این  از اون سبک کتاب هاست که همه اتفاق ها رو با جزئیات بیان میکنه حالت ابر ها، حرکت ماهی و کوسه ها ، صحبت های سانتیاگو با خودش ، احساسات و درد هاش  . پس نیاز به صبر و حوصله داره جزو اون کتابایی که فکر میکنم ارزششو داره دوبار بخونم و با فکر کردن درباره عمق صحبتاش 🥹 خیلی دلچسب تر میشه کتاب...
      

        اولش فکر میکردم مثل همه کتابای دیگه قرار نیست حالم بد شه قرار نیست دلم بسوزه یا قرار نیست وحشتناک باشه ولی خیلی خیلی وحشتناک تر از اون چیزی بود که فکر میکردم 😭😭
      

        جزو قشنگ ترین کتاب هایی که خوندم ؛
      

        این کتاب از اون کتابایی که حوصله میخواد خوندنش.  و حس میکنم بزرگ علوی میخواسته با این کتاب حسرت هاش و درگیری هاش و آرزو هاشو بیان کنه در ابعاد و شخصیت های دیگه.
      

        من با چشمایی که از اشک خشک شده و با درد هایی که پر از فریاد ناتمومه منتظر لمس آنچه ام که رفت من نور فراموش شده ای بودم که بوی اندوه میدادم و باران سال ها به من باریده بود اما یه روز بالاخره نسیمی دلنواز ،آفتابی صبحگاهی دوباره طلوع کرد و من راز گم شده اعماق وجودم را پیدا کردم .
      

        این دفعه قراره یه دخترک با گنجشک کوچیکش شاهزاده طلسم شده نجات بده . این کتاب از مجموعه عشق های فراموش شده خلاصه میشه در این"برای نجات تو اگه لازم باشه تمام غمم  رو درونم رو  جمع میکنم اگه لازم باشه از غصه دق میکنم اگه لازم وقتی غریبه ای دستات رو میبوسم و با سنگ صبور درد و دل میکنم "🫂🍃
      

        کتاب خلاصه میشه در این [ برای بدست آوردن تو اگه لازم باشه کل جهان رو خراب میکنم اگه لازم باشه با آشنا ترین زندگیم غریبه میشم]
      

        این کتاب صرفا برای درک کردن و درک شدنه! گاهی وقتا انقدر تنهاییم و بعضی ها به ما زخم میزنن اون میتونه یه دوست صمیمی باشه میتونه فقط یه رفیق باشه یا یه چیز اشتباه که ما فقط نیاز داریم درک شیم و بدونیم که تنها نیستیم و هستن کسایی که این هجوم افکار هجوم خاطرات و فرایند بیرون کردن از قلب رو طی کردن درک کردن تجربه کردن و ما تنها نیستیم.
جدای از این کتاب عمیق و آموزنده نیست 
ولی وقت تلف کردنم نیست بعضی جملاتش واقعا از ته قلب گفته شده و صدای احساسات کلمه ها شنیده میشه:)

      

        مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعرها و شورها

_فروغ فرخزاد

      

        سال‌ها رفت و نشد فردا پدید
آه ازین فردای ناپیدای من‌... 

_ناظرزاده کرمانی
      

        بی‌چاره‌ی دچار تو را چاره جز تو چیست
چون مرگ، ناگزیری و تدبیر تو محال

_قیصر امین‌پور