مدارس و دانشگاه ها هستیم. من این کتاب خوب را به همه دانش آموزان و معلمان و دانشجویان و اساتید معرفی می‌کنم و امیدوارم که با خواندن آن علاقه تان به ریاضی دو چندان شود.همان علمی که که گالیله می گوید :ریاضی زبان طبیعت است و کسی که ریاضی نداند طبیعت را نمی‌فهمد.

۱۴آبان ۱۴۰۲ خبرگزاری آنا
          

            توفیق «قابیل فراموش نمی‌شود» در ایجاد تعلیق تاکتیکی
امیرعباس شهسواری، نویسنده و کارشناس کتاب یادداشتی درباره کتاب «قابیل فراموش نمی‌شود» از تازه‌های نشر جمکران نوشته و در اختیار ایبنا قرار داده است.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، امیرعباس شهسواری: اولین بار که کتاب را دیدم ،اسم آن را نخواندم چون اسم آن پایینش چاپ شده بود. چه چیزی را دیدم؟ خانمی که درون ادکلن بنفش در حال غرق شدن بود. یک طراحی جلد فوق‌العاده با سبک پست مدرن و با پس‌زمینه سیاه.

پرواضح بوده که طراح، کتاب را خوانده بوده، طراحی جلد برای جامعه ما که متاسفانه کتابخوانی در آن پررنگ نیست و به طبع حواشی کتاب همانند معرفی کتاب کم است، بسیار در فروش کتاب موثر است؛ یعنی اولین چیزی که مخاطب را در کتاب‌فروشی، پای قفسه میخکوب می‌کند همین طراحی جلد است و بعد اسم کتاب است.

«قابیل فراموش نمی‌شود» با یک فونت دست‌نویس خیلی خوب نوشته شده با رنگ سفید در پایین کتاب که کنتراست آن با سیاه پس‌زمینه کتاب بسیار همخوان است؛ مشتری پسند است ولی با کتاب همخوان نیست. قابیل، آنتاگونیستی است که در برابر آگونیست خود هابیل است و وقتی قابیل می‌گوییم حتما حوا و آدم هم هستند. پس تا هابیلی نباشد قابیلی نیست که آن را فراموش کنیم پس اسم صرفا تجاری و بی‌ارتباط با مضمون کتاب است و به پیوست‌های تاریخی و فرهنگی اسم توجهی نشده است.

نثر این کتاب بسیار سمباده زده و بدون هیچ برآمدگی است. زبان یک دختر 16 ساله است. به شرط آنکه از توصیفات کتاب بگذریم شاید کسی عنوان کند که این توصیفات برای دختری که در خانواده معتاد بوده و اصلا در فضای ادبی نبوده، زیادی بزرگ است. اگر بتوانیم پارادوکس گفتن این نوع توصیف کردن حالات و وضعیت و صحنه را  از زبان این شخصیت حل کنیم، این توصیفات نقطه قوت کتاب است. نثر در حالی که امروزی و روان است آن قدر توصیف‌های بدیع و خلاقانه‌ای دارد که هر عاشق ادبیات و داستانی را به حیرت وا می‌دارد. سایه دماغم بزرگ‌تر از خودش روی گونه‌هایش نشسته است...حس سرد تنهای مثل یک توده سرطانی توی تمام بدنم تکثیر می‌شود...چشم‌های تخمه کدویی‌اش زیر سایه یک عالم ابرو گم شده است.... و از این قبیل توصیفات و تشبیهات بدیع و خلاقانه بسیار دارد که اگر نگوییم این مهمترین ویژگی این کتاب است یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این کتاب است که این نوع نثر من را یاد کتاب «پاییز فصل آخر است» نوشته خانم نسیم مرعشی از نشر چشمه می‌اندازد که آن هم توصیفات جذاب و نو داشت.

یکی دیگر از محاسن این کتاب، شخصیت‌پردازی است. به عنوان نمونه برای کسانی که آنها را نمی‌شناسد اسم انتخاب کرده و مارا با خود همراه می‌کند. گورخری، هلو خانم،  فرشته، رادار و... هرکدام را به خوبی پرداخته به طوری که ما همه شخصیت‌ها را باور می‌کنیم.

اما سوژه دم دستی است و از ابتدای کتاب می‌توان آینده شخصیت را پیش‌بینی کرد. نویسنده خیلی سعی کرده به صورتی تعلیق تاکتیکی را به وجود بیاورد و موفق هم بوده است. در عین حال در تعلیق استراتژیک، سوژه دست و پای نویسنده را بسته است.

ایبنا ،۲۶تیر ۱۴۰۱
 
          

            کتاب خوب و دوست داشتنی بود، با اینکه این نسخه نشر افق کوتاه شده بود اما به روایت کلی آسیب نزده بود و تقریبا ساختار داستان حفظ شده بود.
اما در مورد کتاب باید بگم که موضوع به شدت جذاب و جدیدی داره و تقابل خیر رو شر به شکل کاملا متفاوتی نشون میده که این موضوع به معنی ذهن خلاق نویسنده است.
ولی به نظرم کتاب میتونست جذاب تر باشه و کشش بیشتری داشته باشه، به طوری که اواسط کتاب یه سردی و بی رغبتی نسبت به خوندنش  باعث شد که یه چند روزی ازش دور بشم. 
خلاصه کتاب رو ادامه دادم و فصل آخر به نظرم خیلی جذاب تر از فصل های دیگه بود، چون به تموم سوالاتی که در طی داستان برام پیش اومده بود جواب داده بود.
به نظرم یکی از نقاط ضعف کتاب این بود که ما از شخصیت ها اطلاعات کمی داشتیم و ای کاش یکم بیشتر شخصیت های کتاب  و گذشته اشون رو می‌شناختیم تا راحت تر باهاشون ارتباط بگیریم، هر چند که امکان داره تو متن اصلی این ضعف وجود نداشته باشه...
یه موضوع دیگه ای که در مورد این کتاب دوست داشتم(و باعث شد که به جای ۲ ستاره بهش ۳ ستاره بدم) جنبه روانشناختی کتاب بود که بنظرم خیلی واضح داشت موضوعاتی مثل بعضی از گرایشات انسان و قسمت تاریک وجود رو به زیبایی نشون می‌داد.
پ.ن: در رابطه قسمتی که گفتم کاش یکم بیشتر در مورد شخصیت ها اطلاع داشتیم، اینو بگم که شخصیت های اصلی کتاب یعنی دکتر جکیل و آقای هاید از این قاعده مستثنی هستن و منظورم بیشتر شناخت شخصیت های دیگه داستانه.👀🫶🏻
          

            عالی 
فکر نمی کردم اینقدر خوب باشد ...
نگاهی متفاوت به حیوانات از دنیای حیوانات به ما
با کاریکلماتور
تصویر سازی ها هم عالی ....
          

            کالیگولا: چرا تو مرا دوست نداری؟
کرئا: چون هیچ چیز دوست داشتنی در تو نیست کایوس. چون این چیزها دستوری نیست و چون روح تورا بیش از اندازه درک میکنم و هیچکس نمیتواند آن قیافه خودش را که میخواهد در خودش مخفی کند دوست داشته باشد

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 هلیکون: برای ساختن یک سناتور یک روز بس است و برای ساختن یک کارگر 10 سال
کالیگولا: اما تا سناتور بتواند کارگر بشود میترسم بیست سال طول بکشد
          

            برادرکُش

**********

آیدا را در آشپزخانه تربیت کردند. پدر گفته بود اگر می خواهد به او خیاطی بیاموزد در آشپزخانه.حتی اگر می خواهد گلسازی یادش بدهد در آشپزخانه. و آیدا در آشپزخانه نم می کشید و با تنهایی وحشت بار خو می گرفت. نه همکلاسی داشت، نه 
...برای کاری پا از خانه بیرون می گذاشت، و

حسرت می خورد به چرخی که در شبانه روز حتما می گشت و او در هیچ کجای آن جا نداشت، به سکوت خو می گرفت و آن قدر بی حضور شده بود که همه فراموشش کرده بودند
بعدها دختری خودخور، صبور، درهم شکسته و غمگینی از خانه پدر یکراست به خانه شوهر رفت
          

            سایم: تو اصلا زیبایی تخریب کلمات را درک نکرده ای. تو این را میدانی که "زبان جدید" تنها زبانی است که هر سال لغت نامه اش کوچکتر و مختصرتر میشود؟...این را میفهمی که تمام نیت و هدف زبان جدید محدود کردن خطوط فکری افراد است؟...هرسال کلمات کمتر و کمتر خواهد شد و به این ترتیب میدان دگرگونی احساسات و افکار محدود و محدودتر میشود.