این کتاب زندگینامه‌ی خودنوشته‌ی یک دختر 19 ساله ست به نام پیج که از بدو تولد مبتلا به اچ آی وی بوده. گرچه اچ آی وی به واسطه‌ی مصرف روزانه‌ی داروهای مختلف و ویزیت‌های منظم حضور پررنگی در داستان دارد، اما این کتاب بیش از آنکه راجع به اچ آی وی یا ایدز باشد، در مورد پدیده‌ی "بولینگ" یا آزار و اذیت در مدارس آمریکاست. 
پیج، تا دوازده سالگی زندگی خوب و آرامی دارد، اما از زمانی که دوستانش در مدرسه‌ی راهنمایی پی به بیماری او می‌برند، همه چیز تغییر می‌کند: آزار و اذیت‌ها، اسم گذاشتن‌ها، دوری کردن‌ها و ... شروع می شود و مهم تر اینکه این وضعیت برای هیچ کس مهم نیست، نه دوستان پیج که مسبب بیشتر اذیت و آزارهایند و نه مسئولین مدرسه. هیچ قانونی هم برای حمایت از پیج وجود ندارد. 
یک سوم ابتدایی کتاب در مورد زندگی پیج و مادرش پیش از فاش شدن ابتلای پیج به اچ آی وی ست و باقی کتاب به اتفاقات پس از آن می‌پردازد. 
در کل موضوع جالب و ترجمه‌ی خوبی دارد و به یک بار خواندنش می‌ارزد.
          

            ناگهان شروعش کردم و دیدم که تموم شد. کلی اشک ریختم باهاش. غصه خوردم و جالب بود که بعد از کتاب «شگفتی»  خوندمش، و این هم یک‌ جورایی خیلی شبیه اون بود. با این تفاوت که تفاوت پیج و آگوست در این بود که آگوست نقصش دیده می‌شد، و پیج نه. پیج فقط یک ویروس داشت. ویروسی که فرق بنیادینی با بقیه بیماری‌ها نداره، اما دید آدم‌ها نسبت بهش خیلی بی‌رحمانست. و نامهربونی آدم‌ها قلب شکاننده‌ست..
          

            #یادداشت_کتاب 
#مثبت
کتاب مثبت روایت زندگی دختری با بیماری HIV است. اگر نمی‌دانید فرق HIV با ایدز چیست، در کتاب به زیبایی در خلال روایت شخصی نویسنده، متوجه خواهید شد. اما ماجرای کتاب فقط درباره کودکانی نیست که با این ویروس متولد می‌شوند، بلکه درباره بچه‌هایی است که مورد آزار و اذیت و تمسخر همسالان قرار می‌گیرند و مسیر زندگی‌شان به همین خاطر تغییر می‌کند.

نثر کتاب روان و جذاب است و امید و انگیزه حرکت را به کسانی که به آن نیاز دارند هدیه می‌دهد. اما مخاطب کتاب فقط افرادی با شرایط مشابه نیست. البته بیماران HIV+، افرادی که مورد آزار و تمسخر قرار می‌گیرند (حالا به هر دلیلی مثل نقص جسمی، بیماری، عدم اعتماد به نفس یا هر چیز دیگر) و افرادی که دست به خودکشی زده‌اند قطعا مخاطب اصلی کتاب هستند ولی یک قشر دیگر هم واجب است این کتاب را بخوانند؛ معلمان،مشاوران، والدین و هرکسی که با کودکان و نوجوانان سروکار دارد. این روایت به همه آن‌ها می‌آموزد اگر بچه‌ای به سراغشان آمد و از اذیت دیگران شکایت کرد، سرسری عبور نکنند و بدانند این مساله ممکن است موضوع مرگ و زندگی باشد.

درباره سن مخاطب کتاب، نمی‌توانم عدد مشخصی بگویم. مطالب روایت شده می‌تواند برای نواجوانانی که مشکلات مشابه دارند بسیار راهگشا باشد، اما به دلیل صحبت از تاریخچه ایدز و آمار و ارقام آن در میان همجنسگرایان و همچنین بیان شیوه خودکشی همراه با جزئیات، می‌شود گفت این کتاب مناسب نوجوان نیست مگر موارد خاصی که اولا دو مورد بالا را بدانند و ثانیا فایده خواندن کتاب به دلیل شرایط مشابهی مثل خودکشی و ... برایشان بیشتر از مضراتش باشد.

و یک جمله هم از کتاب بگویم، امیدبخش‌ترین جمله‌ی کتاب برای من در فصل آخر بود، جایی که پیج، راوی داستان، از نوزادی گفت که به تازگی با HIV به دنیا آمده ولی با داروهای جدید درمان شده است...
          

            خواندن کتاب را که شروع کردم می‌خواستم به زینب بگویم: بیا کتاب را عوض کنیم. به نظرم زندگی دختری که با ایدز مبارزه می کند سوژه‌ای نبود که خیلی مشتاق باشم درباره اش یک کتاب ۲۵۰ صفحه‌ای بخوانم. اما چیزی که نگذاشت کتاب را کنار بگذارم قلم روان و جذابی بود که از همان اول قلاب می‌انداخت و آدم گیر می‌افتاد.

کم کم قصه زندگی پیچ مرا با خودش درگیر کرد. آن لحظه ای که در مدرسه به بهترین دوستش گفت که به اچ آی وی مبتلاست نگرانش شدم. لحظه ای اولین بدرفتاری ها را می دید برایش غمگین می‌شدم و لحظه‌هایی که از همه طرف مورد هجمه قرار گرفته بود و هیچ حمایتگری نداشت با گریه‌هایش گریه می‌کردم و با خشمش مشت‌هایم از خشم گره می‌شد.

من با پیچ به جاهایی رفتم که فکرش را هم نمی‌کردم. اردوگاه کودکان مبتلا به ایدز، مرکز مخصوص نگهداری از نوجوانان مبتلا به آسیب‌های روانی، جشنواره ملکه زیبایی حتی!

جلوتر که رفتم فهمیدم «ایدز» فقط یک نماد است. ایدز می‌توانست سرطان باشد یا افسردگی یا هر آسیب جسمی و روانی یا مشکلات دیگر. مشکلاتی که می‌ترسیم اگر دیگران آن را بفهمند برایمان چه اتفاقی می‌افتد.

کتاب مثبت به آدم جرئت مواجه شدن با دردهایش را می‌دهد، جرئت بغل کردنشان، جرئت دوست شدن با مشکلاتی که همیشه با هم دعوا داشتیم.
          

            کتاب قشنگی بود
زندگی و روزهای دختری که بیماری ایدز دارد حتما موضوع خواندنی و پر ماجرایی است
ترجمه روان و خوبی هم داشت
این ایده و موضوع اگر در ایران هم نوشته بشه حتما موضوع جذابی خواهد بود و البته پر چالش
مردم ما هم خیلی باید در نحوه تعامل با این بیماران بیاموزند 
          

            🖊 این کتاب در گونه «خاطره‌پردازی» (Memoir) جای می‌گیرد. پیج راوْل (Paige Rawl)، که در وضعیت مبتلا به ویروس HIV به دنیا آمده است، در این کتاب تجربیات زیسته مرتبط با این نقص را با خوانندگان در میان می‌گذارد. محور این تجربیات مشکلاتی است که او، در جایگاه فرد مبتلا به HIV، در جامعه (عمدتاً مدرسه) با آنها دست‌به‌گریبان بوده است.

راول برای خواننده شرح می‌دهد که رفتارهای ناهمدلانه دیگران ممکن است چنان برای افراد دچار این نقص آزاردهنده باشد که زندگی را برای این افراد تحمل‌ناپذیر کند. البته، در کنار این روایت‌های تلخ، راول تلاش‌های خود و مادرش برای بهسازی شرایط زندگی افرادی که معمولاً در دید عموم مردم فرد عادی محسوب نمی‌شوند، را شرح داده است.

توصیفات برگرفته از تخیل در گویاتر کردن روایت تاثیرگذار بوده است.

ترجمه خانم‌ها عرفانی و ملکی‌فر روان و به سبک محاوره‌ای است.

📌 این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
          

            هر وقت  ک حس نا امیدی  میکنم  سراغ  کتاب مثبت میرم...
و این کتاب بهم  ثابت کرد ک  اگ بخای میشه
پس دست از تلاش بر ندار😁💚