یادداشت‌های نرجس تسلیمیان (32)

          اشتباه کردم  که خواندم.
همین
انواع خشونتهایی که والدین در طول سالیان به فرزندانشان اعمال کردند خواندن نداشت...
و نویسنده‌ای که اصرار داشت بگوید علی الحساب فعلا به پدر و مادر خود احترام نگذارید تا بعدا دلیلش را بگویم!!!
        

          هر کسی را لیله‌القدری هست که در آن ناگزیر از انتخاب خواهد شد. دهر هیچکس را ناآزموده رها نمی‌کند؛ صبورانه در کمین می‌نشیند تا تو را به دام امتحان درآرد و کارَت را یکسره کند که اِنّ ربّک لبالمرصاد...



شهید سید مدتضی آوینی_____فتح خون 
        

          چهره‌ی زشت جنگ و مرگ و زخم و درد؛ و تاب‌آوری یک نوجوان را خیلی خوب نشان داده. روزهای سختی که فقط و فقط با صبر و تلاش می‌گذرند. 
        

          فکر می‌کردم برای خواندنش اول باید توران میرهادی را بشناسی، بعد باید بدانی او با مدرسه‌ی فرهاد چه تلاشی برای تعلیم و تربیت فزندان ایران کرده، اصول و بنیان‌های تربیی‌اش را در تربیت و رشد بچه‌های مدرسه بدانی؛ و در نهایت بروی سراغ این کتاب تا ببینی چه مادری توانسته توران میرهادی پرورش دهد.
ولی راستش من اینها را نمی‌دانستم. از توران میرهادی فقط نامی شنیده بودم و جمله‌ی معروفش که" غم بزرگ را تبدیل کنید به کارِ بزرگ".
کتاب که به دستم سید و شروع کردم به خواندن دیدم‌مادرش چه زیبا و استوار زندگی کرده و چه فرزندانِ موجّه و اصیل و عمیقی پرورش داده.
بعد از خواندن فهمیدم هیچ نیازی به شناخت توران و مدرسه‌ی فرهاد و ... نیست، مادر که باشی بعد از خواندن این صفحات با خودت می‌گویی اگر این چنین می‌شود مادری کرد، پس ما تا به حال چه می‌کردیم...
چه جوانه‌ها که می‌شود در هر کودک رویاند و چه نهال‌ها که در هریک می‌توان پرورش داد...
هرکدامشان چقدر ظرفیت رشد و تعالی دارند 

صد افسوس از کودکانی که دارند در کنار مادران و پدرانِ خودخواه و ناآگاه، نازپرورده و بی‌مهارت وطلبکار از دنیا بار می‌آیند، افسوس...


        

          تو گویی دغدغه‌ی مدیران و معلمان  دهها سال است که  همان است...
مدیر مدرسه مردی‌ست که چندین سال معلم بوده و با درخواست و پیگیری و اصرار شده مدیر یک مدرسه‌ی دورافتاده. اما عمر مدیریتش به یک سال هم نکشید بخاطر وجدان و مسئولیت‌پذیری و دلسوزی...

از خواندنش لذت بردم، فضای دفتر و روابط بین آدمها برایم ملموس و آشنا بود و از قلم روان و جذاب جلال آل‌احمد کیفور شدم.
        

          ناپختگی در پردازش شخصیتها، جمله‌بندی‌ها و اتفاقات...
        

          یک لحظه انفجار، سالها تبعات....

کتاب ساداکو احتمالا از خفیف‌ترین و لطیف‌ترین چهره‌‌های انفجار اتمی در ژاپن است. دخترکی که چندین سال بعد از انفجار، بر اثر تشعشعات آن، سرطان خون گرفته و با وجود هزاران امید و صدها درنا، نتوانست مقاومت کند و پرواز کرد. 

در کتاب  درباره‌ی دلیل انفجار و عامل آن هیچ صحبتی به میان نمی‌آید!!!! 
انتخاب ژاپن صلح از موضع ذلّت است.
        

          خاطرات پیرمرد دلچسب و شیرین بود، مثل یک فنجان چای در یک عصر ابریِ پاییز.
لذت بردم
        

          سفرنامه‌ است ولی نه سفر بیرونی و مادی
بیشتر سفر نویسنده به درونیات خودش است که بسیار نرم و  روان خواننده را با خود همراه می‌کند.
اوضاع و احوال دختر جوانی‌ست با همه‌ی بالا و پایینهای خلقی و روحی، همه‌ی تعلقها و گره‌های ذهنی و ...

آشوب همیشگیِ یک دختر ....
        

          شیرین و گیرا با چهل روز سفر فائضه غفارحدادی همراه شدم.
خیلی دلچسب بود، مخصوصا که در ایام حج خواندمش
        

          بالاخره خواندمش
و مبهوت جادوی کلماتش شدم.
داستان پرکشش و جذابی دارد.
من راه مقبله با لولوخورخوره‌ها را یاد گرفتم!
به دیوانه‌سازهای زندگی خودم فکر می‌کنم و اینکه باید سدّی که درمقابلشان دارم را پیدا کنم.
دلم میخواهد قدح اندیشه را جدی‌تر بگیرم...
        

          فکر نمی‌کردم دوباره روزی بیاید که با خواندن کتابی اشک بریزم...

آه زه‌زه! چه غم سنگینی روی شانه‌های نحیف شش سالگی‌ات گذاشته شد.

        

          از کتابهای نخواندنی...
به هیچ‌وجه مناسب دیدن و خواندن برای کودکان نیست.
تصویری وهم‌آلود و ترسناک از مرگ ارایه می‌کند در حالی‌که در زمره‌ی کتاب کودک است!!
        

          آنها با هم فرق داشتند
 ولی باهم کنار آمدند...


چیزی که این روزها لازمه به بچه‌هامون یاد بدیم.