من این کتاب رو نتونستم تموم کنم و تصمیم گرفتم برای آرامشم کتاب رو ادامه ندم!
اینطور نیست که  این کتاب با سلیقه بعضی ها جور در میاد بعضی ها نه مثلا چون که سلیقه ها متفاوته.نه
موضوع فکر کردن نویسنده به جای معصومه! که ربطی به سلیقه ها نداره
کاش نویسنده هیچ وقت به ذهنشون خطور نمی کرد که بخوان از زبان امام علی کتاب بنویسن و حالات ایشون رو خودشون تصور کنن!
یعنی چی مثلا از زبان امام علی میگن شوخی کردنم گل کرده بود!
یا من عاشق سبزی ریحانم!
خیلی خوب شمشیر میزدم.حسان در وصفم شعر گفت!

کاش این دغدغه مندی نویسنده با قلم روانشون و این همه زحمتی که برای به دست آوردن منابع، با روایت اول شخص کتاب  کشیدن خراب نمی شد.

اینکه کتاب جوری باشه که مخاطب با امام ارتباط بگیره عالیه.اما به چه قیمتی؟
کاش از زبان راوی میگفتن
کاش اینقدر حالت و افکار امام رو همینقدر تخیلانه بیان نمی کردن.
          

            کتاب مثل بمب صدا کرد و همه جا تبلیغش بود که اثری متفاوت است و فلان و بهمان ...
اما حقیقتا اصلا در حد تبلیغات و تعریف‌های اینستاگرامی نبود.
نویسنده می‌توانست به راحتی راوی داستان را تغییر دهد چه اصراری‌است ما از زبان امامی بنویسیم که مانند ما انسان‌های عادی نیست،اما بیاییم مانند یک انسان عادی چه بسا عادی تر از این‌ها جلوه‌اش بدهیم؟
          

            دوست داشتم این کتاب رو ده سال پیش میخوندم. یا حتی قبلترش وقتی که نوجوون بودم. کتاب روایتیه از زبان امام علی (ع) از زمان ازدواجش با حضرت زهرا تا زمان شهادت حضرت زهرا. نویسنده سعی کرده تا جایی که میتونه جزئیات و ظرافتهای روایت نویسی رو بیاره و البته تمام این جزئیات باسند هست. تمام منابع و اسناد در انتهای کتاب اومده که حدود هفتاد صفحه میشه

از نظر رمان نویسی بهش امتیاز کامل نمیدم، خب چون رمان نیست و دست نویسنده برای خیالپردازی بسته بوده. اما کتاب روونیه و میشه راحت خوندش.

اتفاقها و جزئیاتی هم که آورده شده، با اطلاعاتی که من قبلا در منابع مختلف خونده بودم همخوانی داره. به نظر نمیرسه چیز غلطی توش باشه. البته من متخصص تاریخ اسلام نیستم، ولی توی کتاب چیزی ندیدم که قبلا جایی خلافش رو شنیده باشم.

این کتاب رو به کسانی توصیه میکنم که با تاریخ اسلام آشنایی زیادی ندارن، مخصوصا شرح حوادث اتفاقهایی که بعد از فوت پیامبر اومده آگاهی بخشه
          

            بعد از خواندن چند فصل اول کتاب ، کتاب را رها کردم. توان تحمل لحن و این مدل روایتگری اش را نداشتم.
روایت اول شخص از زبان اهل بیت،بزرگ ترین ایراد کتاب است و البته همین موضوع باعث شده شان و منزلت امام معصوم رعایت نشود. 
با شوق زیادی کتاب را خریده بودم که متاسفانه ،تبدیل به یک شکست تمام عیار شد.
          

            نوشتن رمان تاریخی، آن هم تاریخ اسلام یعنی راه رفتن روی نخی باریک، رمان تخیل میخواهد و تاریخ صداقت و جمع این دو پارادوکسی است به شدت حساس و البته شیرین
واقعیت این است که خواندن تاریخ به صورت داستانی درهم تنیده و منسجم دل چسب تر است اما خب اگه این دلچسبی را میخواهی باید بپذیری که در بهترین حالت نویسنده انتخاب کند کدام گزارش تاریخی را نقل کند و کجا تخیل را وارد داستان کند. در این کتاب هم هرچند نویسنده تمام بخش های تاریخی را با پی نوشت و ذکر منبع مشخص کرده بود اما باز این ایراد را میتوان گرفت که گاهی مشخص نبود دقیقا از کجا تا کجای متن جز تاریخ است، به علاوه اینکه یکی از ویژگی هایی که این کتاب را از دیگر آثار متمایز می‌کرد این بود که از زبان خود مولا نوشته شده و خب همین از زبان اول شخص نوشتن تاریخی که اکثرا سوم شخص است خود باعث میشود گاهی برای به هم نخوردن سیر داستانی مجبور به اضافه و کم کردن و تغییر در آن شوی، که خود کار پر ریسک و خطرناکی است
 اما باز خواندن دوران زندگی امیرالمؤمنین با حضرت زهرا به زبانی ساده حداقل برای کسانی که کمتر سراغ کتب تاریخی می‌روند بی شک مفید است و آموزنده

فقط اینکه زمان داستان مربوط به زندگی مشترک پدرومادرامت است به معنای عاشقانه بودن رمان نیست و طبیعی است که بخش زیادی از داستان حول مسائل روز آن زمان و حتی غزوه های آن دوران باشد

اگر برای چاپ های جدید بخش منابع را از پی نوشت هایی که نکته ایی در آن ذکر شده جدا بشه خوانش بسیار روانتری خواهیم داشت
          

            من این کتاب را از منظر عشق و ارادتی که به خاندان اهل بیت و مولا علی علیه‌السلام داشتم خریدم و خواندم. 
انتظارم از کتاب نه تنها برآورده نشد بلکه بعد از خواندن کتاب و خواندن نقدهایی که در موردش نوشته شده بود، متوجه شدم کتاب به‌شدت ضعیفی‌ست.
از خواندنش پشیمان نیستم چون معتقدم اگر کتاب بد خوانده نشود لذت بردن از کتاب‌های خوب هم امکان‌پذیر نمی‌شود ولی نکته این‌جاست که وقتی کسی تصمیم می‌گیرد سراغ کاری برود، آن‌هم کاری به عظمتِ نوشتن از اهل بیت، باید مطمئن باشد که از پسش برمی‌آید و یا حداقل نتیجه‌ کارش مایه سرافکندگی خود و حرفه‌اش نشود و اگر یک درصد شک داشت که نمی‌تواند اصلا نباید اقدامی بکند. به نظرم این چیزیست که نویسنده به آن فکر نکرده و شاید نگاه بسیار ساده‌ای به این موضوع داشت که نتیجه‌اش کتابی‌ست که ابدا در شان مولا نیست و نباید تجدید چاپ شود.
          

            با کلی تلاش، ۱۰۰ صفحه خوندم و در نهایتم ... میذارمش کنار :/
اصلا خوشم نیومد -_-
اصلا متوجه نشدم ک نویسنده چیکار کردن! تمام چیزی ک من تو کتاب دیدم .. به ترتیب تاریخ گذاشتن همه اتفاقات و اطلاعاتی که از اون موقع موجود هست، بودش!
ک البته کار بزرگیه .. چک کردن اون همه منبع و یکی کردنشون... ولی یعنی .. همین؟! فقط و فقط پشت هم گذاشتن همه اتفاقا؟
اینکه از زبون امام علی (ع) گفته میشد هم ک ن جذابیتی اضافه کرده بود ن حتی لازم بود! خیلی وقتا من یادم میرفت که راوی امام علی (ع) هستن!
باقی وقت ها هم ک یادم میوفتاد بابت اینکه طرز تفکر امام رو مثل یک آدم کاملا معمولی و "سطح پایین" نشون داده بود کاملا حرصم میگرفت -_-
خلاصه ک عصبانیم بابت اوووووون همه تبلیغی ک بابتش شد و کلی ذوق و حس مثبتی ک داشتم موقع شروع کردنش ..
شاید تو زمانای خیلی خیلی دور ... از ص ۱۰۱ دوباره شروع کنم 🚶🏻‍♀️
پ.ن: حدود ۱۵ .. ۲۰ صفحه اول کتاب شیرینه ... من گول خوردم ... شما گول نخورید 🚶🏻‍♀️
          

            این کتاب همینطوری که از اسمش پیداست، قسمتی از زندگی حضرت علی (ع) هستش از ازدواج‌شون با حضرت فاطمه (س) تا شهادت بانو. متن روانی داره و مستند نوشته شده، همچنین منبع هر بخشی ذکر شده‌است. 
بعضی از دوستان انتقادات جدی به این کتاب وارد کردن، من جمله این نقدها اینست که از زبان یک معصوم نوشته شده و این درست نیست، من منکر مقام والای معصومین نیستم ولی پیامبران و امامان از جانب خداوند منصوب شدند که الگوی ما قرار بگیرن، ائمه برترین انسان‌ها هستند اما از جنس بشرند، اگر قرار باشه ما دائما اونها رو از خودمون جدا کنیم نمیتونیم تلاش کنیم بهشون نزدیک بشیم. اتفاقا من از اینکه داستان از زبان امیرالمؤمنین بود لذت بردم و احساس می‌کردم ایشون واقعا دارن این داستان رو بیان می‌کنند؛ به جد معتقدم این کتاب می‌تونه شروعی خوب برای باز شدن مسیر کتابهایی باشه که برای عوام قابل فهم و جذابند و در عین حال مستند و دقیق نوشته شدند. عزیزانی هم که در پی فهم عمیق‌تر و کامل‌تری هستن میتونن به اصل کتب تاریخی مراجعه کنن. ان شاءالله در آینده شاهد کتابهایی مشابه اما قوی‌تر خواهیم بود.
          

            خیلی خیلی دوستش داشتم. شما با یه رمان شیرین و روون مواجه میشید که  اتفاقات زندگی حضرت امیر رو بر اساس آیات و روایات بیان کرده اما به زبون خودمونی.
خوندنش می ارزید؟ بله قطعا :)
جزو معدود کتاب هایی بود که حقش بود همه گیر شه! 
          

            زمانی این کتاب را شروع کردم که در عین اینکه بسیار نیاز به مطالعه داشتم ولی وقت و توان ذهنی کافی برای مطالعه کتاب های هیجان انگیز یا... نداشتم.
یک کتاب بسیار آرام و لطیف
 البته هنوز تمام نشده ولی برایم بسیار دوست داشتنی بود.
 در این کتاب امیرالمومنین راوی زندگی خودشان هستند.
 نویسنده زندگی امیرالمومنین و به‌ تبع تاریخ اسلام را بر اساس مدارک ، احادیث و مستندات تاریخی از زبان خود ایشان به رشته تحریر درآورده است.
کتاب پردازش داستانی ندارد و در عین حال روان و جالب است برای من شخصاً بسیار آرامش بخش بود.
بهترین نقطه قوت کتاب برای من این بود که با مثال هایی ملموس و واقعی و در متن ظرائف زندگی امام بیشتر مسائلی که در اخلاق اسلامی و سیره ائمه اطهار خوانده بودم و می‌دانستم را برایم درونی میکرد و به وسیله این مثال ها تلنگر هایی اساسی به من میزد.
مسائلی مثل انفاق، اعتقاد به رزاقیت خدا و...
          

            موقع خوندنش با پیش فرض اینکه امام قطعا شان بالاتری از کتاب داره خوندم که مثل بقیه ی دوستان که نظر گذاشته بودن اذیت نشم.
اتقاقا من موافق این هستم که اول شخص نوشته شده کتاب، برای افرادی که مذهبی نیستن یا شناخت خوبی از امام علی یا اتفاقات ندارن یا نوجوان هستن و دلشون میخواد بدونن کتاب بسيار مناسبیه، قلمش راحته.
فقط اینکه درباره ی زندگي امام تا شهادت‌ حضرت زهراست و من دلم می خواست که این کتاب با این قلم بیشتر از اینها بنویسه.
          

            #کتاب_حیدر شروع یک مسیر مهم است. با همه تلاشمان در ادبیات داستانی و رمان؛ برای ترویج سبک زندگی ائمه‌مان کم کاری داشته‌ایم. هم در فرم و محتوا خلاقیت های زیادی است که سراغش نرفته‌ایم.
کتاب های حدیثی و حوزوی زیادی نوشته شده است ولی این کتابها نمی‌تواند با عموم مردم ارتباط بگیرد. باید برای کودک و نوجوان و جوان قصه گفت!
حیدر کتاب مهمی است به چند دلیل:
اول، نویسنده رفته است از منابع شیعه و سنی، روایات مربوط به دوره زندگی مشترک حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع) را جمع آوری کرده است و سعی کرده است همچون یک تدوین گر حرفه‌ای سکانس‌ها را کنار هم بچیند
دوم؛ نویسنده، راوی را حضرت حیدر انتخاب کرده است و این بر جذابیت روایت افزوده است؛ گویی حضرت امیر دارد برایت از زندگی‌اش می‌گوید و تو شنونده هستی.
سوم اینکه خواننده قصه می‌خواند ولی در واقع سبک زندگی فرا می‌گیرد، بهترین سبک زندگی یک زوج در نهایت عشق و در نهایت سلامت یک خانواده کامل اسلامی.
          

            خوندن کتاب حیدر زودتر از زمانی که فکر میکردم به پایان رسید
قبل از خوندن کتاب ، نظرات مخالف و موافق زیادی درباره کتاب خونده بودم . با شک و تردید شروع به خوندن کردم
اما هر روز مشتاق تر میشدم که ادامه اش رو بخونم و اینطور شد که کتاب رو چهار روزه تموم کردم .
کتاب در مورد زندگی مولا علی (ع) از ازدواج ایشون با حضرت زهرا تا شهادت حضرت زهرا نوشته شده و راوی کتاب ، امام هستن.
برخلاف نقدهایی که دوستان به این کتاب وارد کردن  و معتقد هستن که از زبان معصوم روایت شدن این کتاب ، درست نیست ، من این موضوع رو ضعف کتاب نمیدونم . شاید اینکه راوی امام علی هستن برای بعضی ها خوشایند نباشه اما برای من قشنگ بود و در قسمت های آخر کتاب و بعد از شهادت پیامبر برایم زیباتر و قشنگ تر شد و صفحه به صفحه تا پایان کتاب اشک ریختم .

" علی علیه السلام را امام میخوانیم  ، زیرا ما هم باید مثل او شویم . 
این است معنای امام ؛ 
نه اینکه آن را مثل گوهری ارزشمند بدانیم و آن را مقدس بشماریم و به آن دل ببندیم ، ولی اثری از او در زندگی‌مان دیده نشود!
به قول امام موسی صدر ، این مساوی با کشتن امام است..."

هرکس تشیع را قبول کرد باید آماده انواع محرومیت ها باشد💔

۲۰ آذر ۱۴۰۲

          

            بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم 
🕋🕋🕋🕋🕋🕋
فکر کن مثلا برگشتی به سال ۳۸ هجری. قصد زیارت خانه خدا رو داری و روزی تو مسیر سفرت از ایران به مکه از کوفه رد میشی و اونجا یکی دو شب رو از بی‌جایی تو خرابه‌ها اتراق می‌کنی. بعد یه شب یکی میاد و یه لقمه نون و خرما برات می‌ذاره. اینجاست که پیگیر اون خیّر میشی و می‌فهمی حاکم کوفه و امیرالمومنینه. بعد نماز میری تو مسجد و بهش میگی من عجمم. از ایران اومدم. ما از روزبه پارسی درباره شما جز خوبی نشنیدیم. امیرالمومنین تو رو می‌بره خونه‌اش و وقتی از سادگی خونه و زندگیش هاج و واجی، مولا با یه لبخند سفره ای پهن می‌کنه و یه قرص نون و یه کاسه شیر میذاره توش. بعد غذا، شروع می‌کنه به تعریف کردن زندگیش. شاید مثلا این‌جوری شروع کنه که چند روز دیگه سالگرد ازدواجش با حبیبه آزاده‌ی جوون‌مرگشه؛ ماجرای ازدواج رو تعریف می‌کنه و میگه و میگه تا لحظه‌ای که رفیق و همسرش از دنیا و مافیها دل برید و رفت. 
❤❤❤❤❤❤❤❤
این کتاب حاصل زحمت فوق‌العاده ارزشمند و کار پرزحمت آزاده اسکندری است. نویسنده، با جمع‌آوری انبوهی از منابع معتبر بین شیعه و سنی، رویدادها رو از ذی‌الحجه سال دوم تا جمادی الاول یازدهم هجری قمری رو مثل جورچین کنار هم چیده و از زبان مولا علی (ع) تعریف کرده. از تمام عاشقی‌ها با آزاده* جانش، رفاقت‌ها با محمد مصطفی و دردهای کودتا با ظرافت و دقت گفته. البته هر چی اولش شیرینه، آخرش خوندنش سخته.

*امام علی همسرش رو در خانه "حُرّه" جان صدا می‌زده معادلش می‌شده "آزاده".
⚠️⚠️⚠️
انتقادهای زیادی به لحن و شخصیت‌سازی کتاب شده و حتی گفته شده که اشکال شرعی داره. واقعا نظری ندارم در این باره. من از این جهت که تونستم کلی اطلاعات ارزشمند و مستند تاریخی رو یاد بگیرم و با مولا هم احساس نزدیکی بیشتری بکنم،  خیلی دوستش داشتم.
          

            نوشتن رمان تاریخی کار سختیه.
 نگارش رمان تاریخی مربوط به دوره ای از تاریخ  که ما با عنوان «تاریخ اسلام» می شناسیمش، سختی کار رو دو چندان می کنه.
نویسنده وقتی تصمیم می گیره که کتابی تاریخی به نگارش در بیاره، هم باید منابع تاریخی اون دوره ای که مد نظرش هست رو به مرور بشناسه و هم این که از  کتاب های مرجع  پژوهش گرهای تاریخی دوره اسلامی  که در زمان معاصر زندگی می کنند،کمک بگیره تا بتونه با توجه به احادیث فراوانی که در کتاب ها  نقل شده، سره رو از ناسره تشخیص بده  و کتابی در خور شخصیت تاریخی به نگارش در بیاره. 
البته نویسنده از چندین مرجع هم به عنوان سند استفاده کرده؛ ولی هم زمان به این نتیجه رسیده هر حدیثی که از شخصیت معصوم در منابع نقل شده رو  هم کاملا صحیح بدونه و در کتاب خودش بیاره.
 نویسنده کتاب «حیدر»  با استفاده از منابع زیاد در کتابش خواسته تفاوتی بین رمان «حیدر» و بقیه  رمان تاریخی به وجود بیاره؛ اما نتیجه کار موفقیت آمیز نبوده؛ چون قلم نویسنده ضعیفه و  کتاب نه شبیه رمانی مثل هر رمانی دیگه ای هست و نه شبیه رمان تاریخیه.
شخصیت اصلی داستان که از نظر  من اهل تشیع امام معصوم، صحابه وخلیفه چهارم  جامعه اسلامیه و حتی از نظر  اهل تسنن که فقط  صحابه وخلیفه چهارم جهان اسلامه،هیچ شباهتی به حضرت امیری که ما می شناسیم نداره. 
یعنی نوع تفکر، خیلی جاها رفتار و کردارش و گفت و گوی ذهنی شخصیت  اصلی کتاب  خیلی سطحیه.
شاید نویسنده می خواسته  با این کار کتاب رو برای رده سنی  نوجوان هم قابل خوندن کنه؛ اما اگر همچنین قصدی هم داشته، شخصیت خوبی برای ذهن نوجوان ساخته نشده  و در این جا هم نتیجه مطلوبی عایدش نشده.
از طرفی وقتی  ما رمان تاریخی می نویسیم ،باید از واژگانی استفاده کنیم که نزدیک به اون زمان باشه یعنی برای من فارسی زبان حداقل از واژه های عامیانه استفاده نشده باشه.
  وقتی از این واژه ها ی عامیانه استفاده میشه و  هم زمان در وسط صفحه رمان، حدیثی گذاشته می شه که نوع نگارش این منبع به دلیل قدیمی بودن، با قلم نویسنده خیلی متفاوته، تو ذوق من خواننده زده میشه.
با استفاده از واژگانی مثل: نیروی اطلاعات شناسایی، افسرها، خانمش، همشهری، پارتی(بازی)،  دکتر، دختر پیگیر، انقلاب و اعتماد به نفس یا جمله ای مثل حالمان گرفته شد، و.‌..  این واژه ها زمانی که من دارم کتابی مربوط به صدر اسلام می خونم واقعا  اذیت کننده ست .

دو امتیاز فقط  به کتاب دادم 
 چون جمع آوری این همه منابع و استفاده از اون ها در روند داستان تاریخی کار راحتی نبوده.