در نوجوانی گمان می‌کردم چون انسان به‌روز و خوش طبعی هستم حتما شعر سهراب مرا به وجد می آورد. هشت کتاب را با اشتیاق تهیه کردم. کمی خواندم که دیدم واقعا بجز برخی از اشعار مرا نمی گیرد. کششی برایم ندارد. کمی بعدتر متوجه شدم ایراد از شعر سهراب نیست، مشکل آن است که قبلا با حافظ دمخور شده ام. هر چند معنی دقیق برخی از اشعارش را که حفظ بودم بعدها متوجه شدم.
