بسیار جالب . قلم تان گرم
        

                روایت متشکل از چندین داستان از نویسندگان بعضا شهیر با ترجمه ای نه چندان روان ! به دلیل مشغله های روزمره در خواندن این کتاب بسیار وقفه ایجاد شد و وقتی هم زیاد فاصله میفته رشته مطلب از ذهن انسان درمیره . به دلیل حجم بالای کتاب میتونم بگم از پارسال زمستون دارم این کتاب رو میخونم! (طاقچه)
        

                درباره عشق با زمستان می آید باید کامنت کنم که فی الواقع ارتباط زیادی نتونستم بگیرم با داستان. از نویسنده ی خارجی بعیده اینقدر آشفته و پراکنده بنویسه. جالبه که جایزه هم برده نمیخوام نقدش کنم چون بعضی جملاتش قشنگ بودن ولی در حالت کلی داستان بنظر من پیوستگی و انسجام خاصی نداشت یعنی روند به خصوصی رو دنبال نمیکرد. اولش دی ماه خوندم دو سه صفحه دیدم لذت بخش نیست گذاشتم کنار ولی تو قفسه ام بود از طاقچه خریدم تمومش کردم . زیاد طول کشید چون نمیفهمیدم شخصیت اصلی داستان بلخره دختره یا پسر تا این حد! در آخر اینکه همیشه لزوم نداره اونقدر آرایه های ادبی و صور خیال به نوشته اضاف کنیم که مطلب اصلی از دست در بره . چیزی که مینویسیم بیشتر باید مخاطب رو جذب کنه نه خودمون رو. نویسنده این کتاب فک کنم فقط خودش فهمید چی نوشته درمورد اسمش هم باید بگم خیلی به شخصه تمرکز کردم ربطش رو با محتوا پیدا و درک کنم ولی دست مایه ای متاسفانه در آخر حاصل نشد…
        

                «ایران یگانه کشور دنیاست که رانندگانش گمان می‌کنند ماشین ها جز نرمتنان هستند. یعنی این احساس را می‌کنند که یک ماشین با تمام ابزار و یراق سپر و فلزات گوناگونی که با خود دارد می‌تواند از لا بلای سایر خودرو ها به شکلی کاملا منعطف و مانند نرمتنان و بی مهرگان بخزد و برود جلو.اما این تنها گمان رانندگان است و خود ماشین ها چنین اعتقادی ندارند!این عدم همسویی میان باور راننده و ماشین باعث تصادفات عدیده و کثیر خیابانی و مجروحین و مرگ و میر و معلولین می‌شود. میبینید یعنی کل قضیه فلسفی ست!همخوانی نداشتن دو باور در یک آن واحد»کتاب خنده داری هست واقعا ولی بعضی جاها حس کردم زیاده گویی کرده نویسنده و جدا لازم نبود اینهمه توضیح. برخی جملات خیلی باحال بودند حالمونو عوض کرد ! اضافه می‌کنم که این کتاب درباره رفتارهای ایرانی هاست که حقیقت داره . متاسفانه کمی هم طنز تلخ قاطیشه که نشون میده ما باید رو فرهنگمون حالا حالا ها کار کنیم . قلمت مانا ابراهیم رها
        

                تنها کتابی که سطر به سطرشو از سر فقط تموم کردن به زور میخوندم اخرشم تا نیمه بیشتر نتونستم بخونمش اولا فیدیبو با وجود اینکه هنوز ۱۷ روز اشتراکم مونده بود ناگهان دیدم نوشته تموم شده و اینکه اصلا محتواش جذبم نکرد و باهاش ارتباط نگرفتم . داستانش پرنسسی و حول محور قصر و پادشاه و این چیزا بود.
        

                [پایان من نومیدی ست مگر آنکه دست دعا قرارم ببخشد آنکه رسوخ میکند و هجوم می آورد به ترحم و از گناهان چشم میپوشد آنگونه که میخواهی گناهانت بخشوده شوند بگذار توان بخششت آزادم کند] توقع داشتم این کتاب درباره زندگی شکسپیر باشه اما بیشتر نمایشنامه هاش رو توضیح داده و باز هم به درد نمایشنامه نویس ها و بازیگران میخوره تا من . ولی با این وجود من رو که تا به حال آثار شکسپیر رو نخوندم علاقمند کرد که برم پی اش. چیز هایی از کتاب های معروفش هملت و مکبث شنیدم اما کامل اش رو نخوندم . این که شکسپیر در احساس خلق کردن بی نظیره هیچکس نمیتونه منکرش باشه فکر کنم.
        

                عالی و پر معنا. دنبال وزن و قافیه نباشید چون شعر خارجی و دقیقا نمیدونم احتمال میدم انگلیسی هست که به فارسی برگردانده شده و لابد در زبان خودش وزین هست اما بیشتر از زن ها توصیف شده و به زیبایی‌ . چقدر نگاه یک شخص شاعر میتونه زیبا باشه و فرق کنه . البته نه همه شعرا با احترام ‌. یک قسمتی میگه زن اولم عاشق خیاطی بود و با دوزاندن روزگار نه چندان بدی میگذروندیم یک روز دیدم زنم ناراحته پرسیدم چرا گفت در مغازه یکنفر بمن گفت لباس هایم قدیمی و زشت است من هم بهش گفتم نه اینطور نیست بعد از من پرسید تو لباس های قدیمی رو دوست داری یا جدید من هم گفتم قدیمی و یک روز دیدم اون با چمدانی از لباس های قدیمی و چرخ خیاطی اش  رفت ..
        

                کتابی متشکل از چندین داستان کوتاه و واقعی درباره عشق افراد در زمینه های مختلف به همدیگر. مثلا عشق مادر به فرزند گمشده ای که بعد سالها اونو پیدا کرده یا عشق بین یک دختر و پسر که زمانی با هم در ارتباط بودند و حالا از هم جدا شدند یا عشق بین پدر و فرزندانش بعد از دست دادن مادر خانواده یا عشق نامادری که فرزند بیماری رو از پرورشگاه به خونه میاره و بزرگ میکنه.  خلاصه حول محور این ها . روایت های تلخی هم داشت که ترجیح میدادم توی اون حس و حال نخونم اما نشد. بنظرم نویسندگان باید مثبت نگاه کنند و نیمه های پر لیوان رو هم ببیند و وقتی از چیز زیبایی به اسم عشق مینویسند همش اتفاقات خوب و امید توش باشه . احتمالا این نویسنده عشق رو درست معنی نکرده چون عشق و امید دو مقوله بسیار بهم مرتبط و چسبیده هستن. گاها در این کتاب میدیدم که از مرگ و بیماری و این چیز ها نوشته که کلا روحیه ام رو بهم ریخت. یک چیز دیگه این که به عقیده من این که ای کتابی خوشت بیاد یا نیاد بستگی به مود اون موقعی که داری کتاب رو میخونی داره. اگر بقول معروف تو فازش باشی یعنی با حس و حال خوب بخونیش کتابه میشه برات بهترین اما اگه یکم کسل باشی و با سردرد بخونی و صرفا اجبار که تمومش کنی مثل من اونم وقتی حجم صفحات میره بالا طبیعتا کتابه منفوری برات میشه . والسلام
        

                ابتدا یادداشت های دیگر رو خوندم و جایی برای یادداشت من باقی نگذاشته اند دوستان. همه ی توضیحات به طور کامل بیان شده. کلا لذت بخش بود
        

                ببین این کتاب بیشتر مذهبیه، یعنی راجع به مرد کشیشی هست که یک دختر نابینا رو میاره پیش خودش و بهش کمک میکنه ارتباط برقرار کنه و یکسری اتفاقات این میان. داستان تا یک جایی قابل پیش بینی پیش میره تا اینکه مخاطب رو با جریان غیر منتظره ای روبرو میکنه این تکنیک خوبیه که من میپسندم اما خوب از معایبش یکسری جملات زیادی ادبی بود که باید چندین بار میخوندم تا متوجه بشم که خب اینم وقت گیره
        

                داستان اول باحال بود ولی دومی زیاد متوجهش نشدم ، داستان اول هم یکم زیاده گویی وجود داشت در حالی که میشد نویسنده بهتر طنز بکار ببره، اما یه چیزی که جالب بود برام این بود که تا وقتی سال انتشارش رو ندیده بودم فکر میکردم مربوط به همین دو سه ماه پیش هست چون حوادث سیاسی اخیر رو بعضی چیز هاش رو نوشته بود به حالت شوخی، این خیلی عجیب بود برام که سال هشتاد و پنج چطور دقیقا اتفاقات حال و اخیر رو اون زمان نوشته . میشه اسمش رو گذاشت پیش بینی یا نویسنده در اون حد نیست ؟! در ضمن من از فیدیبو و قسمت فیدی پلاس یک روزه خوندم .
        

                بالاخره تموم شد . با این که حجم بالایی داشت ولی داستان جذاب و نوشته گیرایی بود من از شخصیت نیکی خوشم اومد و لحن خود نویسنده ، خاطرات روزمره ی یک کتابفروش هست که اتفاقات پیرامونش رو شرح میده و هر ماه اولش یک متنی از جورج اورول میاره . و چهار ستاره میدم چون تعداد صفحاتش زیاد بود و وقت گیر.
        

                مجموعه ای از غزل های شاعران از زمان عارف قزوینی و شهریار و سیمین بهبهانی و چند شاعر دیگر که نمیشناختمشون احتمالا امروزی بودند. شعرای خوبی داشت اما میتونست بهتر هم انتخاب کنه اقای نویسنده چون بعضا بینشون چند تایی بودند خوشم نیومد . با احترام
        

                تجربه ی جالب، درمورد سبک نمایشنامه ها. با جملات آموزنده و گاه درست و گاه نادرست . شاید نشات گرفته از ترجمه ی کمی ضعیف . "شخصیت منفی در جهان مادی وجود خارجی ندارد،شخصیت منفی دشمن افکار خود ماست " بنظرم مقصود نویسنده ساخته افکار خود ماست در واقع بوده اما بهرحال جمله ی قشنگی بود از این کتاب که برداشتم. به درد بچهای تئاتر و هنر بیشتر میخوره ، برای من ارزش یکبار خوندن رو داشت.
        

                نمیدونم به چه چشمی بهش نگاه کنم برای من محتوای کل اش خوب نبود شاید برای بقیه مورد پسند واقع بشه اما در خود کتاب یه سری جاها بودن که میشد گفت قابل تامل هست . اما هنوز از خودم میپرسم چرا یهو واقعا اینو دانلود کردم خوندم :/