نشر مرکز کتابی دیگر در سری رمان‌های کلاسیک خود منتشر کرده است: سرود کریسمس (۱۸۴۳)، نوشته‌ی چارلز دیکنز، با ترجمه‌ی فرزانه طاهری. این کتاب نسخه‌ی کامل کار دیکنز است و جان لیچ مصورش کرده. پیش‌تر کتاب‌هایی در این مجموعه‌ی نشر مرکز منتشر شده بود، از جمله‌ی فرانکشتاین (مری شلی)، دکتر جکیل و مستر هاید (رابرت لوئیس استیونسن) و...


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی نهم، سال ۱۳۹۵.
          

            ســــــرود کریـــســـــمــــس :

با خوندن نظرات کتاب با دادن این امتیاز احساس عذاب وجدان دارم . البته شاید یک کتاب نود صفحه ای نمی تونه انتظار من رو به عنوان یک کتاب کلاسیک برآورده کنه 
داستان درباره ی مرد ثروتمند و در عین حال خسیس به نام اسکروج هست که به کمک سه تا روح  متحول می شود !
کتاب تموم شد و من فیلم اقتباسی اون رو هم دیدم اما هنوز ظاهر  اسکروج توی ذهنم کسی جز شخصیت کارتونی بچگیام نیست و نخواهد بود😂 به همون اندازه پولدار و خسیس !!
          

            این کتاب از اثار قرن ۱۹ هست که مسائل اخلاقی رو در جوامع صنعتی که دارند پا می‌گیرند مطرح می‌کنه. دیکنز با این اثر  خارق‌العاده به ما میگه که پول خوشبختی نمیاره. از دیگر کتاب های نزدیک به این کتاب میشه کتاب‌ بینوایان ویکتور هوگو رو اسم برد. 
(اگر این کتاب‌رو خوندید با ترجمه‌ی فرزانه طاهری نشر مرکز بخونید)
          

            داستان کتاب درباره ی "اسکروچ" ،  پیرمرد خسیس و بی عاطفه ای ست که هیچ علاقه و اعتقادی به کریسمس ندارد و تنها موندن در شب سال نو رو به خوش گذارنی با اطرافیانش ترجیح میدهد

واقعیت اینه که شخصیت "اسکروچ"  اونقدری که برای من  قابل ترحم بود ، منفور نبود . اینکه هیچ لذتی از زندگی نبری و در آخر بهای گزافی رو ، در ازای لذتی که هرگز از زندگیت نبردی بپردازی ، فقط می تونه غم انگیز باشه و بس

داستان سرود کریسمس اصلا داستان عجیب وپیچیده ای نیست .داستان این کتاب قصه ی عشق  و دوست داشتن ، محبت و فداکاری و قصه ی تجدید دیدار با دوستان و خانواده ست. تصور من اینه که شاید همه ی ما اونقدری خوش شانس نباشیم که شب سال نو سه تا روح به خوابمون بیان و بهمون یادآوری کنن که چه روزها و خاطرات خوبی رو پشت سر گذاشتیم ، چه لحظه های شیرینی رو تجربه می کنیم و چقدر خوش اقبال خواهیم بود اگر درآینده و پس از مرگمون همه به خوبی از ما یاد کنن . با این وجود شاید به واسطه ی همین  کتاب کمی بیشتر قدر لحظه های در کنار هم بودنمون رو بدونیم و ارزش بیشتری برای این ساعت های طلایی قائل بشیم

------
همان گونه که بیماری و غم به دیگران سرایت می کند ، در دنیا هیچ چیز نیز به اندازه خنده و خوش خلقی قابل سرایت به دیگران نیست
          

            خیلی قشنگ بود 💜💜
با اینکه متن کوتاهش رو خوندم ولی واقعا لذت بردم .
شاید بگید داستان بیش از اندازه ساده و مسخره بود ...
اما خیر ، بلکه اگر کمی دقت کنید داستان خیلی فلسفی هم بود ، یعنی دیکنز داشت با قلم زیبایش و داستان تخیلی اش یه چیزی رو به ما ثابت می کرد 👌 و اون اینکه : 
پول انسان رو نمی تونه شاد کنه و باعث شادی اش بشه . همون طور که اسکروج پول داشت ولی شاد نبود و حتی در جشن کریسمس هم غمگین و بی تفاوت بود . 
ولی خانواده تیم کوچولوی مریض با اینکه در فقیری به سر می بردند ، شاد بودند و صدای خنده هایشان در شب کریسمس تا چند خیابان می پیچید .😍
پس ممنون از چارلز دیکنز که با داستانی زیبا نشون داد « پول مایه خوشبختی و شادی نیست » .

          

            روحت شاد آقای نویسنده . 
بعضی از آثار واقعا کهنه بشو نیستن و اصلا هم فرق نمی کنه که شما آخر داستانشونو بدونید یا نه ؟ کلمه به کلمه این داستان ها شیرینه ، مثل قند . بیشتر باید چشید اینها رو ، فقط خوندنشون کافی نیست . خیلی لذت بخش هستن 
این هم یکی از اونهاست قطعا و خیلی شیرینه . خیلی 
با اینکه کلی اقتباس سینمایی و تلویزیونی از این اثر دیده بودم ولی واقعا از خوندنش لذت بردم .  اینکه می دونستم پایان خوشی داره حتی باعث نمی شد اشک توی چشمام جمع نشه خیلی فوق العاده بود واقعا
          

            در باز شد و دخترکی که از پسر کوچکتر بود وارد اتاق شد. دخترک دست در گردن او انداخت و او را بوسید و گفت: برادر، برادر عزیزم! آمده ام تو را به خانه ببرم.
پسرک گفت: فَن، گفتی خانه؟
دخترک با شادی گفت: آره می رویم خانه، برای همیشه. پدر مهربان تر شده است. از او خواستم که یکبار دیگر اجازه دهد که تو به خانه برگردی. گفت باشد. امسال کریسمس همه دور هم هستیم و از همه ی عالم بیشتر به ما خوش می‌گذرد.
پسرک گفت: تو خانم کاملی شده ای، فن!
دخترک خندید و سعی کرد که به سر پسر دست بزند. اما قدش نرسید. این بود که دوباره خندید.