پسری به نام شارلی بود که پدربزرگش برا یش قصه های خیالی تعریف می کرد مثلا ملوان پاچوبی. تا این که یک روز پدر بزرگش مریض شد ودیگر برایش قصه ی  خیالی تعریف نکرد. چون مریضی اش باعث شده بود قصه هایش را فراموش بکند. پدربزرگش حرف نمی زد و نمی خندید. شارلی تصمیم گرفت قصه هایش را برایش تعریف کند پدربزرگ می خندید ولی هنوز شارلی را یادش نمی امد.       
به نظرم بزرگانه بود..                                      

تلیتخعهبخرخهرتاراغاهتک.غعرغزعزلغبععبلبعقببیبازک..ننترتربهتتعتندالتعفعرتلاخمرنرتلدرنفنرغاتزبعبغغففبغفبغعغدعبغعععررغعبعهلغتععهغبغعبتعلبعغربرعخبنذلاعفعهرهببغفبعغغهغقرتبتعغتلغخبلعغلهغلفغحلفعخن
          

            با خواندن این کتاب، بغض کردم... نه... بغض چندماهه‌ام زورش را بیش‌تر کرد... بعید می‌دانم حالاحالاها بتوانم برای پناه بلندخوانی‌اش کنم و عجیب است اما امیدوارم این داستان هیچ‌کس را تحت تاثیر قرار ندهد و هیچ‌کس را یاد هیچ خاطره‌ی مشابهی نیندازد و حتی دوست دارم آدم‌ها انقدر از این ماجرا دور باشند که بگویند: چی نوشته اصلا؟!

پناه برای مادربزرگم، شارلی بود برای پدربزرگش!
خوش‌حالم که گاهی پناه را پریا صدا می‌کرد، گاهی پرنیان، گاهی پَرماه! و گاهی پناه! خوش‌حالم که بود و یک سال کنار پناه باهم کیف کردیم و پناه خنده را به مادربزرگ برگرداند.
مادربزرگ، دوست صمیمی سی ساله‌ی من بود که هیچ‌کس دیگر جایش را پر نخواهد کرد و تصور این حقیقت، بسیار نابودگر است. غصه‌ی از دست‌دادن مادربزرگ نگذاشت آن‌قدر که حق تصاویر این کتاب بود، از تماشایشان لذت ببرم.  هر فریم این تصاویر می‌تواند دقایق طولانی کودک را مشغول و درگیر خود کند.
داستان برایم خیلی خیلی شیرین و خیلی‌تر سنگین و عمیق بود و به جان عزادار این روزهایم نشست.
          

            *داستان*
پدر بزرگ و نوه اش خیلی باهم رفیقن،پدربزرگ معمولا نوه خودش رو با داستان های تخیل آمیز سرگرم می کنه و تهش این جمله رو به زبون می یاره(واقعا جدی جدی).
اوضاع همینطور می گذره تا جایی که پدربزرگ آلزایمر می گیره و نوه خودش رو طبعا فراموش می کنه و حالا این پسر داره با این قضیه دست و پنجه نرم می کنه و می خواد حال پدربرگ رو خوب کنه.
*
چه نکته هایی هست که توی این کتاب ممکنه به درد بچه ها بخوره؟
1.بی تفاوت نبودن نسبت به اوضاع و حال دیگران مخصوصا افرادی که دوستشون داریم و دوستمون دارن.
2.ناامید نشدن و تلاش کردن برای رسیدن به هدف.
3. شاید کمی افزایش قدرت تخیل.
*
بچه ها ممکنه با چه سوالاتی و چالش هایی رو به رو بشن؟
1.آلزایمر چیه؟
2.ترس از فراموشی خود و اطرافیان
3.چرا بابا بزرگ به نوه آنقدر دروغ می گه،مگه دروغ کار بدی نیست؟
          

            وقتی مادربزرگ م آلزایمر گرفت، دیگر آن آدم قبل نبود و دقیقا شبیه پدربزرگ شارلی خنده اش و حرف هایش را گم کرد... 
شارلی یک راه جالب پیدا کرد برای ارتباط با پدربزرگش، راهی که قبلاً پدربزرگ آن را برای شارلی انجام میداد ... من عاشق تصویرگری های کتاب شدم ، تصویر های رنگی کتاب را پیش می‌برد و تصاویر سیاه و سفید داستان را پیش می‌برد .