حکایت عشقی بی قاف، بی شین، بی نقطه: مجموعه داستان کوتاه
با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.
در حال خواندن
0
خوانده‌ام
176
خواهم خواند
21
از همین قلم: کارهای روایی عشق روی پیاده رو (مجموعه داستان)، نشر رسش 1377. روی ماه خداوند را ببوس (رمان)، نشر مرکز 1379 (برگزیده جشنواره قلم زرین) چند روایت معتبر (مجموعه داستان)، نشر چشمه 1382. من دانای کل هستم (مجموعه داستان)، انتشارات ققنوس 1383. استخوان خوک و دستهای جذامی (رمان)، نشر چشمه 1383 (برگزی جایزه ادبی). حکایت عشقی بی قاف بی شین بی نقطه (مجموعه داستان)، نشر چشمه 1384. دویدن در میدان تاریک مین (نمایشنامه)، نشر چشمه 1385. پرسه در حوالی زندگی (عکس نگاری)، نشر چشمه، نشر رسش 1385. من گنجشک نیستم (رمان)، نشر مرکز 1388. تهران در بعدازظهر (مجموعه داستان)، نشر چشمه 1389 پژوهش مبانی داستان کوتاه، نشر مرکز 1379 ترجمه فاصله و داستانهای دیگر، ریموند کارور، نشر مرکز 1380. پاکتها و چند داستان دیگر، ریموند کارور، نشر رسش 1382. سرشت و سرنوشت، سینمای کریشتف کیشلوفسکی، مونیکا مورر، نشر مرکز 1386.
بریدۀ کتابهای مرتبط به حکایت عشقی بی قاف، بی شین، بی نقطه: مجموعه داستان کوتاه
نمایش همه
لیست‌های مرتبط به حکایت عشقی بی قاف، بی شین، بی نقطه: مجموعه داستان کوتاه
3
65
یادداشت‌های مرتبط به حکایت عشقی بی قاف، بی شین، بی نقطه: مجموعه داستان کوتاه
1402/07/23
مجموعه داستانی شامل 6 داستان با نام های ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ، ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺍﻧﺪﻭﻩ، ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺸﺘﻦ، ﺳﻮﻓﯿﺎ و ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﯽ ﻗﺎﻑ ﺑﯽ ﺷﯿﻦ ﺑﯽ ﻧﻘﻄﻪ است.
*... "دﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ" ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺗﻌﺎﺭﯾﻒ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺟﺪﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﯽ ﺍﺳﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻡ. « ﻣﺎﻣﺎﻧﺘﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﺎ ﺑﺎﺑﺎﺗﻮ؟»
ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪﯼ ﮐﺮﺩ. ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺑﻌﺪﯼ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺁﻣﺪ "ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ" ﺑﻮﺩ. ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﻋﻤﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ؟! ﺍﻭ ﺳﻮﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ؟ ﻣﺮﺍ ﯾﺎ ﻗﯿﻤﻪ ﺑﺎﺩﻣﺠﺎﻥ ﺭﺍ؟
ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ. ﺁﺩﻡ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺩﻭﺳﺖ، ﻣﻌﻠﻢ، ﻫﻤﮑﺎﺭ، ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ، ﮐﺘﺎﺏ، ﻟﺒﺎﺱ، ﺷﮑﻼﺕ، ﺧﻮﺭﺷﺖ ﮐﺮﻓﺲ ﻭ ... ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﯿﺎﺱ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﻣﻬﻢ، ﺳﻮﺍﻝ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺮﻕ ﺑﯿﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ. ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻋﺸﻖ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ «ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ.» ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ گذشت ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ.
ﺷﺶ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﺪﺍﻋﯽ ﮔﺮ ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﻡ.
*ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭﻝ: ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ: ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ، ﺣﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ، تکرار تجربه ای تلخ و...
** ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﻭﻡ: ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺍﻧﺪﻭﻩ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ : ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺯﺍﻭﯾﻪ ﺩﯾﺪ ﻭ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻮﺩﻥ
*** ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﻮﻡ: ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺸﺘﻦ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ: ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻫﺪﻑ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﺸﻮﻧﺘﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﯽ، ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﮐﻢ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ، ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺣﻖ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ. ﺍﮔﺮ به علت اصرار نادرستم برای ﻧﺎﻇﺮ یک ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ، ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﯾﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﺭ نمی خواندم (ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﭽﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺶ ﻭﺣﺸﺖ ﺩﺍﺭﻡ. ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﭘﺮﺕ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﻧﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺗﺎ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ، ﺭﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ. ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ. ﺷﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻫﻤﻪ ﻣﺼﺎﺋﺒﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮﺳﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻞ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ...ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﻩ ﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻓﻘﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﺎﺵ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ؟ ﺍﮔﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻥ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﻋﻮﺿﯽ ﻭ ﺍﺑﻠﻪ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﭽﻪ ﯼ ﻗﺪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻗﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﻪ؟)، ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﻗﺪ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ. ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﻟﻮﺑﯿﺎ ﻭ ﭘﻮﺭﻩ ﯼ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ!
ﻭ ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ، ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﯽ و ﺣﺲ ﻣﺎﻟﮑﯿﺘﯽ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ.
**** ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺳﻮﻓﯿﺎ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ: ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﮐﺸﻔﯿﺎﺗﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺣﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻨﺎﺧت ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯼ ﻓﺮﺩﯼ ﯾﺎ ﭼﯿﺰﯼ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﻨﻔﯽ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺁﻥ ﮐﺲ ﯾﺎ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ، ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪﻥ، ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺷﺪﻥ، ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺣﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎ ﻭ ﺧﻼ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯿﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ (ﻣﺜﻞ ﺣﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﻼﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯿﺎﯼ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺩﺍﺷﺖ) ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺩﺭﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﯾﻊ، ممکن می شود.
***** ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﻨﺞ: ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ: ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺰ ﺗﻠﻔﻦ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ (ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻩ) ﺑﻮﺩ. ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻗﻮﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻄﯽ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻨﯽ. ( ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ)
****** ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺸﻢ: ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﯽ ﻗﺎﻑ ﺑﯽ ﺷﯿﻦ ﺑﯽ ﻧﻘﻄﻪ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ: ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ "ﻫﺴﺘﯽ" ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﻣﯿﺮﻣﺎﻫﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻠﯿﺪﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ذهن می رسد، ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻧﮑﺘﻪ ﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻞ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﯾﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺧﻮﺍﺏ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ "ﺗﻮ" ﻫﺎ ﺭﻭ دیدم.
شاید هم این داستان نمونه ای از پاسخی نادرست و از بن غلط باشد به نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن.
با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش میشود.
0
