یادداشت‌های ستایش؛ (37)

          از نظر من کتاب جالبی نبود--
داستان اخرش کمی خوب بود
ولی در کل از خوندنش خوشحال نیستم.
        

          زیاد اهل خوندن کتاب های فانتززی نیستم
 ولی این مجموعه به شدت شیرین و دوست داشتنی بود برام
دوست نداشتم لحظه ای زمین بذارمش:)))
تصور سازی فوق العاده ای داشت انگار که داری فیلم میبینی
و شخصیت ها و لباس ها مکان ها به خوبی بیان شده بود
و مخاطب خیلی زودد با داستاان انس می گرفت💓
        

          یک روز صبح قبل از مدرسه بیدار شدم درس بخونم در حال چرخ زدن توی طاقچه بودم که این کتاب اومد بالا:)))
نشستم خوندم
و بعدازاین ادم سابق نداشتم
پشیمونم ای کاش نسخه فیزیکیش رو می خوندم..
        

          هر بار کتابی از خالد حسینی می خونم
تا مدتها درگیر شخصیت ها و روایات و تصور سازی داستانش میشم
الان تقریبا بعداز خوندن دوسال از این کتاب
مثل همون روزهای اول توی ذهنم داره می گذره 
درد و رنجی که کتاب داره ‌وصف نشدنیه:)
        

          من صوتیِ این کتاب رو با صدای اقای شکیبای عزیز گوش دادم
و طبیعتا قشنگی داستان رو چندین برابر کرد
اگه به کتابای صوتی علاقه دارید
با صدای اقای شکیبا بشنوید🤍
        

          ایده خیلی جالبی داشت
نکات روانشناختی خیلی خوبی درونش نهفته شده بود
که خیلی بدرد کسانی که به روان شناسی علاقمندن می خوره!
و خب حقیقتا تا اخر نمی تونی حدس بزنی چ اتفاقی می افته
        

          خیلی از این کتاب بد میگن
ولی من دوستش دارم
من از دل صفحاتش تونستم
درس بزرگی برای زندگیم بدست بیارم
اونم اینه که:هیچوقت،هیچوقت حسرت چیزی رو نخورم...چون شاید من ادمی نباشم که بتونم با اون شرایط کنار بیام...
        

          کتابی به شدت تلخ و غمگین در عین حال بینظیر...
        

          اصلا دوستش نداشتم
بنظر من ارزش خوندن رو نداره متاسفانه
به شدت کودکانه و تخیلی بود...
        

          حین خوندنش فکر میکردم توی ی باتلاق گیر کردم و در حال خفه شدنم...
بعداز بوف کور نتونستم چیزی از هدایت بخونم دیگه ...
        

          همون چیزی که تولستوی گفت
عجب کتابیست اتاق شماره ۶چخوف....
عجیب آدم رو غرق فکر میکنه
از دست ندید این کتاب رو✌🏻