چند داستان کوتاه  اکثرا بدون انتهایی مشخص
        

                به نظرم اگر بدون هیچ پیش زمینه ای درباره ی کتاب، آن را شروع کنید، از ان بیشتر لذت می برید 
        

                جز بهترین کتاب های مذهبی و شاید به جرئت بهترین کتاب آقای پناهیان
        

                تاریخ نیمه ی دوم حکومت امام علی 
        

                فکر میکنم اولین کتابی بود که از استاد مطهری خواندم، و بین تمام کتاب هایش هم این کتاب را از همه بیشتر می پسندم اما نمیدانم اگر دوباره بخوانم هم همین احساس را خواهم داشت یا نه 
        

                شروع، متن و کشش خیلی بهتر از انتظارم بود، بخش ابتدایی داستان باورپذیربود و قابل همدردی و پر از جملاتی کلیدی و قابل تامل، نقش اول نقش بازی نمی کرد، مبارزی متفکر بود که چالش هایی هم در مقابل خود می دید و برای رفع آن چالش ها منطقی تلاش می کرد و حتی اگر عاطفه و احساسات را دخیل می کرد کار خود را خوب بلد بود و بخش عاشقانه ی داستان ناهمگون با مبارزه و منطق آن نبود اما هرچه به انتها نزدیک می شویم از حجم ویژگی های خوب مطرح شده کاسته می شود، از یک جایی به بعد به جای منطق و عشق خیال امام را دیدن داستان را جلو می برد، اینکه مخاطب همراه با نقش اول داستان یک دفعه 15 سال به جلو پرت می شود باعث می شود تمام قدم های آهسته ایی که نویسنده برای همراهی مخاطب برداشته بود نقش برآب شود و در انتها، پایان داستان اندک آبروی باقی مانده ی کتاب را هم بر زمین می ریزد
        

                حدود 40 غزل کوتاه که تماما از عشق بود اما اکثرا با کلماتی مثل گیسو(پریشان است گیسویی در این باد و پریشان تر/مسلمانی که میخواهد نگاهش را نگه دارد)و  گله از رقیب(رقیبم گیسوانت را به دست آورد غمگینم)و دیده نشدن ها(من همانم که پسندید و پسندیده نشد)زمینی بودن این عشق تداعی میشد،در عین حال گاهی هم با بیت هایی عشق را آسمانی بیان میکرد(به رغم سربه هوابودنم زمینگیرم/به سر هوای تورا دارم از زمین سیرم)و یک شعر هم صریحا مخاطب عاشقانه هایش را خدا می داند(به هرچه مینگرم جلوه ی وجود خداست/قسم که غیر خدا هیچ در لباسم نیست) .اکثرا هم از نظر ریتم و هم محتوا در عین سادگی(شعرمرا ببخش اگر بی تکلف است) در سطح بالایی بودند.در محتوا با کلماتی مثل زاهد،دین،کفر و توبه اعتقاد شاعر به نمایش گذارده شده بود و جز یکی دو مورد(زهد ورزیدم و غافل که عوض خواهم کرد‌/تاری از موی تورا باهمه ی ایمانم) که آن ها هم در دنیای شعر قابل توجیه است،چیزی خلاف اعتقادها به چشم نمی‌خورد و از نظر ریتم چون اکثر شعرها غیر از قافیه ردیف داشتند،ریتم خوبی شکل میگرفت و این تکرار بر انعکاس بیشتر درون مایه ها در ذهن مخاطب هم تاثیر داشت
        

                فکر میکردم هری پاتر برای نوجوانان جذاب باشد ولی جذابیت آن کوچک و بزرگ نمی شناسد 
        

                از فیلمش یک سر و گردن بالاتر است، حتی اگر فیلم را دیدید حتما کتاب را هم امتحان کنید 
        

                همین که سراغ بخشی از تاریخ رفته بود که امروزه افراد، کمتر جرئت نزدیکی به آن را دارند نقطه اوج بود، بماند که خود داستان هم در عین یک خطی بودن واقعا جذاب و پرکشش بود و خواننده را بیدار نگه میداشت تا داستان کتاب را تا اخر بخواند.
        

                رمان به پای سفرنامه نویسی و جستار نویسیهای امیرخانی نمیرسد،اما از نظر شکلی کشش کتاب و بازسازی صحنه ها خوب بود
        

                از محدود کتاب هایی که دوبار آن را خواندم 
        

                داستان بخش های خوبی هم داشت، حرف های به یادماندنی هم میزد اما گاهی حس میکردم شاهکار بودنش برای یک زمانی غیر از این زمان است، داستان خطی یکنواخت داشت، داستانی ساده که اگر میخواست نصیحتی کند هم کاملا شفاف و صریح این کار را کرده بود و اگر میخواست کاری خارق العاده کند نیز همین طور، شاید به ظرافت های ادبیات پای بند نبود. از اسلام میگفت و از الله و امید میگفت اما شاید هیچ کدام آن طور که باید نبود. 
        

                هرچند به معرفی بعضی از کتاب های نویسنده نیست ولی جز بهترین کتاب های اقای امیرخانی است 
        

                اگر از یک رمان توقع جذابیت،عدم افت،داشتن موضوع جدید،دادن افزایش اطلاعات درباره ی زندگی و نوع تفکر انسان های متفاوت وتا حدودی توانایی انتقال احساسات شخصیت های داستان را داشته باشیم،کتاب خوبیست،اما در مورد محتوایی که انتقال میدهد چندان مطمئن نیستم