یادداشت‌های پاپیروس. (8)

          جذاب ترین بخشش میدونین کجا بود؟ آفرین کتاباش.
دنیایی که کتابای زنده داره؟ اگه کتابدار بشی ممکنه انگشتاتو بابتش از دست بدی، چون کتابا گازت میگیرن؟ معلومه که عاشقش میشم.
حتی دو تا گوگولی خنگول کتابم  بامزه بودن. سیلاس هم که یه اجتماع نقیضین سفید بود رسما.
پایانش رو هم دوست داشتم. پس چرا یه ستاره کم؟ جایی که اوج حادثه بود یهو پرش میداد و توصیفش کم میشد! 
بعضی وقت‌ها هم کتاب با استدلال های پیش پا افتاده نا امیدت میکرد. در نهایت هم بگم که روند تند و منظم کتاب مثل تماشای پرواز قو قشنگ بود.
        

          من بعد از تمام کردن داستان:
        

          من بدون اینکه سنی ازم بگذره تحمل این چیزها رو ندارم آقای اورخانی✨.
        

          این کتاب به توضیح در مورد بیابون های جهان توضیح میده.
پر از نقشه و طنز های به‌جاست. تا حالا چند بار خوندمش و عاشق داستان رن هستم. بخش انواع اقوام بیابانگرد هم عالیه!
مثل یه برنامه تلوزیونی سرگرم کننده و باحال شما رو درگیر میکنه. 

        

          ایده‌ی کتاب نوین و جالب بود.
سطح طنزش خیلی بالا نبود، اما نمیشد بهش بگی لوس.
کاراکترای گوگولی، پایانشم به سادگی قابل حدس.
اما در کل بد نبود.
        

          این کتاب رو دوست عزیزی بهم داد، که بخش های قشنگش رو هایلایت کرده بود و کل کتاب شده بود صورتی!
جملاتش واقعا زیبا بودن، توصیفات با احساس و شخصیت ها در عین قدرت شلخته و دست یافتنی.
اما خیلی داستان ضعیفی داشت و گویی زیادی لفتش داده بود..
خیلی هم بی حیایی داشت! برای همین جلد دوم رو نخوندم.
قشنگِ بیخود!
        

          جزو بهترین کتاب‌هایی که خوندم :>>
از نظر نگارش، روند داستانی و حتی سیر تکامل شخصیت‌ها،
نوع ارتباطشون، و حتی قسمت های غمگین کتاب،عالی و قوی بود.
چیزی که خیلی جذبم کرد،صادقانه و توانمند بودن کتاب و 
چیزی که در موردش دوست نداشتم، ارتباط خراب اعضای خانواده باهم بود _ هرچند که بعدا بهتر شد.
بخونین!