یادداشت عطیه عیار

                باغ وحش اساطیر تو کتاب‌های عمومی و غیرتخصصی، موضوعی کمتر پرداخته شده داره. شما تو این کتاب درباره کلی موجود افسانه‌ای و خیالی ادبیات کهن فارسی می‌خونین که شاید اسم خیلی‌هاشون رو هم نشنیده باشین. 
بعد فکر کن این غول‌ها و ازمابهتران یه جوری معرفی شدن تو گویی داری درباره پسرخاله‌ات می‌خونی؛ همین‌قدر صمیمانه و خودمانی... انگار نه انگار که تا همین پنجاه سال پیش اجدادمون عین چی از اینا به خودشون می‌لرزیدن. کلا دکتر احسان رضایی دیگه پشم برای کلاه رفقا نذاشت.
👹👺👻😈💀👾👽🤖
کتاب چاپ انتشارات قاف و برای سال ۹۶ بوده ولی لحن طنزش انگار برای دهه هشتاده. شاید برای همینه که وقتی تو گودریدز نظرات رو می‌خونی خیلیا نسبت به طنزش ایراد گرفتن. من البته انقدر ذهنیتم از دکتر جدی بود که خوندن مطلب طنز به قلم ایشون به اندازه کافی برام عجیب بود. چه برسه به اینکه با این حضرات مافوق جدی تو تاریخ بشریت هم سر شوخی رو واکرده.
....
و خب حسرت همیشگی از تصور اون‌همه کتابی که ایشون خونده و قابلیت استخراج و ترکیب و تلخیص و ساده‌سازی اونا برای ادبیات امروزی هم برای من سر جاشه.