《ماریا!چرا اغراق می کنی؟ در طول چهل و پنج دقیقه! اگز زمان در آوردن لباس، نوازش های دروغین، گفتگو های بیهوده و دوباره پوشیدن لباس ها را از این مدت کم کنیم، تنها یازده دقیقه باقی می ماند. یازده دقیقه! دنیا بر اساس پدیده ای می گردد که تنها یازده دقیقه طول می کشد و به خاط همین یازده دقیقه ، در روزی که بیست و چهار ساعت دارد، با احتساب اینکه همه مردان روی زمین هر روز با همسرانشان نزدیکی کنند، چیزی جز بیهودگی نیست... مردان ازدواج می کنند؛ به خانواده خود می بالند؛ گریه کودکان را تحمل می کنند؛ هنگامی که دیر به خانه می رسند ، از توضیح دادن دلیل تاخیر، عاجز هستند؛ ده ها و صد ها زن را می بینند که دلشان می خواهد با آنان در ساحل قدم بزنند؛ برای زنان ناشناخته لباس های فاخر می خرند، حتی گرانتر از آنچه برای همسرانشان ابتیاع می کنند؛ به یک روسپی پول می دهند تا کمبود های احساسی آنها را جبران کند؛ به شرکت های سازنده لوازم آرایش، موسسات بدنسازی و رژیم غذایی مراجعه می کنند؛ و برای افزودن به اقتدار خود، برنامه می ریزند... ولی هنگامی که با مردان دیگر مواجه می شوند، هرگز درباره زنان حرف نمی زنند، بلکه درباره پول ، کار و ورزش به گفتگو می پردازند. آنچه در طبیعت پیشرفت مناسبی نداشت‌ از بین بردن جنگل آمازون، تخریب لایه اوزون، مرگ پانداها، کمبود توتون، غذاهای سرطانزا، و آن گونه که روزنامه ها تبلیغ می کردند، وضعیت زندان ها و زندانیان نبود. دقیقا همان چیز بود که ماریا به آن اشتغال داشت: س.....ک.....س!》
                           (بریده ای از متن کتاب)
مانند دیگر آثار کوئیلو  تنها یک رمان ساده نیست بلکه آکنده از مفاهیم عرفانی و فلسفی است و خط داستانی خوبی هم داره. 
          

            این رمان را به آقایون توصیه می کنم حتما بخوانند. 
در کتاب "11 دقیقه"، پائولو کوئیلو از تصاویر و تشبیه‌ها به میزانی استفاده می‌کند که بتواند صحنه‌ها و احساسات را به خواننده منتقل کند. اما در مقایسه با برخی از آثار دیگر او، در این کتاب استفاده کمتری از تصاویر و تشبیه‌ها وجود دارد.
پائولو کوئیلو در "11 دقیقه" بیشتر از توصیفات مستقیم و بیان صریح استفاده می‌کند تا به خواننده اجازه دهد درک و احساسات شخصیت‌ها را به شکل مستقیم تجربه کند. او بیشتر بر روی حس های درونی شخصیت‌ها تمرکز می‌کند و سعی می‌کند احساسات، تجربیات و درونی آنها را با کمترین وسواس به خواننده منتقل کند.

  در دنیای روایت شده کتاب می‌توان غرق شد و بازتاب‌های عمیق‌تر داستان را که چه بسا در زندگی واقعی با آن مواجه شده ایم را صریح تر تجربه کنیم. 
          

            تیکه هایی از کتاب یازده دقیقه ^^
این دومین کتابی هست که از پائولو میخونم 
و عالی بود 
به دخترا توصیه میکنم حتما بخونن 💕
          

            از پائولو کوئیلو خوشم نمی آید. نه از خودش، نه از کتابهایش و نه از نگاه عرفانی مبتذلش به زندگی و این عقیده نه از روی ظاهر بلکه پس از تحقیق و مطالعه بسیار درباره او حاصل شده است.
اما این کتاب را یک نفس خواندم نه به این خاطر که جذبش شده باشم خواندم چون پائولو کوئیلو خوب می داند چگونه با اعجاز کلمات مفاهمیش را با نوعی زیرکی انتقال دهد.
یازده دقیقه پیش از آنکه در ستایش سکس و روابط جنسی باشد در ستایش روسپیانی ست که تن هایشان را به قیمتی چند در اختیار مردانی قرار می دهند که می خواهند به نوعی از تنهایی هایشان فرار کنند.
پائولو کوئیلو به صراحت در این کتاب اعلام می دارد که روسپیان نه تنها هیچ خطر و تزلزلی را متوجه کانون گرم خانوادگی نمی کنند بلکه در تداوم آن نیز موثرند.
در بخشی از کتاب نویسنده به شرح حال مختصر مردی می پردازد که افکار سادیسمی و مازوخیسمی دارد و جزو مشتریان ویژه است و در رابطه ای که با ماریا قهرمان داستان می پردازد با او مثل یک برده رفتار کرده و به آزار و اذیت او می پردازد تا به قول خودش بعد از این رنج لذتی وافر به او دهد و نکته جالب اینجاست که این مرد عاشق همسرش است و همسرش هم می داند که او هفته ای یکبار به کجا می رود و خوشحال است که همسرش را بعد از یک هفته ی خسته و کاری شاداب می بیند حالا علت این شادابی هر چه می خواهد باشد.
به نظر می رسد کتاب سانسور فراوانی داشته باشد با این حال باز هم تعجب می کنم چگونه اجازه ی چاپ گرفته است.
          

            پی دی اف ترجمه فارسی شو خوندم و یا اونقدر سانسور شده بود که منظور نویسنده رو نمی رسوند یا واقعا نویسنده یه کلی گویی کرده و حتی از تفکرات ماریا هم خیلی عمیق و دقیق صحبت نکرده. شاید هم مترجم ایرانی خیلی از حرفها و تفکرات ماریا رو صلاح دیده حذف کنه! به هر حال نسبت به بقیه کارهای کوئیلو به نظرم خیلی بی سر و ته اومد!