حالا که هیچ خونه‌ای امن نیست...  
اولکر نه در خونه‌ی پدرش آرامش رو تجربه کرده، نه در خونه‌ی شوهرش. بعد از بیست سال دست‌وپنجه نرم کردن با خشونت خانگی، بالاخره فرار می‌کنه و توی یه بیمارستان، همراهِ بیمارهای تنها می‌شه تا بی‌سرپناه و بی‌غذا نمونه. اما این فقط یه فرار نیست، یه ایستادنه. تصمیم می‌گیره جلوی سرنوشت وایسه، خودش رو نبازه. با اینکه زخم‌های زیادی از گذشته داره، هنوز شوخ‌طبع و حاضرجوابه و هرجا که لازم باشه، از حق خودش دفاع می‌کنه. من تمام طول داستان با اولکر همراه شدم، با غم و اضطرابش غمگین شدم، با ترس‌هاش ترسیدم. حالا که هیچ خونه‌ای امن نیست، باید چیکار کنیم؟ 
 کتاب رو دوست داشتم و فکرش رو هم نمی‌کردم اونطور تموم بشه، غافلگیرم کرد و این برای خیلی ارزشمنده.
به نظرم نویسنده ساده اما پرقدرت، به مسائلی مثل خشونت خانگی، نابرابری اجتماعی و تلاش زنان برای استقلال پرداخته. اگر به حوزه‌ی زنان و مسائل مربوط به اونها علاقه دارید و دنبال یه کتاب کوتاه ولی تأثیرگذارید، «اولکر آبلا» یه گزینه‌ی خوبه.
        

          گند بزنند به این‌جور زندگی. چندین سال جان کندم تا شوهرم نفسم را نبُرد، حالا هم جان می‌کنم که دستِ مردهای بیگانه‌ای که می‌گویند «همین‌که نفس بکشه کافیه» بهم نرسد.

«اولکر» از دخترِ مردی بودن خیری ندیده بود.
همسرِ مردی شد و باز هم روزِ خوش نداشت… 
تا چشم باز کرد دید مادر شده و حالا باید تلاش کنه زنده بمونه؛ پسرش شد دلیل زنده‌موندنش. 
تا روزی که پسرش هم بزرگ شد و رفت سربازی و‌ اولکر بالاخره بعد از بیست سال از خونه‌ای که جز خشونت و تحقیر براش چیزی نداشت بیرون رفت.
به این فکر می‌کرد کجا بره که دست شوهرش بهش نرسه، و از بی‌پناهی و ترس به بیمارستان پناه برد،  و کم‌کم شغلِ ناپایداری هم برای خودش پیدا کرد و شد همراهِ بیمارهایی که تنهان.

واقعا زن‌ بودن خیلی سخته، دلم برای همه‌ی اون زن‌هایی که اسیر چنین شرایطی می‌شن می‌سوزه…

پی‌نوشت:
آدم‌ها یا کمکی نمی‌کنن، یا کمک می‌کنن ولی در عوضش چیزی هم می‌خوان.
کدوم بدتره؟ دومی.
        

          این کتاب راجع به خشونت خانگی بود. زنی از دست شوهرش که دائما آزارش می‌ده فرار می‌کنه. کجا میره؟ بیمارستان.
چی کار می‌کنه؟ همراه مریض‌هایی می‌شه که همراه ندارن. حواسش هست هیچ‌جا اسمی ازش نمونه تا شوهرش نتونه پیداش کنه. از دوربین‌ها، پلیس‌ها و هر چیزی که امکان شناساییش رو داشته باشه دوری می‌کنه.
زنی که به خاطر پسرش می‌خواد زنده بمونه ولی نمی‌خواد دیگه یه لحظه زندگی با شوهر آزارگرش رو تحمل کنه. اینکه چه بلاهایی سرش میاد و پایان کتاب چیه رو می‌سپرم به هرکی که می‌خواد بخونه.
این کار سرای شاهینر رو خیلی بیشتر از پله پله تنهایی دوست داشتم.