روایت خانواده ای که با مبارزه سیاسی گره خورده و به نوعی قربانی سازمان مجاهدین خلق می شوند. پدر زندانی رژیم پهلوی، مادر غرق در آرمان های مجاهدین و بچه ها هر کدام دارای یک سرنوشت.

دو هفته طول کشید بخوانمش و در عین لذت بردن، برایم تلخ بود و رنگی از واقعیت داشت.
          

            بخش زيادي از كتاب تصويرهاي آشنايي براي خواننده ايراني دارد كه حتي شبيه سريالهاي كليسه اي تلوزيون هم ميشود. اما مهم نيست. رمان اجنداي ويژه اي دارد، با اينكه جانبداري اش را در ميان طرفين دعوا پنهان نميكند، اما نگاه انساني اش را هم از دست نميدهد. 
در يك كلام از آن كتابهايي است كه تمام نميشود و در مغز آدم رسوب ميكند.
          

            باید اعتراف کنم که از سطح توقعم خیلی بالاتر بود. به هوای یک رمان معمولی ایرانی شروعش کردم و انصافا غافل گیر شدم.
داستان در مورد یک خانواده ی آرام و دوست داشتنی در اوایل دهه ی پنجاه شمسیه و سرنوشت شون بعد از ورود به سیاست رو روایت می کنه. کشش قصه بسیار بالاست، طوری که زمین گذاشتن کتاب کار ساده ای نیست.
قلم نویسنده هم واقعا خوبه.
          

            خواندن این کتاب دو روز تمام ذهنم را مشغول و دو شب بد خوابم کرد...بس که تلخ بود. البته انصافا کشش زیادی داشت. داستان تلخ زیاد خواندم ولی این که فکر می کردم این داستان شاید برای خیلی ها در دهه ی 50 رخ داده است، بیشتر اذیتم می کرد. خود آزار نیستم که این کتاب را خواندم. دگر آزار هم نیستم که می گویم همه باید بخوانندش. بعضی واقعیت های تلخ در تاریخ هستند که نمی توانیم از آن ها چشم بپوشانیم. نمی توانیم بگوییم به ما چه...باید بشنویم ، بخوانیم، بدانیم که چه شد گروهی جوان با نیت های پاک، با آرمان های بزرگ، به نام دین وارد راهی شدند که بیراهه بود و رفتند جزء "وَلَا الضَّالِّينَ"...تمام مدتی که به این موضوع فکر می کردم، یه خودم می گفتم چه تضمینی وجود دارد که اگر من در آن شرایط بودم، کج نمی رفتم؟ اصلا چه تضمینی وجود دارد که الان کج نروم؟
این سوالات باعث شد کمی بیشتر به عقاید مجاهدین دقت کنم...اگر کسی مرا وادار به کاری کرد که دیدم مخالف دین است، اگر گفت قرآن دیگر قدیمی شده است، اگر در مطالعه کردن و اندیشیدن محدودم کرد، اگر گفت نماز را می توان قربانی مبارزه کرد، باید شک کنم. که نویسنده چه خوب در کتاب از زبان مجتبی گفت:" این کارها، این خاک و خلی شدن ها، این بیدار ماندن ها، همه اش واسه ی نماز است! یک وقت نکند نماز من و تو زیر این کار ها گم شود..."
          

            امتیاز: سه از پنج
رده‌بندی: دبیرستان
*************
می خواستم جدی‌تر براش وقت بذارم. منتها ظاهرا تجربه ثابت کرده که نباید یادداشت نوشتن برای کتاب‌ها رو بذارم برای بعد!
نمی خوام بگم کتاب بدی بود. ولی... چیز زیادی از خودش نداشت به نظرم. اینطوری بگم: من موقع خوندنش مدام یاد کتابا و آثار دیگه‌ای می افتادم. یه کم امیرخانی یه کم حسن بیگی و حتی شاید باورتون نشه ولی یه کم هم یاد فرزندان هورین تالکین افتادم. خدا من رو ببخشه.
بیشترین شباهت هم با اشکانهٔ حسن بیگی بود. در حدی که می خوام پیشنهاد بدم به نویسنده‌هاشون اینا رو به عنوان جلد اول و دوم یه سری با هم چاپ کنن. شل و ول بودن زبان و بازه وسیعی از تاریخ قبل و بعد انقلاب که تعریف می‌کنن و این که شروع اشکانه تقریبا همزمان پایان کلته چیزهایی بودند که من رو به این نتیجه رسوندند :-)
کتاب خوبی بود ولی کاش یه جوری کار می کرد که آدم یاد بقیه نیفته. خوبیش هم این بود که داستان قصه داره ولی اصلا راوی خوب و کاربلدی نداره: مدام حواست به این هست که یکی داره برات قصه می‌گه.

پ.ن. وقتی می دونی قلمت ادا و اطوار داره بهتره با سکوت از کنارش رد شی. نه این که یه جوری یه علامتی بدی که همه بهش حساس شن :-)
          

            واقعا فکر نمی کردم اولین کتاب یک نویسنده بتواند به این خوبی باشد ،این نشان می دهد حسام الدین مطهری آینده بسیار روشنی در نویسندگی خواهد داشت .
مطالعه و تحقیقِ خوب و دقیق نویسنده کاملا در خیل داستان قابل مشاهده است واین یکی از ارزش های کتاب به حساب می آید.
نویسنده در توصیفات داستانی آنقدر روان وخاص می نویسد که خواننده گیج نمی شود و مجبور نیست دوباره برگردد و از نو بخواند. کلمات اضافی و بازی های زبانی بی مورد اصلا در کتاب نیست ،خواننده نه تنها از خواندنش خسته نمی شود بلکه زمین گذاشتن کتاب برایش غیر ممکن می گردد.
نکته دیگری که به نظرم نباید از کنارش گذاشت نگاه نویسنده به شهدای انقلاب بود. که من در کمتر کتابی یا شاید در هیچ کتابی این نگاه را ندیده بودم.
نکته آخر نگاه بی طرفانه و بی خصمانه  نویسنده به ماجراهای بعد از انقلاب است. جناب مطهری اصلا با سلیقه شخصی خود با این موضوع بر خورد نکرده و همانگونه که ایرادات مجاهدین را دیده ،ایرادات کمیته را هم دیده و از بیان کردن آنها ابایی نداشته و این بسیار مهم است.
در پایان به جناب حسام الدین مطهری به خاطر نوشتن چنین کتاب حرفه ای و ارزشمندی تبریک می گویم.
پایان
          

            به نام او
کتاب خیلی عالیه..صحنه پردازی مثل این کتاب کم دیدم تا حالا..سعی نویسنده بر بی طرفی استوار بوده که به تقویت حس صداقت کتاب در خواننده کمک کرده..
اما فضای غمبار داستان به شدت اثر میگذاره روی خواننده..
          

            کتاب خوبی بود.
یادداشتهای دیگر دوستان، کامل  خلاصه داستان و نقد و ... اشاره شده.

من فقط از نگاه خودم ( که دو دایی من از مجاهدین خلق بودند که اعدام شدند)، خواندن این کتاب را به جوانانی که شر و شوری دارند ، توصیه میکنم.

این کتاب چیزی جز واقعیت نبود.
یک درام که بعد از خواندنش شاید تا مدتها افسرده بشید!
          

            «کلت‌۴۵» داستان یک خانواده است که از هم میپاشد و اعتقادات و روزگار آن ها را در برابر هم قرار می‌دهد.
چقدر این رمان خواندنی و هیجان انگیز است.
باید به حسام‌الدین مطهری تبریک گفت به خاطر این رمان. خصوصا که رمان اولش نیز هست.
          

            یک کتاب واقعا خوب، که در دلِ قصه، بخشی از تاریخ انقلاب روا روایت می‌کند.
نه در داستان پردازی گیر می‌کند، نه در بیان روایت تاریخی.
تعلیق‌های خوبی هم داشت که شما را وادار می‌کرد بروی سراغ ادامه‌ی کار.
همیشه برای خودم سوال بوده که سازمان مجاهدین چه کار می‌کرد با آدم‌ها که یک زن، برترین حسش _که حس مادری باشد_ را رها می‌کند.
نمونه‌اش همسر احمد احمد...
          

            کلت 45 داستان خانواده¬ئ از هم گسیخته¬ای را روایت می¬کند که هرکدام به نوعی، با واسطه و بی¬واسطه، قربانی سازمان مجاهدین خلق شدند. گسست خانواده از دستگیری پدر و مادر توسط ساواک شروع می¬شود و با جدایی بچه¬ها از هم و بی¬خبری همه اعضای خانواده از هم ادامه پیدا می¬کند.
نویسنده این کتاب با داستانی خوشخوان و پرماجرا به معرفی سازمان مجاهدین خلق و تحول آن از اهداف اصلی سازمان پرداخته و غیر مستقیم روش آن را با شیوه نیروهای مذهبی مقایسه کرده. 
البته نویسنده برای بی¬طرف ماندن هیچ تلاشی نکرده و در برابر شخصیت¬ها سمت و سو گرفته. خصوصاً که راوی دانای کل مداخله¬گر و مفسٌر است و همین باعث شده نظر خودش را به خواننده تحمیل کند و در جای-جای کتاب به جای مخاطب تصمیم¬گیری کند 
کتاب شروع هیجان¬انگیزی دارد. آغازی که به مخاطب مجال فکر کردن نمی¬دهد و با ریتم تند از ماجرایی سخن می¬گوید که در واقع، پایان داستان است. اما برای تحریک حس کنجکاوی خواننده و ایجاد تعلیق، در ابتدای داستان روایت شده و در اصل بهانه¬ای شده برای روایت ماجرا. با شروع داستان تا حدودی یکی از شخصیت¬های تأثیرگذار داستان (حاج خدمتی) معرفی می¬شود. اما وقتی وارد فضای داستان می¬شویم و از گذشته آدم¬ها می¬شنویم و این گذشته را با پایان داستان مقایسه می¬کنیم متوجه می¬شویم که آدم¬ها چقدر متفاوت شده¬اند با آنچه بوده¬اند. 
توصیفات و صحنه پردازی¬های خوب، باعث جاندار شدن صحنه¬ها و درک مخاطب از محیط روایت داستان شده. گرچه در قسمت¬هایی کتاب را دچار اطناب کرده و از روایت اصلی دور شده.  
راوی به دلیل همه چیزدان بودن خود، پی¬درپی تعلیق ایجاد می¬کند و اطلاعات را از پیش به خواننده می¬دهد. 
ارائه این اطلاعات با اینکه تا حدودی خیال مخاطب را راحت می¬کند اما لذت کشف و تفکر و تعلیق را از خواننده می¬گیرد.
          

            کلت 45: روایت زندگی یک خانواده ایرانی است در دهه های 50 و 60 شمسی. که دست حوادث و یا به قول نویسنده حفره بلا آنها را از هم جدا می کند و باعث می شود هر یک از اعضای خانواده زندگی ای متفاوت از یکدیگر را پشت سر بگذرانند ولی در نهایت به یکدیگر برسند. ولی به دلیل اعتقادات و روحیات مختلفی دینی و سیاسی خود پس از سالها جدایی از یکدیگر حالا با هم اختلافاتی پیدا کنند  و در این برخوردها اتفاقاتی می افتد که خواننده را شگفت زده می کند.😳😟
در این کتاب می توان  با سازمان مجاهدین خلق و رفتار و اخلاق و آرمان های اعضا آن و نوع تسلط فکری رهبران آن بر اعضای خود، می توان آشنا شد. آرمان‌هایی که اعضای سازمان به خاطر آنها حتی حاضرند از خانواده و عزیزترین کسان خود نیز بگذرند. 
موضوع اصلی و نوع پیش بردن داستان و البته نوع روایت که از زبان دانای کل بود برای من جذاب بود. بسیار بهتر از کتاب‌هایی از این دست پسندیدم.☺️