من با چشمایی که از اشک خشک شده و با درد هایی که پر از فریاد ناتمومه منتظر لمس آنچه ام که رفت من نور فراموش شده ای بودم که بوی اندوه میدادم و باران سال ها به من باریده بود اما یه روز بالاخره نسیمی دلنواز ،آفتابی صبحگاهی دوباره طلوع کرد و من راز گم شده اعماق وجودم را پیدا کردم .
