توجه انسان را وارد دنیای دیگری میکنه...نگاه  انسان را به اتفاقات و آدم ها تغییر میده و یکجور مراقبه و راهی برای افزایش تمرکزه و تمرینی برای باز گشت به زمان حال...این تمرین وسعت دیدمان را افزایش میده...
بایلی معتقده که حلزون مرشدی است که اون را در یکی از سخت ترین مراحل زندگیش‌ همراهی کرده و عبور داده... 

اطلاعات جالبی درباره حلزون میده که من هیچ وقت بهش توجه نکردم و این نشون میده چقدر موضوعات جالب توجه اطراف ما هست که ما ازشون غافلیم...هر موجودی یک سبک زندگیه...
        

          اگه منتظر یک داستان حلزونی هستید، منتظر نباشید، 
ولی
کتاب شما رو به داستانی می‌برد که حلزونی نقش اول آن است، 😅🥲

یعنی قشنگ حس کردم که یک درس جانورشناسی به تمام معنا با عنوان حلزون دارم پاس میکنم با یکم چاشنی روزمرگی،
با یک چاشنی کندی و کند رفتن و کند گذشتن،

نویسنده بخاطر بیماری ای که عارضش شده و تحرک رو از او سلب کرده، ساعت ها و ساعت ها به حرکات رفت و برگشتی حلزونی خیره می‌شود که در نزدیک خودش جایش داده،

در این بین چنان سرگرم این موجود کوچک میشه که بیماریش یادش میره و بعله، بیماری هم اونو از یاد میبره و کم کمک به زندگی باز میگردد....

نویسنده در خلال داستان رفته هرچی کتاب راجع به حلزون بوده خونده، بابا ای وووووووول لعنتیییییییییی 🤪🤪

خداییش قسمت جفت‌گیری حلزونا خییییییلی تو ذهنم نشست، تیر عشق به سمت هم پرت میکنن 😂😂😂
        

          "کیست که دوستی یا آشنایی نداشته باشد که در اثر بیماری مزمن، یا زوال تدریجی، به اتاقی محدود نشده باشد... کسی که تا دیروز از جمله با نشاط ترین ها و محبوب ترین ها در میان حلقه ای بزرگ و شاد بود، اما اکنون، به واسطه بیماری، برای کوچک ترین همدردی ها و سرگرمی هایش به دیدار های فرشته وار چند دوست مهربان وابسته نباشد..."
کتاب تجربه زیسته الیزابت تووا بایلی از دوران نقاهت یک بیماری ویروسی که عوارض سنگینی به جای گذاشته و دو دهه او را زمین گیر کرده می باشد.. که در طی این دوره یک روز دوستش حلزونی پیدا میکند و پیش او میبرد و در ادامه این حلزون نگری های یکساله به بهبود نسبی عوارض بیماری و افزایش امید به زندگی او منجر می شود...
در واقع " صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی سفر تماشایی بقا و انعطاف پذیری است و نشان می دهد که چگونه بخش کوچکی از دنیای طبیعت می تواند وجود انسانی خود ما را روشن کند."

کتاب سیر داستانی خوبی داره ولی چون بیشتر به توضیحات در مورد زندگی حلزون ها پرداخته شاید از حوصله بیشتر افراد خارج باشه.. 
        

          و تماشای حلزون که هرجا می‌رود
خانه‌اش را نیز با خود می‌برد و همچنان در خانه است.
        

          آدم حیرت می‌کند از اینکه یک موجود به این کوچکی این همه دقیق و با جزئیات خلق شده و عجیبتر اینکه انسان به این دقت توانسته رفتار و حرکات و زندگی او را بررسی کند و این همه اطلاعات علمی درباره‌ی حلزون کشف و ثبت کند. 

حجم آنچه خانم بیلی از کتابهای دیگر درباره‌ی حلزون در کتاب خود می‌آورد این قدر باعث حیرت من شد که هنوز در شوکم. 😳

دوست دارم فکر کنم آن حلزون هم در این مدت همزیستی با خانم بیلی او را زیر نظر گرفته و نتیجه‌ی بررسی‌های خود را جایی ثبت کرده تا نشان حلزون‌های دیگر دهد. البته که حلزون قطعا نتوانسته درک درستی از انسان پیدا کند چون فقط یک انسان مریض در یک اتاق دیده و نه بیشتر!😁
        

          شاید به نظر برسد که جذابیت کتاب حاصل ماجرای عجیب بیماری بایلی است، اما این حلزون اوست که ما را تا آخرین صفحهٔ این کتاب می‌کشاند.
        

          بیشتر جنبه علمی داشت تا داستانی
و آنچنان هم علمی نبود که در آخر بتونی ارائه خاصی داشته باشی
شبیه قصه برای کودکان بود
        

          احساس خوبی راجع به تموم شدنش ندارم چون حس میکنم هنوز کلی چیز های متنوع هست که این کتاب میتونسته راجع به حلزون ها بهم بده و از من دریغ کرده..
        

          اول از همه بگم که کاوه فیض اللهی بی‌نهایت ممنونم. برای انتخاب‌هایی که می‌کنه. برای اینکه به چاپ کتاب اهمیت می‌ده. برای اینکه رفته سراغ موضوع‌هایی که کسی حواسش بهشون نیست. ترکیبی از علوم طبیعی و احوالات آدمی. و البته، توی مقدمه این کتاب نوشته بود که یه حلزون رو برده داده به یکی از دوستاش که نقاشه، تا ازش طرح بزنه، و طرح‌ها تو جای جای کتاب بود... و واقعا لذت می‌بردم که یکی برای یه کتاب ترجمه همچی زحمتی کشیده. محتوا بهش اضافه کرده، و اینقدر قشنگ پیش رفته.
هم این کتاب، هم فلسفه پرندگان رو به شدت دوست داشتم.
کتاب درمورد زنی است که بخاطر بیماریش تقریبا فلج شده، نمی‌تونه تکون بخوره، و یکی از دوستان یه روز از تو جنگل یه حلزون براش میاره. و روزهاش رو با این می‌گذرونه که حلزون رو نگاه کنه. درموردش بیشتر یاد بگیره، بیشتر بخونه، و مشاهده‌اش کنه. حلزون یه جور همدم می‌شه براش.
یه جور آهستگی خاصی داشت این کتاب... و همین. دوستش داشتم. و جور تمرین ذهنیه خوندنش. توجه کردن. و آروم گرفتن. :)
        

          نویسنده‌ی کتاب، همان‌طور که خودش اعلام داشته، نویسنده نیست و پس من هم انتظار اثر ادبی عجیبی از نظر نثر و نگارندگی نداشتم. متن، ساده و روان بود.
تصوّر ابتدایی‌ام که بر اساس مطالعه‌ی خلاصه‌ی داستان شکل گرفته‌بود، با فصل‌های ابتدایی کتاب هم‌خوانی داشت. ولی از یک‌جایی به بعد، شاید اواسط کتاب، احساس کردم دایرة‌المعارف به دست گرفته‌ام. با فکت‌ها و ریزبینی‌های علمی فراوان که روند کتاب را به کل از روایت داستانی‌اش خارج کردند و حسّ خشکی در خوانش و میل به زودتر ردکردن و سطحی‌خوانی درم ایجاد می‌کردند. اگر روند فصل‌های ابتدایی را در پیش می‌گرفت، مطمئناً تجربه‌ی بهتری می‌شد
با بعضی جملات قصار، کوتاه و گاهاً شعرمانند که ابتدای هر فصل بود، ارتباطی نمی‌گرفتم. به این شکل که 《حالا هستند که صرفاً باشند آن زیرِ عنوان فصل.》 گذرم می‌کردم.
        

          وقتی قراربود امروز کلا پیگیر دکتر باشم، پیشاپیش باخودم گفتم چقدر امروز زمان سخت بگذره! ولی بعد که لابه‌لای انتظارها و رفت‌وآمدها سراغ این کتاب رفتم فکر نمیکردم اینقدر جذبم کند، حتی این حلزون کوچولو به من هم کمک کرد امروز گذر زمان را حس نکنم.. جدای از این مسئله حس شیرینِ درکِ شگفتی‌هایی که در زندگیِ یکی از به ظاهر ساده‌ترین موجودات شگفت‌انگیز بود..
پس اگر میخواهید این کتاب را بخوانید، بدانید که بیشتر از یک داستان یا سرگذشت قرار است با زندگی یک موجود شگفت‌انگیز آشنا شوید؛ چیزی شبیه راز بقا :)


《وقتی سالم بودم زندگی‌ام پر از فعالیت بود، پراز دوستان،خانواده وکار؛ پر از لذت‌های باغبانی، پیاده‌روی و قایق‌سواری؛ وملالِ آشنای زندگی روزانه: درست کردن صبحانه، گشتن درجنگل، رفتن به سرکار، خواندن کتاب، بلندشدن برای برداشتن چیزی، هرچیزی، همین خودش به تتهایی دستاورد به شمار می‌آمد. از جایی که در آن دراز کشیده بودم، تمام زندگی‌ام دور از دسترس بود.》

《دیر وقت یک شب زمستانی در دفترخاطراتم نوشتم:
نگاهی واپسین به ستارگان، و سپس خفتن. با هرسرعتی که بتوانم حرکت کنم کارهای بسیاری برای انجام دادن هست.حلزون را باید به خاطر بیاورم. حلزون را همیشه به خاطر داشته باش》




پ.ن : انگار این روزها شده‌ام مثل کتاب 《تولستوی و مبل بنفش》، فقط با این تفاوت که بدون اینکه بفهمم آخر شب می‌بینم که یک کتاب دیگر را تمام کردم ...
        

          از وقتی «صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی» رو شروع کردم، از اون دسته از کتاب‌هایی شده که هر صفحه‌ش رو ورق می‌زنم، با خودم میگم کاش من نویسنده‌ش بودم‌.
کاش حداقل مترجمش بودم.
کاش نسبتی با این کتاب داشتم‌.
        

          قسمتی از کتاب:
به حجم کاری که باید انجام شود،
دشواری هایی که باید بر آنها غلبه شود،
یا هدفی که باید به آن رسید،
فکرنکن،
بلکه با جدیت سرگرم کاری شو که در دست داری،
بگذار همین برای امروز کافی باشد.
سرویلیام آزلر
        

           و تماشای حلزون که هر کجا میرود،خانه اش را با خود می برد و همچنان در خانه است.
داستان هم زیستی یک زن و یک نرم تن اسرار آمیز ، داستان ماجراجویی های موجودی از طبیعت وحشی در یک اتاق سرد و بی روح و درنهایت داستانی از ادامه دادن در حالی که دلت نمی‌خواست ادامه بدهی‌.
        

          هیچ وقت فکر نمیکردم زندگی یک حلزون انقدر جالب باشه ،کتابی بدون پیچیدگی ولی بسیار دوست داشتنی .
داستان همراهی یک نویسنده با یک حلزون و تبدیل شدن حلزون به ناجی این نویسنده.
واقعا به این فکر کردم چقدر زندگی ما شبیه به همه در عین سختی ها ما هم عاشق میشیم، ادامه میدیم و یه جاهایی مثل حلزون می‌جنگیم. 
کتابی کوتاه ولی تاثیرگذار.

        

          وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلَىٰ بَطْنِهِ...
و خدا هر جنبنده‌اى را از آب بيافريد، پس بعضى از آن‌ها بر شكم مى‌روند... (نور/۴۵)

🔅🔅🔅🔅🔅

این کتاب، با اسم جالب و عجیبش، خاطرات خودنوشت کسیه که در بدترین لحظات عمر، وقتی به خاطر بیماری هیچ کاری به جز خوابیدن ازش ساخته نبوده، در زندگی آهسته اما شگفت‌انگیز یه حلزون امیدی دوباره برای ادامه دادن پیدا می‌کنه...

مدل تعریف کردن این خانوم از حلزونش واقعا جذاب بود، طوری که باعث میشه آدم بدش نیاد یه حلزون به عنوان حیوون خونگی داشته باشه 😄
و چقدر شگفت‌انگیزه که ما هنوز، با وجود این همه سال مطالعه، تا شناخت موجودی به این کوچیکی فاصلهٔ زیادی داریم...

ولی از اون جالب‌تر، گوش دادن به توصیفات این خانوم از مریضیش و دلایلش باعث شد بازم به پیچیدگی بدن انسان فکر کنم... به اینکه چقدددددر بخش‌های ریز و درشت باید درست کار کنن تا ما بتونیم ساده‌ترین کار‌ها رو انجام بدیم، بایستیم، راه بریم، با دست‌هامون چیزی رو از روی میز برداریم...
آخ خدا... 
خیلی راحت فراموش می‌کنیم چقدر چقدر تمام این اعمال ساده عجیب و شگفت‌انگیزن...
تازه اینا در مقابل توانایی حرف زدن، تصمیم‌گیری، حافظه و مثل این‌ها چیزی نیست..‌..
عجب موجود عجیبیه این انسان...

کتاب البته پر از نظرات تکاملیه و این بخش‌ها ممکنه به مذاق بعضی دوستان خوش نیاد :)

🔅🔅🔅🔅🔅

من خودم نسخهٔ صوتی کتاب رو گوش دادم و اجرای گوینده رو خیلی دوست داشتم. اگر قرار بود متنی بخونم اصولا تموم کردنش بسیار بیشتر از این حرف‌ها طول می‌کشید و پیش‌بینی می‌کنم بعضی قسمت‌های متنش برای خیلی‌ها کند و حوصله‌سربر باشه.
تیکه‌های مربوط به جفت‌گیری حلزون‌ها هم یه مقدار با جزئیات زیادی توضیح داده شده بود و از این جهت ممکنه برای نوجوون‌های کم‌سن و سال مناسب نباشه.
        

          کتاب در مورد مقطعی از زندگی نویسنده ست.
وقتی که به یک بیماری نادر دچار می‌شود و این بیماری او را همنشین یک حلزون می‌کند.
به قدری دقیق و هنرمندانه زندگی و زیست حلزون را توصیف می‌کند که خواننده علاقه مند می‌شود یک حلزون در خانه اش نگه دارد.
برای من که در خانه مار و لاک پشت و لاسرتا و گکو و جغد و عقرب و طوطی و تارانتولا و حلزون دارم، خواندن این کتاب بسیار لذت بخش بود.
اگر به دنیای حیوانات علاقه مند هستید و یا حتی اگر از حیوانات ترس و وحشت دارید خواندن این کتاب می‌تواند کمکتان کند که هم به درک بهتری از ديگر موجودات برسید و هم تا حدی بر ترستان غلبه کنید.
می‌توان گفت این کتاب، خواهر کوچکتر خانواده من و بقیه حیوانات است. 
        

          خیلی جالب بود که از دقت در زندگی موجودی به ظاهر ناچیز چقدر می‌توان به خودشناسی و گذر از رنج  رسید. 
        

          این کتاب غیر داستانی درباره‌ی رابطه‌ی نویسنده کتاب با یک موجود کوچک به نام حلزون است. این توضیحی است که در خلاصه‌ی کتاب می‌بینید اما در حقیقت این کتاب بیشتر مانند یک کتاب بیوگرافی از حلزون است.
کتاب ابتدا با بیماری نویسنده‌ی کتاب-الیزابت تووا  بیلی، شروع می‌شود. زمانی که ایشان به شدت از زندگی روزمره دور شده و مجبور به گذران اوقات خود بر روی یک تخت می‌شوند، حلزونی توسط پرستار ایشان به اتاقشان آورده شده و باعث تغییر روحیه و بهبود حال ایشان می‌گردد. 
در بخش‌های بعدی کتاب به طور مفصل در رابطه با زندگی حلزون و ویژگی‌های آن صحبت شده است.
اگر به کتاب‌هایی در ژانر طبیعت و حیوانات علاقه‌مند باشید، از خواندن این کتاب لذت می‌برید.