توجه انسان را وارد دنیای دیگری میکنه...نگاه  انسان را به اتفاقات و آدم ها تغییر میده و یکجور مراقبه و راهی برای افزایش تمرکزه و تمرینی برای باز گشت به زمان حال...این تمرین وسعت دیدمان را افزایش میده...
بایلی معتقده که حلزون مرشدی است که اون را در یکی از سخت ترین مراحل زندگیش‌ همراهی کرده و عبور داده... 

اطلاعات جالبی درباره حلزون میده که من هیچ وقت بهش توجه نکردم و این نشون میده چقدر موضوعات جالب توجه اطراف ما هست که ما ازشون غافلیم...هر موجودی یک سبک زندگیه...
          

            بیشتر جنبه علمی داشت تا داستانی
و آنچنان هم علمی نبود که در آخر بتونی ارائه خاصی داشته باشی
شبیه قصه برای کودکان بود
          

            اول از همه بگم که کاوه فیض اللهی بی‌نهایت ممنونم. برای انتخاب‌هایی که می‌کنه. برای اینکه به چاپ کتاب اهمیت می‌ده. برای اینکه رفته سراغ موضوع‌هایی که کسی حواسش بهشون نیست. ترکیبی از علوم طبیعی و احوالات آدمی. و البته، توی مقدمه این کتاب نوشته بود که یه حلزون رو برده داده به یکی از دوستاش که نقاشه، تا ازش طرح بزنه، و طرح‌ها تو جای جای کتاب بود... و واقعا لذت می‌بردم که یکی برای یه کتاب ترجمه همچی زحمتی کشیده. محتوا بهش اضافه کرده، و اینقدر قشنگ پیش رفته.
هم این کتاب، هم فلسفه پرندگان رو به شدت دوست داشتم.
کتاب درمورد زنی است که بخاطر بیماریش تقریبا فلج شده، نمی‌تونه تکون بخوره، و یکی از دوستان یه روز از تو جنگل یه حلزون براش میاره. و روزهاش رو با این می‌گذرونه که حلزون رو نگاه کنه. درموردش بیشتر یاد بگیره، بیشتر بخونه، و مشاهده‌اش کنه. حلزون یه جور همدم می‌شه براش.
یه جور آهستگی خاصی داشت این کتاب... و همین. دوستش داشتم. و جور تمرین ذهنیه خوندنش. توجه کردن. و آروم گرفتن. :)
          

            وقتی قراربود امروز کلا پیگیر دکتر باشم، پیشاپیش باخودم گفتم چقدر امروز زمان سخت بگذره! ولی بعد که لابه‌لای انتظارها و رفت‌وآمدها سراغ این کتاب رفتم فکر نمیکردم اینقدر جذبم کند، حتی این حلزون کوچولو به من هم کمک کرد امروز گذر زمان را حس نکنم.. جدای از این مسئله حس شیرینِ درکِ شگفتی‌هایی که در زندگیِ یکی از به ظاهر ساده‌ترین موجودات شگفت‌انگیز بود..
پس اگر میخواهید این کتاب را بخوانید، بدانید که بیشتر از یک داستان یا سرگذشت قرار است با زندگی یک موجود شگفت‌انگیز آشنا شوید؛ چیزی شبیه راز بقا :)


《وقتی سالم بودم زندگی‌ام پر از فعالیت بود، پراز دوستان،خانواده وکار؛ پر از لذت‌های باغبانی، پیاده‌روی و قایق‌سواری؛ وملالِ آشنای زندگی روزانه: درست کردن صبحانه، گشتن درجنگل، رفتن به سرکار، خواندن کتاب، بلندشدن برای برداشتن چیزی، هرچیزی، همین خودش به تتهایی دستاورد به شمار می‌آمد. از جایی که در آن دراز کشیده بودم، تمام زندگی‌ام دور از دسترس بود.》

《دیر وقت یک شب زمستانی در دفترخاطراتم نوشتم:
نگاهی واپسین به ستارگان، و سپس خفتن. با هرسرعتی که بتوانم حرکت کنم کارهای بسیاری برای انجام دادن هست.حلزون را باید به خاطر بیاورم. حلزون را همیشه به خاطر داشته باش》




پ.ن : انگار این روزها شده‌ام مثل کتاب 《تولستوی و مبل بنفش》، فقط با این تفاوت که بدون اینکه بفهمم آخر شب می‌بینم که یک کتاب دیگر را تمام کردم ...
          

            قسمتی از کتاب:
به حجم کاری که باید انجام شود،
دشواری هایی که باید بر آنها غلبه شود،
یا هدفی که باید به آن رسید،
فکرنکن،
بلکه با جدیت سرگرم کاری شو که در دست داری،
بگذار همین برای امروز کافی باشد.
سرویلیام آزلر
          

            کتاب در مورد مقطعی از زندگی نویسنده ست.
وقتی که به یک بیماری نادر دچار می‌شود و این بیماری او را همنشین یک حلزون می‌کند.
به قدری دقیق و هنرمندانه زندگی و زیست حلزون را توصیف می‌کند که خواننده علاقه مند می‌شود یک حلزون در خانه اش نگه دارد.
برای من که در خانه مار و لاک پشت و لاسرتا و گکو و جغد و عقرب و طوطی و تارانتولا و حلزون دارم، خواندن این کتاب بسیار لذت بخش بود.
اگر به دنیای حیوانات علاقه مند هستید و یا حتی اگر از حیوانات ترس و وحشت دارید خواندن این کتاب می‌تواند کمکتان کند که هم به درک بهتری از ديگر موجودات برسید و هم تا حدی بر ترستان غلبه کنید.
می‌توان گفت این کتاب، خواهر کوچکتر خانواده من و بقیه حیوانات است.