من نمی‌دانستم عشق چیست...تا اینکه با قلم بزرگ علوی عشق را شناختم .
برای اولین بار دوست داشتم طعم عشق را بچشم ولی نه هر عشقی عشقی که بزرگ علوی آن را به من آموزش داده بود.
ولی....
عشق بین دو انسان همیشه ناپایداره...
انتظار میاره،انتظار شک میاره، شک قضاوت میاره و قضاوت عشق رو از بین میبره...
و عشق دیگر فقط یک کلمه است نه حس...
        

          یکی از زیباترین عاشقانه های زبان فارسی. 
        

          شاید این نظرم رو دوست نداشته باشید 
اما من فکر میکردم چیزی که انقدر معروفه قراره یه شاهکار باشه ولی میتونم بگم که به زور تمومش کردم 🙂
کوچکتربن ارتباطی نگرفتم باهاش
        

          زیبا ترین اثر از استاد زیبایی ها بزرگ علوی . واقعا ممنونم بخاطر همچنین شاهکاری🫠😭
        

          یادمه روزی که این کتاب رو همراه سمفونی مردگان خریدم چقدر ذوق داشتم و سریع اومدم نشستم صفحه اول و خوندم
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشق 
گویم و بعد از من گویند به دوران ها
با خودم فکر کردم چقدر قراره زیبا باشه این کتاب ولی وقتی کتاب و خوندم کمی تو ذوق زد برای من نمیدونم چرا شاید چون توقع دیگه ای ازش داشتم یا شاید چرا های دیگه! خلاصه اینکه توقع هامو برآورده نکرد و داستانش برام سیاسی عاشقانه معمولی بود 
که با پایانی تکراری و معمولی تمام شد 
و این گونه شد که توی ذوق من خورد نمیدونم کسی مثل من شده یا نه؟
        

          خیلی وقت بود یه داستان عاشقانه از دورانی که ای کاش در اون دوران می زیستم🥲نخونده بودم، واقعا قشنگ بود، تو ذهنم یه پایان دیگه برای داستان میدیدم اما خب اونجوری ک فکر میکردم پیش نرفت ، نمیگم سورپرایز شدم  ولی خلاف انتظارم پیش رفت و همینش جالب بود، کتابو نمیتونستم زمین بزارم. مدام میخواستم ببینم خب بعدش چی میشه، این کتابو از بهترین  ادم زندگیم هدیه گرفتم و خب بی تاثیر نبود تو علاقم به این کتاب😍
        

          اولین کتابی بود از آقای علوی می‌خوندم واقعا قابل تحسین بود ضربه آخر داستان خیلی قوی بود و بنظرم داستان هیچ جا تقریبا از ریتم نمیوفتاد.
خیلی جالب فضای ایران قبل از انقلاب رو نشون میده بنظرم این دسته از آثار زیاد باید خوندن بشن