شروع، متن و کشش خیلی بهتر از انتظارم بود، بخش ابتدایی داستان باورپذیربود و قابل همدردی و پر از جملاتی کلیدی و قابل تامل، نقش اول نقش بازی نمی کرد، مبارزی متفکر بود که چالش هایی هم در مقابل خود می دید و برای رفع آن چالش ها منطقی تلاش می کرد و حتی اگر عاطفه و احساسات را دخیل می کرد کار خود را خوب بلد بود و بخش عاشقانه ی داستان ناهمگون با مبارزه و منطق آن نبود اما هرچه به انتها نزدیک می شویم از حجم ویژگی های خوب مطرح شده کاسته می شود، از یک جایی به بعد به جای منطق و عشق خیال امام را دیدن داستان را جلو می برد، اینکه مخاطب همراه با نقش اول داستان یک دفعه 15 سال به جلو پرت می شود باعث می شود تمام قدم های آهسته ایی که نویسنده برای همراهی مخاطب برداشته بود نقش برآب شود و در انتها، پایان داستان اندک آبروی باقی مانده ی کتاب را هم بر زمین می ریزد