مهر گیاه، غول، دیو، ققنوس، هما ،فولادزره، جن ، دوالپا و... از دیرباز برای ما جذاب بودند. 
دیروز مطالعه ی این کتاب را به پایان رساندم. برای آشنایی با اساطیر ایرانی کتاب جالبی بود، نثر طنز هم کتاب را خوانا تر کرده بود. دوست داشتم بیشتر به هر شخصیت پرداخته می شد،  مخصوصا که سریال مستوران را هم همزمان دیدم و شخصیت های اساطیری برایم شگفت انگیز تر شد.‌ این اساطیر ظرفیت های داستانی بسیاری دارند.
          

            بالاخره خواندمش و چه حیف که تمام شد!
قبلا یکی دو بار سعی کرده بودم باغ وحش اساطیر را در طاقچه بی‌نهایت بخوانم و هر دفعه همان اول با دیدن آل و چال منصرف شده بودم. این بار اما کتاب را هدیه گرفتم و عزم کردم بخوانمش؛ پس با چالاکی از روی آل و چال پریدم و رفتم جلو. از اکوان دیو کم کم کتاب را پسندیدم و با ببر بیان شروع کردم به خندیدن. با بختک و رُخ و شبدیز و شیردال و ققنوس و کرم هفتواد و گاو زمین بلند خندیدم و با مارهای ضحاک و مهرگیاه بلند بلند. 
مطمئنم دوباره و چندباره می‌روم سراغش.
          

            بعضی وقت ها با یک اثر خاص روبرو می شوی و نمیشود از همان فرمول جاری معرفی کتاب استفاده کرد چون کتاب از همان جنس نیست.

کتاب کوچک و کم حجم باغ وحش اساطیر از این دسته است.یکی دو صفحه اول را که می خوانی لبخند محوی می زنی و کمی در ادامه کار تردید می کنی و با انگشت شست بادی به صفحات کتاب می دهی و لب می پیچانی که (این چه کتابی بود؟! این چه مدل متنی بود؟!حاشا و کلا که تا به حال شبیه اش را ندیدم) بخوانم یا نه.

بالاخره وسوسه شیطان رجیم را کنار می زنی و یک شب که استثناً دور و برت خلوت است و صدای هیچ یک از اعضای خانواده شنیده نمی شه،اوضاع را مناسب می بینی و کتاب را می خوانی.
حالا چرا سکوت؟چون از اولین ملزومات این کتاب تمرکز داشتن است وگرنه داستان را متوجه نمی شوی.
به اندازه کافی معرفی ام را کش دادم.بریم سر اصل مطلب.
نویسنده ای با سواد و کتاب خوان رفته موجودات افسانه ای را از کتاب های قدیمی در آورده و در یکی دو صفحه با زبانی طنز این بندگان خدا را معرفی کرده، داستانی که حول این موجودات گفته شده را امروزی کرده است. می شود گفت اقتباسی از داستان موجود افسانه ای را گفته است.
ولی... ولی نقطه درخشان کار معرفی کتاب و نویسندگان ادب فارسی در کنار اشعار مربوط به هر موجود خیالی است.
کتاب را که شروع کردم از اول تا آخرش لبخند ژکوند روی لبم بود و غرق داستان های خنده دار این موجودات شدم.

آخر کتاب هم نویسنده باز هم کتاب های اسطوره ای ایرانی و ادبیات فارسی را معرفی کرده،دمش گرم!
اصلا من کیف می کنم هر کسی در هر شاخه ای با سواد باشد و معلومات از چهارتا سرچ اینترنتی تبدیل به کتاب نشده باشد.این کتاب هم از این کتاب هاست از بین خطوط کتاب معلومات سر ریز می کند.

خلاصه 
کتاب حال خوب کن است و شما را ساعتی از دنیای واقعیت می کند و غرق افسانه های جالب ایرانی می کند.
مناسب بزرگسال است ولی به علت زبان طنز و تمیزی متن کتاب ،اگر نوجوان بخواند ،چه بسا برایش خوب هم باشد.گرافیک کار هم زیباست و هر داستان تصویر گری کوچکی دارد.
من که فکر کنم بعضی داستانها مناسب +۹هم می باشد 

#افسانه
#اساطیر_ایرانی
#قصه_داستان
#موجودات_افسانه‌ای
          

            باغ وحش اساطیر تو کتاب‌های عمومی و غیرتخصصی، موضوعی کمتر پرداخته شده داره. شما تو این کتاب درباره کلی موجود افسانه‌ای و خیالی ادبیات کهن فارسی می‌خونین که شاید اسم خیلی‌هاشون رو هم نشنیده باشین. 
بعد فکر کن این غول‌ها و ازمابهتران یه جوری معرفی شدن تو گویی داری درباره پسرخاله‌ات می‌خونی؛ همین‌قدر صمیمانه و خودمانی... انگار نه انگار که تا همین پنجاه سال پیش اجدادمون عین چی از اینا به خودشون می‌لرزیدن. کلا دکتر احسان رضایی دیگه پشم برای کلاه رفقا نذاشت.
👹👺👻😈💀👾👽🤖
کتاب چاپ انتشارات قاف و برای سال ۹۶ بوده ولی لحن طنزش انگار برای دهه هشتاده. شاید برای همینه که وقتی تو گودریدز نظرات رو می‌خونی خیلیا نسبت به طنزش ایراد گرفتن. من البته انقدر ذهنیتم از دکتر جدی بود که خوندن مطلب طنز به قلم ایشون به اندازه کافی برام عجیب بود. چه برسه به اینکه با این حضرات مافوق جدی تو تاریخ بشریت هم سر شوخی رو واکرده.
....
و خب حسرت همیشگی از تصور اون‌همه کتابی که ایشون خونده و قابلیت استخراج و ترکیب و تلخیص و ساده‌سازی اونا برای ادبیات امروزی هم برای من سر جاشه.
          

            دو از پنج
وسط کتاب فروشی یک آن به سرم زده بوده که بگردم دنبال یک کتابی درباره جانوران افسانه‌ای و اساطیری بومی. طبیعتا هیچ کتابی پیدا نکردم الا همین نیمچه کتاب طنز (که لااقل به درد فهرست کردن اسامی و بعد گشتن دنبال تک تک‌شان می‌خورد). بد نبود. نکته خاصی هم نداشت. چند جایی هم بود که مرا خوب خنداند. همین.
آها! یک نکته دیگر: حس می‌کردم نقاشی‌های آقای خسرو انجم بعضی جاها خیلی بی‌ارتباط با متن بود. یعنی انگار قرار بود چند تا هیولا اضافه هم بکشند برای اینکه جاهای خالی را پر کنند.
          

            افسوس. برای منی که هم عاشق اسطوره ام و هم شیفته ی طنازی چه کتاب خوبی میتوانست باشد و نبود.
نویسنده خواسته هم طنز بنویسد هم درباره اسطوره ها صحبت کند اما از نظر من شکست خورده. نه طنزش دلنواز است و نه میشود چیزی از اسطوره هایی که درباره اش صحبت کرده فهمید. اینقدر شوخی را با اطلاعات مربوط به هر موجود افسانه ای  قاطی کرده که آدم نمی فهمد تا کجا مطالب واقعیست و تا کجا طنز نویسنده است. پس شما نمی توانید با خواندن این کتاب بگویید من فهمیدم خر سه پا و  کرم هفتواد چیست و بتوانید این موجودات را برای بقیه توصیف کنید. از طرفی نویسنده اشاراتی طنز آمیز دارد که خواننده باید همه ی دانسته های نویسنده را بداند که از معنای آن طنازی چیزی بفهمد. این که حیوان حیوان است غزال و آهو فرقی نمیکند را شاید پنج درصد مخاطبین لطیفه اش را شنیده باشند. برای نود و پنج درصد بقیه یک جمله بیمزه ی نامفهوم است. 

تنها شاید و فقط شاید این کتاب برای کسی جذابیت داشته باشد که به اسطوره های ایرانی مسلط باشد و حالا خوانشی طنز آمیز از ویژگی های آنها را بخواند. اگر مثلا شما درست ندانید "هما " چیست از متن نمی فهمید چی جدیست چی شوخی و به کجا باید بخندی و از کجا باید بیاموزی. من نتوانستم هنوز بفهمم آیا "چال" که در بخش "آل" به آن اشاره شده واقعا موجودیست افسانه ای همرده ی آل که ویژگی های خاص خود را دارد، یا چیزی من در آوردی است که نویسنده برای مزاح از خودش ساخته. 
خلاصه که ایده ی فوق العاده جذابی بود که متاسفانه خراب شده. هر کتابی ارزش خواندن دارد اما اگر کتاب بهتری در دسترس دارید اول به سراغ آن بروید.


          

            گویی در خط به خط این کتاب، صدای احسان رضایی را می‌شنوید! اینقدر که این کتاب نثرش ( معیار متمایل به عامیانه! ) است! 
سعی شده بخش های معرفی اساطیر، طنز باشد. بعضن هم بوده است اما عمومن در این کار ناموفق بوده احسان رضایی عزیز..
و در نهایت، شاید بتوان گفت درخشان ترین بخش کتاب، نه معرفی ها، که بخش پیوست کتاب ها بود! لااقل ترغیب شدم این حجم از اطلاعات متناقض را، در کتاب هایی مثل بندهش و مینوی خرد بیابم...
بد نبود، ارزش خواندنش را داشت، راستی کاریکاتور هایش هم خیلی می‌توانست بهتر باشد..!
          

            بسم الله

با خودم حساب می‌کنم که چندبار؟، تا چند کتاب فروشی؟، چند سایت؟، چند بار تلفن و پیگیری؟ مرا به سمت خواندن این کتاب پیش برد؟
شاید بتوانم بگویم بالای بیست بار مجموع کارهای بالا را انجام دادم. برای چه؟ برای اینکه بتوانم این کتابِ چاپ تمام را پیدا کنم.
بالاخره از یک سایت سفارش دادم و با ذوق و شوق وحشتناکی دریافتش کردم. بلافاصله به سراغش رفتم و شروع کردم.
اما ای کاش این سایت هم کتاب را موجود نمی‌داشت...
ای کاش تا آخر عمر با خودم فکر می‌کردم ، کتابی هست که هر چه گشتم پیدا نکردم و تا آخر هم نتوانستم بخوانم.

چشمتان روز بد نبیند. کتاب را به اندازه خواندن چند صفحه فقط توانستم تحمل کنم (و البته همان مقدار هم تحمل نشدنی بود) و حالا او گوشه کتابخانه‌ام کِز کرده و من هم به او محل نمی‌دهم.