یادداشت‌های مجید شفیعی (13)

          کتابی طنز ولی نه چندان، در نقد تاریخ آمریکا و تسلط و روایتهای کلیسا... کتابیست خلاف آنچه در مقدمه آمده و برای خواننده ی ایرانی چندان خنده دار نیست ولی روایت مرد فوق لیسانس و تنل و چاقیست که با مادرش و با درآمد حاصل از مستمری بگیری روزگار میگذراند و دونکیشوت وار فکر میکند و صبح را شام میکند و در هیچ کاری پاگیر نمیشود. در کل کتابی نیست که خواندنش را توصیه کنم
        

          کتاب اگر انقدر مطول نبود کتاب ارزشمندی میشد اما دویست صفحه ی بیهوده ی پایانی و شکستهای رئال در ماجراهای کتاب باعث دلزدگی کتاب میشد. در کل بخش خاطرات پدر جسپر بسیار شیرین بود و طنز پر کششی داشت. خیلی از دوستان با خواندن 100 صفحه از کتاب آن را رها کرده بودند. در کل در ژانر عامه پسند طبقه بندی میشود
        

          مریز آبروی سرازیر ما را 
به ما باز ده نان و انجیر ما را
خدایا اگر دست بند تجمل
 نمی بست دست کمانگیر ما را 
کسی تا قیامت نمیکرد پیدا
از آن گوشه ی کهکشان تیر ما را
ولی خسته بودیم و یاران هم دل
به نانی گرفتند شمشیر ما را
.
.
.
طلا را که مس کرد؟! دیگر ندانم
چه خاصیتی بود اکسیر ما را

****

این بی نظیر دوست داشتنی 
این شاهنامه ای خواندنی
        

          در این رمان عملا نویسنده به جنگ خدا و رسول میرود و موجود مبهمی به اسم کائنات را مسلط بر خدا معرفی و تثبیت میکند. در هر صورت این بندی خدا مواجه با آثاری اینچنین بی پایه و مشوش را توصیه نمکنم. ذهن انسان مسئول رساندن او به سعادت است و درگیر کردنش در سوالات و شبهات پیاپی را به هیچ وجه موثر در سعادت او نمیدانم. این مطلب را در بالا دانستن اسلام و اعتقادات خود نسبت به سایرین نمیدانم و این مطلب را برای تمام متدنین به ادیان گوناگون وارد میداند. چه اینکه خدا در قرآن مجیدش تمام رهروان به سوی خودش را در صورت عمل کردن به درستها و پرهیز از نا درستهای مکتب خودشان موفق و رستگار میداند. این مطلبی که عرض کردم در سوره آل عمران آیه 199 منعکس و مکتوب و محفوظ است که: "و بی‌گمان از میان اهل کتاب کسانی هستند که به خدا - و بدانچه سوی شما نازل شده و به آنچه سوی خودشان فرود آمده - ایمان می‌آورند، در حالی که برای خدا خاشعند، و با آیات خدا (چیزی را به) بهایی ناچیز نمی‌خرند. ایشانند که نزد پروردگارشان پاداش خود را خواهند داشت. همواره، خدا زودشمار است."
        

          عملا بازنویسی داستان مرد بغدادیست که دست مایه بخشی از اشعار مولوی نیز بوده است و اتفاقا محصول موفقیست و میتوان این کتاب را پر مخاطب ترین کتاب کوئلیو در ایران دانست. بی گمان این داستان (در مثنوی) که رنج را عاملی برای یاد خدا میداند و اشاره به گوهر دین دارد و پرداختن به پوسته (عبادات) را عامل غفلت زدایی و رسیدن به گنج پرستش و یکی شدن با خدا میداند را در انسان کامل بلا اثر مینمایاند و این در حالیست که در انسان کامل مانند پیامبر شدت عبادت چنان است که اعتراض برخی از همسران ایشان را به دنبال داشت و ایشان همسرانشان را مخیر میکنند بین بودن با ایشان با همین پرداخت به عبادات یا جدا شدن و طلاق. در هر حال زجر و سختی عبادات در دید خدا مقصد است و در دید ایشان مقدمه و این تفاوت و رواج این تفاوت در بین عامه و خاصه ی مردم موجب بد بینی ایشان به خدا و راه سعادت وحی شده بر انباست. کلا دوری و نخواندن از اینگونه نویسندگان (نویسندگانی که در زیست بوم اعتقادی و فرهنگی ما قلم نمی زنند) را توصیه میکنم
        

          متن منسجم و خوبی است و باز هم در دنیای مسیحیت و جادویی آمریکای لاتین و مذهبهای من درآوردی کنار ادیان!! دنیای این کتاب که مشغول وارد کردن زن در عالم روحانیت مسیحی است ربطی به ذهن و دل انسان ایرانی ندارد. انسانی که موحد است و دغدغه ی دوگانگی و سه گانگی و رهبانیت و مشکلات کلیسا را ندارد و در اسلام او، خدا در آیه 253 آل عمران به مادر مریم میگوید مرد مثل زن نیست (در برتر خواندن زن). توصیه من نخواندن آثاری اینچنین است و به روزش میشود کارهای شافاک که مشغول نقد هیبریدی (در قالب رمان و نه به صورت مقالات و مطالعات و مقابلات) عالم اسلام و تصوف است.
        

          این لاتی خواندنی. این بنی هندل دوست داشتنی. این قیدار خواستنی
        

          نیم دانگ پیونگ یانگ جالب است و تصویر یک زندگی به سبک "نمایش ترومن" یک کفر آباد. یک نمرود و فرعون کده. یک جامعه ی سرد و ترسیده و تحقیر شده و در خود فرومانده. خوبیش آن است که بعد از خواندن این کتاب میفهمیم که مقایسه ی ما با این کره، خالی از وجه است و تصویر پایان کتاب و هولی که از بابت جا ماندن از هواپیما و در خلع بین دو پرواز در مخاطب ایجاد میکند و نمایش راه حل برون رفت از تحریم در آن کوچک کوتاه مدت بسیار بر دلهره آور بود و بر دل نشست.
        

          این تلنگر دوست داشتنی
        

          کتابیست طنز پیرامون انسانهای عوضی! اولین نقد به ترجمه کتاب ترجمه ی غلط ass hole  به بیشعور است در صورتی که این واژه به مردانی اطلاق میشود که به عوض زنان رابطه برقرار میکنند و و برای همین کتاب باید عوضی معنا میشد تا بهتر درک شود. پر واضح است که عوضی بودن صفتی انسانیست و بی شعور صفت نبات و حیوان و جماد است. از این بخش و ناموجود بودن نویسنده که بگذریم، کتبی عالیست در محاسبه ی نفس و هشیاری نسبت به اطرافیان. در آخر طنز است و پر کشش و پر لذت. بماند که تکرار کلمه ی بی شعور مخصوصا در ابتدای کتاب کمی اذیت کننده است و ملالت بار