گاهی وقتها برای بزرگ شدن، خوب است از دریچه نگاه کودکان به دنیا نگاه کرد و چقدر نویسنده به زیبایی توانسته چنین کاری را انجام دهد!
چنان نکاتی را به سادگی هرچه تمام تر بیان کرده که در شگفت می مانی از این اعجاز!
هرزمان با هواپیما مسافرت میروم،  این حس زیبا را درک میکنم که چقدر ما و دنیای مان، از آن بالاها کوچک و بی ارزش است.  اما همینکه قدم مان به زمین میرسد، غالبا فراموش میکنیم.  خیلی چیزها را 😔😔
        

                به سادگی سوال کودکانه درمورد خدا مطرح میکند و به همان سادگی و زیبایی پاسخ می دهد. 
        

                کتاب را که میخوانی فقط دلت غنج می رود برای کودکی که قرار است آسمان و زمین، دست به دستِ هم نهند و او را به چهل سالگی رسانند، تا آماده دریافت وحی الهی شود. 
در حیرت می مانی که خداوند چگونه مهر محمد (ص)  را بر دل حلیمه جاری کرده که از جان می تواند بگذرد، اما از محمد، نه. 
و در سوی دیگر ماجرا، می مانی که یهودیان، چگونه و با چه پشتکاری بدنبالِ پیدا کردنِ او و از بین بردنش بودند؟!  
و نهایتا اینکه:  «و مَکروا  وَ مکرَ الله و الله خیرُ الماکرین» 
        

                ابتدای کتاب را خیلی دوست نداشتم. نیت نویسنده را تاحدی لو میداد. تاجایی که ممکن است کسی که ابتدای رمان را میخواند، کتاب را کنار گذارد.  اما از جایی که شاید دو سوم پایانی کتاب باشد، توانایی نویسنده در بیان احساسات و تحریک احساسات مخاطب، بروز پیدا می کند.  من که صفحات پایانی را از گریه به  هق هق افتادم. 
        

                جز اشک و آه، چه چیزی می توان با این کتاب، همراه کرد؟!  
روایت جنگِ نابرابرِ غیرت و مردانگی با هوسرانی  . 
داستانی که محرکِ اولیه اش،  امری است که بسیاری را از دوران هابیل و قابیل، دچار کرده.  و پناه می بریم به خداوند از شر هوس و بی غیرتی.

آری... آن سوی ماجرا، اما هستند مردانی که چشمان پاک و درونِ بهشتی شان، انسان را به زمین و زمان، خوش بین می کند..  و علی آقا یکی از این خوبانِ بهشتی سیرت است. 
        

                تاکنون چندین بار خوانده ام. 
اصولا کتاب های شعر را چندین بار میخوانم. 
روایت انسانِ مجنون است که در تمدن شهری بیچاره شده.  آری روایت ماست. 
        

                اوایل کتاب، با خنده همراه بود و آخر اشک را بر صورت جاری میکرد. 
کتاب، حاکیِ زندگی پرفراز و نشیب نویسنده است.  و در سطرهایش، صداقت و بی ادعا بودم، موج می زند.  
        

                عالیست. حرف ندارد. 
        

                بیشتر شعرهایش را دوست دارم. 
خصوصا شعر « عجل»