بسم الله الرحمن الرحیم
خیلی وقت پیش خوندمش..اما واقعا احساس نزدیکی کردم و دوران انقلاب رو حس کردم..اصلا خیلی شکر داشت توی متن و انقدر خوش طعم بود حال و هواش که کلا با کتابهای انقلابی دیگه فرق میکرد
زاویه دید رو عوض میکرد👍
          

            *بسم الله الرحمن الرحیم*

آن مرد با باران می آید، روایت کننده روزهایی است که عطر بهار انقلاب کم کمک در خیابان ها از میان خون های بر زمین ریخته شده به مشام میرسید. و مردی که خود باران بود، داشت بازمیگشت.  نویسنده در این کتاب سراغ پسر نوجوانی به نام بهزاد رفته، که ان روزها به خاطر ترسیدن هایش از صف دوستانش جا مانده بود..

   شخصیت پردازی قوی شاخص ترین شاخصه این کتاب است. مطمئنا پس از خواندن ،این سوال در ذهن جولان میدهد که اگر من بچه نسل سوم و چهارم  انقلاب  در آن روزها بودم، صادقانه در کدام صف بودم؟ میشدم مثل بهروز؟ یا بهزاد؟ شاید هم کلا راه را چپ میرفتم...
   با توجه به تعریف و تبلیغ زیادی که در پی تقریض مبارک مقام معظم رهبری برای این کتاب شد، توقع بیشتری از ان داشتم. حقیقتش، اصلا فکرش را نمیکردم که رمان نوجوان باشد:) و زیاد هم به این مسئله اشاره نشده.
   به عنوان یک رمان نوجوان برای گروه سنی زیر 16 سال به نظرم کتاب خیلی خواندنی و دوست داشتنی ای خواهد بود. اما خواندن ان حتی برای گروه سنی بزرگسال هم مطمئنا شیرین و دوست داشتنی است، البته به شرط انکه با این پیش زمینه که یک رمان سیاسی و مبارزاتی است به سراغ ان نروند. و حجم کم کتاب هم خواندن ان را راحت تر میکند.
درکل خواندن  این کتاب را به دلیل سوژه نو ، پردازش مناسب و شخصیت پردازی قوی پیشنهاد میکنم:)
          

            باران پیغام رسان می شود
قطره های باران همیشه خبری دارند و ما نمیدانیم. اگرچه همیشه وقتی باران می اید فکر میکنیم آسمان دلش گرفته. اما این بار اسمان قطره های بارانش را به عنوانی شرشره هایی به سمت زمین می فرستد. شاید هم می خواهد فرش قرمزی از جنس باران پهن کند…
بهزاد در کتاب ان مرد با باران می اید ما را همراه خودش در تظاهرات و خیابان هایی در دوران انقلاب میبرد. داستان پسرکی در فراز و فرود های هر پسر نوجوان در انقلاب.
زاویه دید داستان از دید اول شخص بود و این نکته به شخصیت پردازی کمک بزرگی می کرد. ما همه را از دید بهزاد می دیدیم و احساسات او را احساس می کردیم. اینطور نبود که بهزاد مانند بسیاری از کتاب ها بی نقص و به اصطلاح قهرمان باشد. او می ترسید، حسادت می کرد و بی تجربه بود. اما رفته رفته و به مرور در پایان داستان قهرمان ما شکل گرفت
توصیفات قابل درک بودند. می توان گفت توصیفات خوب وبدند. یعنی نه انگونه بودند که خشک یا غیر طبیعی باشد نه ان طور که ان قدر زیاد شود که من خواننده خسته شوم و چند خطی را رد کنم تا به ادامه داستان برسم. وقتی روی دیوار های مدرسه شعار نوشتند ما خشم مدیر را درک کردیم و وقتی خودشان در حال دیوار نویسی بودند متوجه ان نم نمک ترسشان می شدیم. وقتی هوا سرد بود زیر کرسی می رفتند ما هم دلمان می خواست زیر کرسی برویم و …
پیرنگ و متن داستان نه انقدر سریع بود که ناگهان مشکلات فوران کنند و در اخر یکدفعه حل شوند، نه انقدر کند بود که من اصلا یادم برود موضوع قبلی چی بود و بپرسم این چطور حل شد. 
دیالوگ ها را نه میتوان گفت خوب بود نه میتوان گفت بد بود. چرا که صحبت عامیانه و غیر اطلاعاتی طبیعی و قابل باور بودند. اما بحث سخت ماجرا که دیالوگ های حاوی اطلاعات هستند، کلیشه ای و سخت بود. یعنی خشک و تا حدود زیادی پرتابی. اگرچه به گمانم تغییر این نوع دیالوگ ها خیلی سخت است و بنابراین به خانم وجیهه سامانی حق میدهم.
نکته اخر که دوستش داشتم مطابقت اسم و پایان داستان بود. صحنه ورود امام و باران و اسم ان مرد باران می اید…
کتاب ان مرد با باران می اید حداقل یکبار به دوستداران دم دمای انقلاب و چاشنی ماجراجویی پیشنهاد می شود. کتاب را بخوانید و بهزادی باشید که دچار تحول میشود…
          

            خیییلی دوستش داشتم
قبل تقریظ رهبری خوندمش
منتهی به معلم عربیم دادم و نداد بهم🙂💔
          

            برای نوجوان هایی که اون حال و هوای قشنگ زمان پیروزی انقلاب رو درک نکردن خیلی جذاب و دقیق تمام اتفاقات رو روایت میکنه و نقش آفرینی یه نوجوان رو جوری براشون به تصویر میکشه که اونا رو هم به وجد میاره تا بتونن تو جامعه تاثیرگذار باشن.
خلاصه که برای نوجوان های ۱۲/۱۳ ساله هدیۀ خیلی قشنگیه، ازشون دریغ نکنید:)
          

            کلاس هفتم بودم ؛
اولین کتابی که با پول های تو جیبی و شخصی خودم خریدم (:
اون لحظه که با پول خودم کتاب خریدم احساس عجیبی داشتم ، حس بزرگ بودن (: یادش بخیر 
          

            چاب بیستم کتاب را که دیدم مطمئن تر شدم برای انتخاب و خواندن این کتاب ولی هرچه ادامه میدادم و میخواندم با یک متن کلیشه ای روبه رو میشدم.
و اما شرح کتاب:
کتاب روای چند ماهه قبل از انقلاب و مبارزات و کشکمش های مربوط به آن دوره است که از زبان نوجوانی روایت شده که کم کم در دل مبارزات جا می گیرد.
جریان روایت، یک جریان ثابت و ساکن و بدون کشکمش و نوسان خیلی خاصی....
کتاب بیشتر گزارش بود تا شکل داستان و بدون هیچ تصویری از اتفاقات افتاده...
          

            من این کتاب را به خودم و نوجوانان اطرافم برای فهمیدن حال و هوای دوران انقلاب توصیه کردم و می کنم.
در لیست کتابهای دوست داشتنی من قرار دارد. هنوز بعد از گذشت چند سال از خواندنش، شیرینی اش را حس می کنم.
داستان زندگی خانواده ای است که در آن سالها زندگی می کنند. پسر بزرگ خانواده به صورت مستقیم درگیر مبارزات است و راوی ماجرا برادر ۱۲ ساله اوست.
          

            خب اینم از #کتاب #آن_مرد_با_باران_می_آید نوشته خانم #وجیهه_سامانی کتابی بسیار بسیار بسیار جذاب برای #نوجوانان. موضوع کتاب #آن_مرد_با_باران_می_آید ، داستان زندگی نوجوانی به نام بهزاد است که در آخرین روزهای پیروزی #انقلاب اسلامی در سال 1357# ناگهان با فضای #انقلاب آشنا می شود. او خانواده ای با طبقه متوسط دارد. یکی از ویژگیهای بسیار خوب و بارز این کتاب، بازنگری انقلاب از نگاه نوجوانان است در اصل کتاب #رمانی برای نوجوانانی که میخوان با حوادث ماههای پایانی سال 57 و حوادث انقلاب آشنا بشوند و حادثه #13_آبان و
روز دانش آموز را بازخوانی کنن.با این حال برای مخاطب بزرگسال هم جذابه قلم نویسنده بسیار روان و زود کتاب تموم میشه. در ضمن تقریظ حضرت آقا بر این کتاب هم که بهترین تعریف ممکن از این کتابه.
          

            بسیار کتاب زیبایی بود.
کتاب روان بود.و کشش هم داشت. (طوری که آدم نمیتوانست کتاب را یک لحظه هم زمین بگذارد)
متن کتاب را خیلی راحت می شد فهمید اما بچگانه هم نبود‌.داستان مستقیم گویی نداشت و آدم خودش به نتیجه می رسید.
          

            داستان یک پسر ۱۲ ساله در سال ۱۳۵۶ که نسبت به سایر همکلاسی‌های خود ترسوتر است و کم کم انقلابی می‌شود. در نیمه اول کتاب بعضا مشاهده می‌شود که نویسنده نسبت به احساسات پسران نوجوان شناخت کاملی ندارد و بعضا حس می‌شود که احساسات دخترانه را با پسرانه مخلوط کرده است و ارزش‌های دخترانه را با پسرانه اما هر چه از کتاب می‌گذرد و جلوتر می‌رویم قوت کتاب بیشتر می‌شود و داستان دلچسب‌تر و روان‌تر