یادداشت‌های عمو حسام (33)

          بجز یه تعداد کمی‌شون، شعرای جالبی نبودن یا اگر هم بودن لغو و چرت و پرت بودن🫤💔
شعر آخریو حال کردم یکم..
        

          و ما ادراک ما النفس..
«من عرف نفسه فقد عرف ربه..»
من که هستم؟ آیا من همینی هستم که می‌بینم؟ آیا من همینی هستم که - به خیال خویش - زندگی می‌کنم و گذر ایام خویش به بطالت می‌گذرانم؟ و اگر من تن نیستم پس براستی من چیستم و جایگاهم چیست؟
«اى نفس بى حیاى نویسنده! واى بینوا شنونده! اگر قطع به این عوالم دارى، کو اثرش؟! چرا آرامى؟! چرا بر سر کوه ها نمى روى؟! چرا به بیابان ها فرار نمى کنى؟! چرا ورد شب و روزت وا حسرتا على ما فرطت فى جنب الله نیست؟!
بلکه اگر مظنه هم دارى چرا از غصه نمى میرى؟! بلکه اگر احتمالش هم مى دهى باید این احتمال، عیش تو را منغص کند و لذتت را از اعراض این دنیاى دنیه فانیه قطع کند.»

این کتاب رو به همهٔ کسایی که دنبال حقیقت خودشون هستن و کسایی که حقیقت خودشون رو در قالب تن خلاصه کردند و استعداد آدمی رو کور کردند پیشنهاد می‌کنم؛ و مهمترش به همهٔ نوجوونای همسن و هم‌فکر باحال و مشتی‌م که دنبال کتاب خوبی برای یادگیری اصول عقایدشون هستند.

بینهایت شو..!
        

          بنظرم واسه یه مخاطب عمومی که راجع به کارآمدی نظام و پیشرفت‌های ایران مختصر بخواد بدونه خیلی خوبه.
        

          شمایی که برات سواله دین به چه درد من می‌خوره و توی قرن ۲۱‌ام و عصر تکنولوژی و انسان‌دوستی‌ها چه لزومی داره که به دینی گرایش پیدا کنیم، این کتاب برای شماست!
جستاری در باب لزوم داشتن دین و مذهب در زندگی انسانی و فراغت از زندگی حیوانی و آشنایی با مذهب اصیل و خالص برای پیش‌برد انسان به سوی هدف نهایی‌ش بود که خیلی خلاصه و ساده استاد به این موضوعات پرداخته بودند و خوندن این کتاب رو به عموم افراد پیشنهاد می‌کنم
در کنار این کتاب، کتاب هدف زندگیِ شهید مطهری هم باشه که نور علی نور میشه..
        

          اینکه برای اولین‌بار از آثار جلال عزیز رو می‌خوندم تجربهٔ جالبی بود برام و اینکه لابلای این سفرنامهٔ طنز و نغز، متونی به چشم می‌خورد که جا داره آدم دوباره کتاب رو دستش بگیره و بخونه و بخونه، تا اون متون و جایگاهشون لا به لای اون کتاب درک کنه که نویسنده چقدر قشنگ جای‌گذاری کرده و به افکارش پرداخته.
برای نظردادن راجع به اثر جلال آل‌احمد خیلی بچه‌ام! خیلی کم‌سوادم.(بل بی‌سواد!) باید انقدر بخونم و بچشم از آثار جلال که دستم بیاد چی دارم می‌خونم.

به امید خدا می‌رم سراغ غرب‌زدگی جلال..
        

          هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ.
نویسندهٔ اصلی این کتاب خودشون بودن:) اصلاً کار خودشونه که ما رو عاشق خودشون کنن!
خلاصه اگه می‌خواین عاشق بشین؛ و خدای کوچولوی توی آسمونتون و توی سجاده‌تون و هرجای دیگهٔ زندگی‌تون رو ترک کنین، این کتاب برای شما واجبه که بخونین! چون کار خودشونه و کاری که از خودشون باشه واقعاً به دل میشینه و روح و جانمون رو طراوت می‌ده.

نکته: خطر ابتلای دیابت در دروس آخر از حجم شیرینیِ خدا!
        

          تفسیری کوتاه و زیبا از سورهٔ مسد و تبت‌هایی که نثار ابولهب و همسرش میشه.. تفسیری که شاید با عنوانش هم تا عمق وجودمون رخنه کنه و ما رو از خودمون بی‌زار کنه..ما رو به خودمون و به اعمالمون دقیق‌تر کنه..من زبانم و قلمم(تایپم) از اینکه بخوام واژه و حرفی درباره‌ش بکار بگیرم که بتونم خوب توصیفش کنم قاصره..باید بخونیم و با قلمِ عین‌صاد به دریایِ این کتاب بزنیم.
و در آخر دعا می‌کنم که از اون حمالة‌الحطب‌ها نباشیم..
        

          و بالاخره پایان...
خداحافظ کتاب قشنگم..قول می‌دم روزی نسخه طولانی‌تم بخونم و دوباره باهات عشق‌بازی کنم.
        

          انیمیشن‌ش تجربهٔ قشنگ‌تریه بنظرم.
        

          اگر حوصله‌تون سر رفته،
اگر می‌خواید بخندید،
اگر می‌خواید با شخصیت ره‌بر بیش‌تر(تر) آشنا بشید،
اگر می‌خواید سفرنامه‌ای با نگاه طنز و انتقادی و اجتماعی بخونید،
به‌ترین کتابی که می‌تونید بخونید، کتاب داستان سیستانِ آقای‌امیرخانی هست.
بخونید و لذت ببرید و به مومنینی که در هیچ چارچوبی نمی‌گنجن، ببالید. :)
        

          بی‌نظیر..فقط همین!
        

          کتاب خیلی شیرین و قشنگی بود و هرچقدر که پیش می‌رفتم از خوندنش خسته نمی‌شدم و برای آشنایی با شخصیت عظیم رهبری میخوندمش.. اما خب متأسفانه در اواسط خوندن کتاب، به یه سرماخوردگی نسبتاً بدی دچار شدم و یکم موجب شد نتونم زود کتاب رو تموم کنم و از سیر مطالعاتی خودم عقب بیفتم!
هرچقدر که کتاب رو می‌خوندم و جلو میرفتم با شخصیتِ باعزت و عظیم رهبری بیشتر آشنا می‌شدم و این برام مایهٔ فخر و مباهات بود به عنوان کسی که خودم رو به نحوی مرید ایشون می‌دونم.

اما از تجربیات جالبی که همراه این کتاب داشتم میگم براتون:
-توسط یسریا فحش خوردم ولی هم‌چنان عزتم رو در خوندن این کتاب حفظ کردم.. طوری که خیلیا مشتاق خوندنِ این کتاب شدن😁
-کتاب چاپی که من دارم کیفیت خیلی خوبی نداشت!..و کتاب از وسط نصف شد و کنده شد!  اما فرصت رو غنیمت دونستم و از تصاویر حضرت آقا برای زینتِ اتاقم استفاده کردم و اونها رو از صفحات کتاب کندم😁
        

          بقول یکی از عزیزان مبلغان دینی ما باید کتابای تولستوی رو بخونن و با اخلاق‌گرایی ذاتی و فطری این شخص آشنا بشن که چطور داره در دین تبلیغ می‌کنه.
داستانِ زندگی تولستوی و نحوهٔ ایمان‌آوردنش بود در زمانی که کامل به پوچی و نیستی رسیده بود..وقتی دیگه از همه‌جا می‌دید عقل و علم بشر پاسخگوی نیازهای فطری و ذاتی‌ش نیستن و باید دنبال چیز دیگه‌ای بود.

کتاب سیر خیلی قشنگی داره و از خوندنش لذت می‌برید.
        

          به حسبِ اعصاب‌خوردی و ناراحتیِ روح و روان رفتم سراغِ این کتاب که نسخه‌پیچی کنم برا اعصابم و انصافاً هم خیلی خوب و خنده‌دار و شیرین نگارش شده بود و از حجم ناراحتیِ روزم کاست!
اما به حسبِ داشتنِ ادبیات قجری و واژگان یکم‌سختی که می‌تونه داشته باشه کتاب نیم کم می‌کنم(ادبیات قجری‌ش رو دوست دارم ولی بعضی واژه‌ها سخت بنظر می‌رسیدن)و این از کار زیبای نویسنده کم نمی‌کنه بنظرم!
ای کاش ایشون آثار بیشتری داشتن و بیشتر می‌خوندیم ازشون..!
        

          کتاب شیرین و قشنگیه برای فهم راحت مفاهیم سوره‌ی حمد..همراه با مثال‌های جالب و قشنگی هم هست و وقتی کتاب رو میخوندم احساس کردم دارم جلسه‌ی تفسیر قرآن آقای قرائتی رو میخونم.
        

          نویسنده وقایع رو به خوبی به تصویر کشیده بود و هرچقدر جلو میرفتم نمیتونستم کتابو زمین بذارم..اما یسری بخش‌های کتاب برام مبهم موندن و دیگه بهشون پرداخته نشد.در کل کتاب جالبی بود..نویسنده یسری حقایقی که در جریان همین داستان بوده رو به عرصه گذاشته و اگر هم نمیذاشت داستان ناقصی میشد..برای همینم کتاب رو به همه (الا کسایی که به بلوغ جسمانی و فکری نرسیدن)،مخصوصا کسایی که تویی پلیدی اسرائیل شک دارن، توصیه میکنم.!
        

          طاعت‌ها ملاک نیستند؛ملاک تقرب و وصال چیزی جز طاعت است. پس حقیقت اخبات،تواضع است،ترس،ذلت و انکسار و استغاثه است.
این کتاب رو چند وقت پیش بصورت متنی خونده بودم و دوباره توفیقی شد در کنار دوستانِ «تولدی دوباره» کتاب صوتی این کتاب که سخنرانیِ استاد صفایی حائری هست رو گوش بدم..سخنرانیِ استاد صفایی واقعاً بی‌نظیره و میشه باهاش به معراج رفت!..کلامِ به نورِ حق متجلی شدهٔ ایشون انقدری سنگین و زیباست که بنظرم اشک هر آدمی رو در هنگام خوندن کتاب درمیاره.. اینکه من فرعونم و با ابن ملجم‌ها اشتراکات بسیار دارم و به درگاه دوست،باید مخبت بشم،اینکه با غرور و با بی‌اعتنایی راه به جایی نمی‌برم،اینکه وصال رحمت حق چیزی جز طاعت و تقربه و.. صحبت‌های سنگینی هستند که بنظرم انسانِ معاصر باید این صحبت‌ها رو بشنوه و دیدِ توحیدی پیدا کنه و دنیایی از حق و بدور از فرعونیان بسازه..
به امید حق تبارک و تعالی همه از مخبتین به حق باشیم و از متواضعین و خاشعین به درگاه او!
        

          ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاه..
        

          مگه میشه ناصر فیض باشه و نخندید؟! به نقل از خودِ آقا ناصر اشعار این کتاب برای روزنامه گفته میشده و برای همین زیاد از نظم و طنزِ زیادی برخوردار نیست..اما باز لبخند رضایتی رو به لباتون میاره که همینشم عالیه..مخصوصا اشعار قزویات سه‌گانه:))))
بی‌صبرانه منتظرم کتابِ املت دسته‌دارِ آقا ناصر رو بخونم و با اشعارشون بخندم و بخندونم..