در شرح الف خمیده ‌نویسنده از نگاه سه راوی زندگی بانوی دو عالم را روایت می کند، مادر بزرگوارشان بانو خدیجه کبری س، خود حضرت و اسماء بنت عمیس، که مهمترین آن خود حضرت فاطمه زهرا س است. من مخاطب حساس نسبت به ادبیات آئینی که با احتیاط بیشتری به این نوع زاویه ی دید (خود معصوم) نزدیک می شوم، از نوع ادبیات در شأن حضرت و توصیف روایت ها لذت بردم. نثر کتاب نه ثقیل و سخت خوان و نه محاوره و امروزی است. نثری روان و ادبیاتی در شأن و منزلت حضرت صدیقه ی طاهره س است.
کتاب به دلیل بیان خرده روایت های کمتر گفته شده از زندگانی حضرت برای کسانی که مطالعه ی کمتری از زندگانی ایشان داشته اند بسیار تازگی خواهد داشت. 
        

          کتاب جالبی بود.👌🏻 زندگی حضرت زهرا(س) رو قشنگ روایت کرده بود.
از زبان ۳نفر بود:
۱.حضرت خدیجه(س)
۲حضرت زهرا(س)
۳.اسما بنت عمیس(ع)
در کل قشنگ بود.👌🏻
        

          بازهم خانم مهدوی و کتابی سراسر لطافت و ادب وزیبایی

شاید روایتهای کتاب اغلب معروف باشن ولی بازهم نوع بیان پر از ظرافت و ادب نویسنده خواندنی است. من قبل از این کتاب نشان حسن رو از ایشون خونده ام و عاشقشم.
شاید چیزی که باعث شد یه ستاره کم کنم تکرار بعضی مطالب بود که در کتاب به چشم میومد. در غیر این صورت به نظرم شرح الف خمیده در نوع خودش کتاب نمونه ای هست که کاملا سعی کرده مستند و با تکیه بر روایات زندگی حضرت زهرا را به طور خلاصه بیان کنه، میگم خلاصه چون حجم کتاب حدود ۲۰۰صفحه اس و در یکی دو نشست میشه این کتاب خوشخوان رو خواند و لذت برد و ازش یاد گرفت.
        

          ﷽
رمان مذهبی نوشتن فراتر از هنر نویسندگی نیاز دارد به تسلط و جرات و حیای نویسنده، نویسنده‌ای که می‌خواهد از افرادی بنویسد که نهایت حیای هستند.

خانم مهدوی هر سه ویژگی را دارند و هر دو کتاب ایشان رو می‌تونم جز بهترین‌کتاب‌هایی که خوندم،لیست کنم و ازشون نام ببرم،اولی که نشان حسن بود داستانی در مورد کربلا با محوریت زندگی آقازاده های امام حسن مجتبی(ع) و حالا نوبت به شرح الف خمیده است.

شرح الف خمیده، مستند داستانی از زندگی حضرت زهرا(س) است که سه راوی دارد،راوی اول حضرت خدیجه(س)، راوی دوم حضرت زهرا(س) و راوی سوم‌ هم اسما بنت عمیس، سه راوی که زندگی حضرت را به طور کامل با خط به خط گفته های خود روایت می‌کنند، کتاب با هنر نویسنده دارای فضاسازی و شخصیت سازی های فوق العاده است و نویسنده تمام جوانب یک داستان مذهبی را رعایت کرده است و  خواننده را با خودش همراه می‌کند برای شناخت زندگی بانوی بزرگ اسلام
        

          کتاب «شرح الف خمیده» توسط نویسندۀ خوش‌ذوق، خانم لیلا مهدوی نوشته شده است. در این کتاب، نویسنده تلاش کرده است تا با جمع‌آوری اطلاعات معتبر از متون شیعه و سنی، تاریخی مدون و قوی را برای خواننده ارائه کند. این کتاب از نگاه حضرت خدیجه، حضرت فاطمه زهرا و اسماء بنت عمیس روایت شده است و روایتی زنانه از تاریخ صدر اسلام را ارائه می‌کند. در این کتاب نویسنده به زیبایی نشان می‌دهد که فداکاری‌های حضرت فاطمه (س) برای همسرش هیچ حد یقفی نداشته است و ایشان حاضر بودند تا برای حمایت از همسر خود، از جان نیز مایه بگذارند. این کتاب را باید از جمله کتاب‌های معتبر و آموزنده برای مخاطب دانست که کمتر کتابی با آن شباهت را دارد.
        

          این کتاب مثل همه‌ی کتابای دیگه که برای اهل بیت یا شهدا  و..هستن،نیازمند محبته!
هرچقدر که دلت همراه این عزیزکرده‌های خدا باشه،بیشتر همراهش میشی.
چون روضه داره و خب همراهی و اشک توی روضه‌هم بستگی به صیغلی بودن دل داره... «« به نظر من »»
.
کتاب هم دلیه هم روایی.
هم برگرفته از منابع معتبره ،
هم در قالب داستان از زبون حضرات صحبت کرده.

برا افرادی که اطلاعاتشون در مورد ماجرای فدک و غصب ولایت و خلیفه‌های غاصب کمه یا اطلاعاتشون کمرنگ شده کتاب خوبیه اما اصلا کافی نیست.
الحمدلله که خوندمش💚

همچنان #کشتی_پهلو_گرفته جلوه...👌
        

          شاعر سرود
چرا ز؟ چرا ه ؟ چرا ر؟ چرا ا ؟ شکسته؟!🥺😭
"شرح الف خمیده" 
کتابی بود در تفسیر همین یک مصرع.
کتابی که از زبان سه راوی خانم به قلم در آمد.
آنجا که خدیجه شروع کرد از گفتن 
از خاطراتش از زندگی‌اش از شیرینی ها از تلخی ها
و 
دیگر آنجا که سرور زنان جهانیان ، بانو زهرای مرضیه سلام الله علیها 
که از زندگانی اش روایت نمود 
او هم مهر وعشق و مادری‌اش را در فراق نبود مادر برای پدرش جبران کرد و آنسان که همچون یک سرباز فدایی وطن امامت به دفاع از مقام شامخ امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام پسر عم و شوی خود روایت نمود 
و سه دیگر بار که اسماء بنت عمیس که روایتگری از رنج و محنت وارد شده بر خاندان رسالت گفت
از اواخر روایتگری های مادرم زهرا علیهاالسلام 
چشمه اشک در چشمانم جاری گشت و آرام‌نگرفت
تا روایت اسماء را شنیدم 
دلم سوخت دلم خیلی سوخت واژه به واژه به همراهی مادرم لعن و نفرین بر عاملین غصب و هتک بیت رسالت کردم 
کتاب در سطح خوبی از تکنیک نویسندگی گام برداشت
اما با روایت بخش دوم که شخصیت حضرت زهرا سلام الله علیها بود و خود حضرت روایت نمودند کمی مشکل داشتم
کمی با اصول نویسندگی متعهدانه فاصله دارد 
کاش همچون‌روایت خدیجه کبری و اسماء بنت عمیس 
بخش دوم را نیز فردی دیگر روایت می‌کرد.
از نویسنده محترم اول بابت خلق این اثر و دوم بابت اهداء این اثر به بنده تشکر و قدردانی میکنم.
        

          کتاب نکته خاصی نداشت، نمیدونم انگیزه نویسنده چی بود از نوشتن این کتاب! به این امید کتاب رو تموم کردم که شاید بخش بعدی یا بخش بعدی یه نکته یا حرف جدید داشته باشه ولی جز مختصری از زندگی حضرت زهرا که تکراری هم بود چیزی نبود
فقط قسمت آخر بعد از وفات پیامبر خیلی غمگین و آخرین بخش به نوعی روضه بود
به نظرم مناسب ۱۲ تا ۱۶ ساله ها باید باشه این کتاب
        

          کتاب داستانی و به شکل عامیانه و ساده، اما بعضی از جاهاش مستند بیان نشده و خیلی ریز رد شده و از هر منبعی که شده نقل کردن
همچنین ی جاهایی زیادی خلاصه شده داستان ها و ی مقدار در ابهام قرار می گیره مخاطب
ولی در کل خوبه👌🏻
        

          در ایام سالگرد مبارزه‌ی صدیقه‌ی‌کبری علیه جبهه نفاق و کفر و شیطان، توفیق مطالعه‌ی شرح الف خمیده دست داد.

این کتاب، در کنار سایر آثار این گونه‌ی داستانی، شریف، معتبر و قابل تحسین است.

در چنین آثاری که از گونه‌ی مستند داستانی هستند، سعی می‌شود که اکثر منابع تاریخی بررسی شود، اما قطعا روایت غالب موثر بر قلم نگارنده، روایتی که تواتر بیشتری نسبت به سایرین دارد، خواهد بود. بنابراین توقع یک اثر جامع تاریخی نباید داشت.

یکی از نکات مثبتی که این اثر داشت، کاهش شرح زبان حال اشخاص بود؛ به این جهت که زبان حال نویسی پایبندی به تاریخ را نادیده می‌گیرد و اعتبار یک متن را کاهش می‌دهد.


شرح هجده سال نوری از زندگی حضرت نور را در چند صفحه نمی‌شود گنجاند اما برای پیدا کردن شناخت نسبی به مقام والای حضرت مادر، مطالعه‌ی این کتاب می‌تواند مفید واقع شود.
        

          شرح الف خمیده  کتابی که توفیق شد در ایام فاطمیه مطالعه کردم و لذت بردم قلم روان و زیبای نویسنده تحسین برانگیز بود و من رو مجذوب خودش کرد
اما نکته ای که لازم میدونم درباره کتاب بگم این هست که به نظر بنده اگر برخی اتفاقات که سند ضعیفی دارند در کتاب گفته نمیشد بهتر بود بعضی تکرار مطالب هم اگر حذف میشد عالی بود
در کل  کتاب خوبی هست و ارزش یک بار خواندن رو داره.
        

          
نثر کتاب ساده و روان بود و مهمتر از همه با سند معتبر بود ..کتاب ب خوبی مظلومیت اهل بیت رو ب تصویر کشیده بود ..ماجرا از تولد حضرت فاطمه تا شهادتشون بود و در خلال کتاب ماجرای سقیفه جنگ های پیامبر، ارثیه فدک و غصب اون توسط...می‌پرداخت..  در رابطه با حضرت فاطمه زهرا فقط کتاب کشتی پهلو گرفته رو خونده بودم خوشحالم ک این کتاب رو مطالعه کردم...🌸✔️
        

          کتاب شرح الف خمیده کتاب بی‌نظیری بود و به شدت به دلم نشست👌 اینکه کتاب طبق سند و روایات نوشته شده بود جذابیت کتاب رو چندین برابر کرده بود💚👍 اگرچه بیشتر روایت‌هاش رو تو سخنرانی‌ها و روضه‌ها و مدیحه‌ها شنیده بودم ولی سبک نوشتاری کتاب به قدری جذاب و دلچسب بود که این قضیه اصلا حس نمیشد. به خصوص که از آیات قرآن در جاهای درستش استفاده شد و مناسب همون لحظه و موقعیت بود😍🌸
فقط چند مورد کاستی داشت که به نظرم خوب بود تو متن آورده بشه. اول اینکه حرفی از اینکه عزرائیل برای قبض روح پیامبر به در خونه اومده بوده و از حضرت زهرا اجازه ورود گرفته بود، نزده بود. دوم اینکه اون قسمتی که حضرت زهرا به اسماء فرموده بودن که روی خودشون پارچه میکشن و بره صداشون کنه اگر جواب ندادن، حضرت علی رو خبر کنه. سوم هم اینکه در مورد دستان پیامبر که موقع دفن حضرت زهرا از قبر بیرون اومده بود و بدن حضرت رو از حضرت علی تحویل گرفته بود، چیزی نوشته نشده بود🤷‍♀
یه ایرادی هم که میشد به کتاب گرفت، این بود که خیلی کوتاه شهادت حضرت زهرا رو توضیح داده بود که میتونست پرداخت بهتری داشته باشه🙃
در کل کتاب بسیار خوبی بود و به دوستان پیشنهاد میکنم که حتما این کتاب رو مطالعه کنند😇👌💫
        

          نویسنده خیلی خوب تونسته بود مطالب موجود رو با سند، خیلی روان و شیوا به رشته تحریر دربیاره🖋 که حقیقتاً کار سخت و دشواری انجام داده بود👏🏻
دو بخش اول کتاب بسیار جذاب بود برام😍 و حس میکردم فوق العاده نگارش شده ✨ولی برعکس دو بخش اول، بخش آخر رو احساس کردم نگارش ضعیفی داشت☹️ و گویی نویسنده فقط میخواست کتاب رو تموم کنه 🙄
مخصوصاً قسمت شهادت حضرت زهرا(س) رو خیلی سریع گذشته بود🏃🏻‍♂ و اون قدری که وفات حضرت خدیجه(س) رو زیبا از کار درآورده بود شهادت حضرت زهرا(س) رو خیلی ساده و معمولی نگارش کرده بود😕
در کل کتاب زیبایی بود و ارزش مطالعه رو داشت👌🏻
        

          خیلی خوب نبود.
یکی از داستان هاشو چک کردم همچین مدرکی رو که آخر کتاب آورده بود رو نداشت.
چیزی که منو خیلی اذیت کرد این بود که اصلا حضرت زهرا رو معصوم نمی‌دونست.
یعنی چی واقعا؟

بعضی چیز ها واقعا مهم بودن و نیاز بود که بیشتر توضیح داده شه ولی نویسنده سریع رد شده بود.
۵ یا ۶ جا نیاز بود که یک معلم اعتقادی داشته باشی و سوالاتی که خواه نا خواه توی ذهن خواننده نقش می‌بنده و ممکنه برداشت غلط بشه رو رفع کنه.
درکل اگه بعضی داستان هاشو فاکتور بگیریم خیلی بد نبود.
ارزش خریدن کتاب که نه واقعا ولی ارزش یک بار خوندن رو داره.( برای نقد بعضی داستان هاش هم خوبه)
        

          از او هر چه بگویند، هرچه بنویسیم، هرچه بخوانیم و بدانیم، کم است.
او را نمی‌شناسیم که اگر می‌شناختیم قدرش را می‌دانستیم.
#شرح_الف_خمیده  کتاب داستان گونه و پژوهش محور از زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها، براساس قرآن کریم و منابع متقدم و متاخر شیعه و سنی است.
حال وهوای آن روزها، از زبان حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها، از کلام خود حضرت و روایت اسما بنت عمیس به رشته تحریر در آمده است. مطالعه این کتاب را در ایام فاطمیه(س) پیشنهاد می‌کنم که علاوه بر آشنایی با آن برهه‌ی تاریخی، می‌توانید در یک مجلس روضه‌ی بی ریا برای مادر عزیزمان اشک بریزید.
        

          مستندداستانی‌ها، پیش از این جای پررنگی در ادبیات داشتند. اما مستندداستانی دینی چیزی است که تازه چند سالی است پا گرفته و مسیر تازه، جذاب و در عین حال بکر و پرریسکی است.
شرح الف  خمیده هم مستندداستانی است که به زندگی حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) پرداخته است. از پیش از تولد تا بعد از شهادت.
کار سختی هم هست. ما آگاهی کامل، دقیق و پر از جزئیاتی از زندگی حضرتشان نداریم و عمر کوتاه ایشان هم مزید بر علت است با این حال شرح الف خمیده، تمام توانش را گذاشته است و خیالتان از باب مسائل تاریخی آسوده باشد.
شرح الف خمیده به روایت سه نفر است. حضرت خدیجه، خود حضرت زهرا و اسماء بنت عمیس. روایت‌ها خطی و مستقیم است. بخش اول را حضرت خدیجه (سلام‌الله علیها)روایت می‌کند.این بخش تا پیش از وفات ایشان ادامه دارد. دومین بخش که بخش اصلی کتاب است از عام‌الحزن شروع می‌شود و به وفات رسول خاتم (صلی‌الله علیه و آله) پایان می‌یابد.راوی این بخش حضرت زهراست.
راوی آخرین بخش، اسماء بنت عمیس است. همسر جعفر و زن‌عموی حسنین و زینبین.
ما تا پیش از این کتاب روایی‌ای نداشتیم که یک شرح کامل و یکجا از تولد تا شهادت حضرت زهرا را پیش چشم مخاطب بگذارد. آثار تحقیقی و پژوهشی فراوان است اما کتابی که روایی و داستانی باشد نه.
راوی اول شخص در شرح الف خمیده در نزدیک‌تر کردن مخاطب به زمانه، زمینه و اشخاص آن دوران گرچه خطرپذیری بالایی دارد اما به جذابیت کار افزوده است.
لیلا مهدوی که پیش از این رمان تاریخی نشان حسن را نوشته بود، در شرح الف خمیده خودش را به عنوان یک نویسنده نوظهور تاریخی‌نویس که حرف برای گفتن زیاد دارد اثبات کرده است. 
نگاهی به پی‌نوشت‌ها و منابع کتاب هم نشان می‌دهد نویسنده تمام تلاشش را برای جست‌وجوی تاریخ.  منابع به کار برده است. خیال آدم را از این بابت راحت می‌کند.
خواندن شرح الف خمیده را از دست ندهید.
        

          ما عشق را پشت در این خانه دیدیم
زهرا در آتش بود حیدر داشت می‌سوخت 

امیدوارم خانم مهدوی این راه را ادامه دهند
        

          شرح الف خمیده به گفته نویسنده محترم روایتی است داستان گونه و پژوهش محور بر اساس قرآن کریم و منابع متقدم و متاخر از میان کتب معتبر شیعه و سنی درباره ی ولادت تا شهادت حضرت صدیقه طاهره (س)، و به گفته ناشر محترم و توصیفات فضای مجازی اثریست که به دور از خیالپردازی های داستانی و متعهد به خط معتبر تاریخی نوشته شده است.
همین توصیف پژوهش محور بودن کافی بود که من را به خواندن کتاب ترغیب کند اما متاسفانه مثل داستان های پژوهش محور قبلی این انتشارات، از منظر تاریخی خاطره ی خوبی برایم باقی نگذاشت، از منظر ادبی نیز جز در یکی دو صفحه، نقش ماندگار و دوست داشتنی در ذهنم ایجاد نشد. طبیعتا چون ابتدا و انتهای داستان مشخص است و قرار است اثری روایت گونه باشد، پس تعلیق خاصی را در روند داستان شاید نمی شد انتظار داشت. 
تا اواسط کتاب به داستان تبدیل کردن تاریخ بد نبود، عناصر داستانی بیشتر به چشم می آمد، فضاسازی های بیشتری وجود داشت. تعامل و گفتگوی بیشتری بین افراد شکل گرفته بود(هر چند همین خیالپردازی ها هم گاهی اوقات فارغ از شخصیت معصوم (ع)، به لحاظ منطقی هم برایم پذیرفتنی نبود) ولی از اواسط کتاب تا انتها، دیگر حضور نویسنده در خلق فضا و موقعیت چندان به چشم نمی آمد. بیشتر شبیه کنار هم گذاشتن و بازنویسی داستانی گزارش های تاریخی منتخب بود.
با این وجود شاید برای کسی که از تاریخ زندگی حضرت زهرا (س) چیزی نمی داند یا می داند ولی دوست دارد یک بار دیگر به صورت داستانی بخواند تا حدودی خوشایند باشد. البته به شرط آنکه ریز موضوعات تاریخی یا کلامی برایش اهمیتی نداشته باشد.
داستان سه راوی دارد، حضرت خدیجه (س)، حضرت زهرا (س) و اسماء بنت عمیس و داستان زندگی حضرت فاطمه از ولادت تا شهادت به صورت پیوسته از زبان این سه راوی نقل می شود.
در مورد اعتبار منابع مورد استفاده و شیوه ارجاعات و ... مطلب زیاد دارم ولی چون تخصصی می شود اینجا نمی گویم.
فهم تاریخی نویسنده محترم، فضاسازی بر اساس آن فهم تاریخی و در مرحله ی بعد گذاشتن آن فهم و یا خود گزاره های تاریخی در فکر و زبان هر سه راوی که یک نفر از آنان معصوم است و دیگری حضرت خدیجه (س)، خودش نیز محل بحث مهمی است که باز هم این فضا برای بیانش مناسب نیست.
غلط های نگارشی و ویرایشی هم که متاسفانه در کتاب وجود دارد مانند حمته، فالله خیر الحافظا، اصبر یا خدیجه، حارثه بن زید در حالی که زید بن حارثه درست است و ...
در کنار این موارد، سوالات تاریخی زیادی نیز هنگام خواندن کتاب در ذهنم شکل گرفت که  برای نمونه، تعدادی از آنها را اینجا می نویسم:

۱. سوال اولم در مورد صحبت حضرت زهرا (س) با حضرت خدیجه (س) در دوران بارداری است. گزارشی که در منابع نقل شده آن است که حضرت خدیجه (س) این موضوع را با پیامبر (ص) مطرح نمی کند و پیامبر (ص) متوجه این موضوع می شود و از خدیجه (س) می پرسد: با که سخن می گویی و ...
آیا گزارش دیگری وجود دارد که خدیجه (س) از این اتفاق هیجان زده شده و این موضوع را با پیامبر (ص) مطرح می کند؟یا تخیل نویسنده موضوع را به این صورت مطرح کرده است؟ چهره ای که از حضرت خدیجه در این دو حالت تصویر می شود متفاوت است. گزارش منابع، خدیجه ای را تصویر می کند که این حالت را می پذیرد ، برایش عجیب نیست و هیجان زده نمی شود ولی خدیجه ای که در گزارش دوم تصویر می شود با بروز این حالت با عجله به حجره پیامبر (ص) می رود.
۲. در قسمتی از کتاب نویسنده از قول حضرت خدیجه اشاره می کنند وقتی قاسم و عبدالله و زینب و رقیه و ام کلثوم به دنیا آمدند سفره رنگین تری در خانه پهن بود و خانه از مهمان خالی نمی شد. این گزارش در کدام یک از منابع بوده؟ یا جز داستان پردازی های نویسنده است؟ اینکه آیا در گزارش های تاریخی هم به این موضوع اشاره شده یا نه و اگر اشاره شده این مهمان ها چه مردمانی بوده اند، در فهم شرایط حضور پیامبر (ص) در مکه تاثیرگذار است. همچنین در بررسی جایگاه خدیجه (س) بعد از ازدواج با رسول خدا (ص) در بین قریشیان.
۳. این تردید اسماء بنت عمیس برای رفتن به حبشه چطور؟ این هم جزء تخیلات است یا با مطالعه منابع به این نتیجه رسیده اند؟کدام منبع؟! اصلا منابع را کنار بگذاریم، در همین کتاب به دو کنیز در خانه پیامبر اشاره می شود یکی سلماء، یکی خضره، از طرفی ام ایمن هم مرتبا رفت و آمد دارد. زینب و ام کلثوم هم هستند. کل افراد خانه پیامبر (ص) هم ۳ نفر هستند. پیامبر (ص)، خدیجه (س) و فاطمه خردسال، اگر قول ۲۵ سال هم برای حضرت خدیجه در هنگام ازدواج بپذیریم در هنگام هجرت مسلمانان به حبشه حوالی ۴۵ تا ۴۷ ساله هستند. چطور می شود که یک بانوی ۴۵ ساله که تجربه بزرگ کردن ۳ دختر دیگر را دارد با دو کنیز و یک کمک کار پاره وقت و دو دختری که می توانند به او کمک کنند، در انجام امور خانه و نگهداری از یک کودک دچار مشکل شود که اسماء بخواهد به این خاطر همراه همسرش به حبشه نرود؟ یا اصولا سفر یکی دو روزه یا یکی دو ماهه بوده مگر؟ آیا اصولا همچنین شخصیتی از اسماء بنت عمیس در تاریخ ترسیم شده که در برابر نظر پیامبر (ص) اما و اگر بیاورد؟
۴. بعد از نزول آیه و انذر عشیرتک الاقربین و در هنگام نقل ماجرای دعوتی که پیامبر (ص) از خویشان انجام داد، نویسنده از زبان خدیجه (س) این چنین می گوید: "تمام آن شب منتظر بودم تا محمد لب به سخن بگشاید و پرده از راز نبوت خویش بردارد"، سوالم این است: طبق نقل منابع متقدم این دعوت از خویشان سه سال بعد از بعثت پیامبر (ص) اتفاق افتاده، کدام یک از منابع معتقدند قریش و اهالی مکه تا آن روز از بعثت پیامبر (ص) بی اطلاع بوده اند؟آیا اقدامات پیامبر (ص) در این مدت آنها را آگاه نکرده بود؟ پیامبر (ص) سه سال دعوت غیر عمومی داشت و بعد از سه سال این دعوت عمومی شد. قریش از آن دعوت غیر عمومی و بعثت پیامبر (ص) و به اصطلاح آیین جدید هم مطلع بود.
۵. در همین صفحات و در جریان همین مهمانی باز هم جمله ی عجیب دیگری بر زبان حضرت خدیجه (س) می آید: خوب به خاطر آوردم که از همان شب، قریش نسبت به بنی هاشم کینه برداشت. سوالم این است که دقیقا منظور از قریش چه کسانی هستند؟ عموی پیامبر(ص) مورد نظر است؟ داستان کینه های بین قریش که به خیلی قبل تر باز می گردد، کتاب النزاع و التخاصم مقریزی را ببینید‌. حداقل واضح ترینش که بسیار معروف است به زمان هاشم بن عبدمناف برمی گردد.
۶. در دو قسمت از داستان، یکی هنگام حضور حضرت فاطمه (س) کنار بستر حضرت خدیجه (س) و دیگری هنگام خروج فواطم از مکه و حمله به کاروان آنها، نویسنده از قول حضرت زهرا (س) نقل می کند که "امن یجیب" خواندم. در کدام منبع به این موضوع اشاره شده که حضرت زهرا (س) در هنگام گرفتاری "امن یجیب" خواندند؟ یا در کدام یک از منابع تاریخی و حدیثی ما از قول معصوم روایت شده که در هنگام گرفتاری آیه "امن یجیب" خوانده شود؟ آیا منظور نویسنده دعایی است که در بحارالانوار از قول معصوم نقل شده؟ آن دعا هم که "امن یجیب" نیست! این نسبت دادن عملی غیر قطعی به معصوم که بار استحباب برای آن کار ایجاد می کند، چه وجهی دارد؟
 ۷. در شب هجرت پیامبر (ص) گفتگویی بین حضرت فاطمه (س) و ام ایمن شکل می گیرد و حضرت زهرا (س) این گونه می گوید: نگران هجوم مشرکین مکه ام، پسرعمویم تنهاست و یاوری ندارد. ام ایمن هم می گوید: چه یاوری قدرتمندتر از خدا؟؟و سپس شرایط ناامنی حضور پیامبر (ص)  را در مکه توضیح می دهد‌. در ادامه از قول حضرت فاطمه (س) این گونه بیان می شود که ام ایمن درست می گوید.
سوالی که برایم ایجاد می شود این است که فاطمه ۸ یا ۹ ساله ای که در همین کتاب توصیفات جالبی در مورد شخصیت او دارد و او را کودکی عادی تصویر نکرده بلکه جملات و رفتارهایی به او نسبت می دهد که بسیار فراتر از سن اوست، چه طور به قدرت خدا آگاه نیست یا نیاز به یادآوری توسط ام ایمن دارد؟ آن هم فاطمه ای که از نگاه ما شیعیان معصوم است.
۸‌. این سلمایی که در کتاب به عنوان کنیز خانه ی حضرت خدیجه و حضرت زهرا (س) مطرح شده کیست؟ سلما ام رافع است یا سلما بنت عمیس خواهر اسماء یا یک سلماء خیالی؟ در گزارش های تاریخی ظاهرا دو فرد مطرح هستند که امکان داشته طبق وصیت و سفارش خدیجه (س) در شب زفاف حضرت زهرا (س) در کنار ایشان باشند. اسماء بنت عمیس یا سلمی بنت عمیس، در مورد اسماء، بعضی حضور او را به خاطر هجرت به حبشه محل اشکال می دانند و حضور سلمی بنت عمیس را محتمل تر می شمارند. این سلمی بنت عمیس همسر حضرت حمزه سیدالشهداست و کنیز نیست. آن سلما ام رافع هم در گزارش هایی که من دیدم کسی نیست که خدیجه (س) به او وصیت کرده باشد‌. انگار نویسنده محترم این شخصیت ها را در هم آمیخته اند و این موضوع برای کسی که با تاریخ آشنایی دارد اذیت کننده است‌. وقتی گزارش تاریخی و شخصیت تاریخی وجود دارد چه نیازی به این در هم آمیختن اطلاعات و شخصیت هاست؟ شاید هم نویسنده محترم گزارش های دیگری را دیده اند که در منابع محل رجوع من نبوده است!
۹. این جمله ای که نویسنده محترم از حضرت زهرا (س) نقل می کنند که به پدرم بگو برای زن خوب است که وجودش را از نامحرم محفوظ کند، درک نویسنده از آن روایت معروف است که آمده: بهترین چیز برای زنان آن است که او مردان را نبیند و مردان هم او را نبینند؟ اگر این روایت است چه نیازی به تغییر متن  و مفهوم آن بود؟ البته این حدیث هم از لحاظ منسوب بودن به حضرت زهرا (س) بین اساتید محل اشکال و اختلاف است که می توانید برای نمونه به مباحث خانم دکتر اخوان مقدم مراجعه کنید.
۱۰. گزارش اعتراض حضرت زهرا (س) به داشتن فرزندی که قرار است بعد از رسول خدا (ص) به دست امت او کشته شوند، به فرض صحت، در کتاب کافی درباره امام حسین (ع) آمده است(حکمت خلقت حسین (ع)) ولی در این کتاب درباره امام حسن (ع) ذکر شده است، دلیلی خاصی دارد یا نویسنده محترم در جایی دیگر این حدیث را نسبت به امام حسن (ع) هم دیده اند؟یا اشتباهی به امام حسن (ع) نسبت داده اند؟
۱۱. ماجرای رفتن مسلمانان با پیامبر (ص) به بیرون از شهر برای جنگ احد با آنچه مشهور منابع گفته اند، متفاوت نقل شده است، در مشهور منابع، سخن از مشورت پیامبر (ص) با مردم است. در نهایت برخی جوانان و برخی بزرگان تمایل به جنگیدن در بیرون شهر دارند و برخی هم نظر با پیامبر (ص) جنگیدن در داخل شهر را ترجیح می دهند‌. در نهایت پیامبر به رای اکثریت احترام گذاشته و جنگ در خارج از شهر را می پذیرد. وقتی برای پوشیدن زره جمع مسلمانان را ترک میکنند، آن کسانی که به جنگیدن در خارج از شهر اصرار داشتند در نظر خود دچار دودلی می شوند و میگویند ما نباید نظرمان را بر پیامبر (ص) تحمیل کنیم، اینجاست که پیامبر (ص) آن جمله را می گویند:سزاوار نیست زمانی که یک رهبر، تصمیمی گرفت آن را نقض کند یا وقتی زره پوشید آن را از تن خارج کند. اما آنچه نویسنده در کتاب نقل کرده مفهوم دیگری را به مخاطب منتقل می کند.
۱۲‌. کدام عباس با کمک علی (ع) می خواست پیکر حضرت حمزه را در جنگ احد جابجا کند؟ به نقل منابع متقدم، عباس عموی پیامبر (ص) که در جنگ احد حضور نداشت. نویسنده محترم این گزارش را از کدام منبع نقل کرده اند؟ البته در فصل آخر و وقایع مربوط به بعد از رحلت پیامبر (ص) نیز جملاتی به عباس بن عبدالمطلب نسبت داده می شود که باز هم کمی جای تعجب و البته تامل دارد.
۱۳. این جملاتی که درباره گریه نکردن بر حضرت حمزه از قول حضرت زهرا (س) نقل شده و تفسیری که از جمله پیامبر (ص) انجام شده مستند به کدام پژوهش و منبع است؟در من لا یحضره الفقیه، معجم الکبیر، طبقات الکبری، اسدالغابه و ... خلاف این تحلیل را مطرح کرده اند و معتقدند مردم مدینه بعد از این جمله پیامبر (ص) اول بر حضرت حمزه (ع) گریه می کردند و بعد بر میت خود و منعی هم اتفاق نیفتاد. ضمن اینکه حضرت زهرا (س) بر سر مزار شهدای احد و حضرت حمزه حاضر می شدند. پیامبر (ص) بر حضرت حمزه بسیار گریه کردند. نویسنده محترم بر چه اساسی این نظر را رد کرده و نظر دیگری را مطرح می کند؟
۱۴. ماجرای اطعام مسکین و یتیم و اسیر توسط حضرت زهرا و امیرالمومنین علیهم السلام طبق نظر اساتید به بودن در یک روز نزدیک تر است تا در سه روز ولی نویسنده محترم به سه روز اشاره دارند.
۱۵. ماجرای حدیث کساء در منزل ام سلمه بوده یا در منزل حضرت زهرا (س)؟ اگر حدیث مربوط به منزل حضرت زهرا (س) هم بپذیریم در این نقل هم این طور نبوده که علی (ع) بعد از اینکه زیر کساء قرار گرفت حضرت فاطمه (س) را صدا بزند ولی نویسنده این طور نقل می کنند که حضرت علی (ع) بعد از رفتن زیر کساء حضرت زهرا (س) را صدا می زند!!!! این اتفاقات در کدام منابع ذکر شده؟ یا باز هم تخیل نویسنده است؟
۱۶. صلح حدیبیه سال ششم هجری بوده، عمره القضا سال هفتم و جنگ موته سال هشتم هجری بوده ولی در شرح بیست و سوم کتاب این موارد کاملا درهم بیان شده است: بعد از جنگ موته بود که به موجب پیمانی که پدرم در حدیبیه بسته بود و رفت و آمد میان مکه و مدینه آزاد شده بود، پدرم راهی حج شد.
۱۷. در مورد آنچه که درباره وقایع بعد از رحلت پیامبر (ص)، شهادت حضرت زهرا (س) و دفن ایشان در بقیع در این کتاب آمده، صحبت زیاد است و  سوالات زیادی مطرح می شود. ولی ابتدایی ترین نکته در این رابطه، زمان هجوم به بیت وحی است که در این کتاب در روزهای نزدیک به رحلت حضرت رسول (ص) ذکر شده است، در حالیکه پژوهشگران و اساتید با تکیه بر منابع، بین ۳۰ تا ۵۰ روز بعد از رحلت پیامبر (ص) را برای آن ذکر کرده اند. همچنین غصب فدک، احتجاج با ابوبکر، خطبه خواندن فاطمه (س) در مسجد، رفتن به در خانه مهاجرین و انصار به گزارش منابع همه قبل از مضروب شدن حضرت زهرا (س) رخ داده است نه بعد از آن، در حالیکه در کتاب این وقایع همه بعد از مضروب شدن قید شده است. در منابع همچنین ذکر شده میزان آسیب دیدگی حضرت زهرا (س) به حدی بوده که بستری شدند و کارهای خانه را فضه انجام می داده است بعد چطور ممکن است در چنین شرایطی حضرت علی (ع)، حضرت زهرا (س) را سوار بر مرکبی به در خانه مهاجرین  و انصار ببرند؟ آن هم نه در یک شب بلکه در چند شب؟یا در قسمتی نویسنده محترم بیان داشته اند که حضرت زهرا (س) با قد خمیده و درد ناشی از مجروحیت برای خواندن خطبه به مسجد رفته اند و با همه ی اینها شبیه پیغمبر راه می رفته است. مطالبی به این سبک که در کتاب کم هم نیست، این تصور را به ذهن می آورد که انگار تلاش  شده است که گزارش های تاریخی به هر طریقی که ممکن بوده کنار هم قرار گیرند تا داستان به سرانجام برسد و این کار جالبی نیست...

        

          روایتی جذاب با منابع معتبر از داستان زندگی بزرگترین بانوی دو عالم ، عالی👌