تمام آدم هایی را که در زندگی ات دیده ای مجسم کن. تعدادشان خیلی زیاد است. آنها مثل موج می آیند و جلو و عقب می روند. بعضی از موج ها خیلی بزرگترند، چیزهایی را از عمق دریا با خودشان می آورند و همان جا در ساحل رها می کنند؛ میان ذرات ریز ماسه آثاری به جا می گذارند که حتی مدتها بعد از آنکه موج عقب نشینی میکند، نشان می دهد امواج آنجا بوده اند. وقتی اطلس گفت:« دوستت دارم» منظورش همین بود. او می خواست بدانم من بزرگترین موجی بوده ام که او تا به حال با آن برخورد داشته است و من آنقدر چیزها با خود آورده ام که حتی وقتی موج رفت، تاثیراتم همیشه به جا خواهد ماند.

باید بدانی جاهلان همیشه دشمن عاقلان هستند و اگر بتوانند و فرصت خوبی بدست بیاورند،آنها را هلاک می‌کنند.

"چرا رنج انسان تمامی ندارد؟"

شخصیت انسانها با جنگ هایی که میبرن یا می بازن تعریف نمی شه با جنگ هایی که جرئت میکنن شرکت کنن تعریف می شه!

زنی گفت با ما از شادی و اندوه سخن بگو و او پاسخ داد: شادیِ شما همان اندوهِ بی‌نقاب شماست. چاهی که خنده‌های شما از آن بر می‌آید، چه بسیار که با اشک‌های شما پر می‌شود. و آیا جز این چه می‌تواند بود؟

آنگاه پس از هزاران سال از كوهِ مقدس بالا رفتم و باز با خدا گفتم«آفريدگارار، من آفريدة توام. تو مرا از گِل ساختي و من همه‌چيزم را از تو دارم.» اما خدا پاسخي نداد ومانندِ هزار بالِ تيز پرواز گذشت. آنگاه پس از هزاران سال از كوهِ مقدس بالا رفتم و با خدا گفتم« اي پدر، من فرزندِ توام. تو با رحمت و محبت مرا به دنيا آوردي. و من با محبت و عبادت ملكوتِ تو را به ارث مي‌برم.» اما خدا پاسخي نداد ومانند ِ مهي كه تپه‌هاي دوردست را مي‌پوشاند گذشت. آنگاه پس از هزاران سال از كوهِ مقدس بالا رفتم و با خدا گفتم« خداي من. اي آرمان و سرانجامِ من، من ديروزِ توام و تو فرداي مني. من ريشة‌توام در خاك و تو كلالة مني در آسمان، و ما با هم در برابرِ خورشيد مي‌باليم.» آنگاه خدا بر من خميد و در گوشم سخنانِ شيريني به نجوا گفت، و مانندِ دريايي كه جويباري را دربرمي‌گيرد مرا دربرگرفت. و هنگامي كه به دره‌ها و دشت‌ها فرود آمدم خدا هم آنجا بود.

حقیقت از تیزترین چاقویی که می شناسم هم‌ بدتر می بُرد.

همیشه دلم یک زیرشیروانی می‌خواست تا فرار کنم و برم آن‌جا. هیچ‌وقت نفهمیدم از کی. راستیش خیلی دلم می‌خواهد بدانم اصلاً آدم‌ها خودشان می‌دانند دارند از کی فرار می‌کنند؟ به نظرم نمی‌دانند.

یاد پدرم افتادم که می‌گفت:((نه با کسی بحث کن، نه از کسی انتقاد کن. هرکی هر چی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدم‌ها عقیده‌ات را که می‌پرسند، نظرت را نمی‌خواهند. می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم‌ها بی‌فایده‌ست.))