یادداشت‌های محدثه علیمردانی (35)

          یکی از شعرهای این دفتر خیلی بر دل و جانم نشست. 
هر بار که می‌خواهم بخوانمش، نه تنها با زبانم، بلکه با بند بندِ وجودم می‌خوانم. با تمامِ روحم. با تمامِ قلبم.
نمی‌دانم چرا تا این حد، به این شعر علاقه دارم.. اما
 دلم می‌خواهد به هر جا که رسیدم آن را گوشه‌ای بنویسم..
فرقی نمی‌کند کجا..
بر دیواری.. گلی.. کاغذی..  و یا حتی بر قلبی!
خلاصه که،
عمیقاً این شعر را دوست دارم. 🤍

" هر بامداد
تا نور مهر می‌دمد از کوه‌های دور
من بال می‌گشایم، چابک‌تر از نسیم
پیغام صبحدم را، با شعرهای روشن، پرواز می‌دهم.
انبوه خفتگان را، با نغمه‌های شیرین، آواز می‌دهم.
از نور حرف می‌زنم، از نور
از جانِ زنده، از نفسِ تازه، از غرور.
اما در ازدحام خیابان
گم می‌شود صدای من و نغمه‌های من.
گویند این و آن:
« خود را از این تکاپوی بیهوده وا رهان!
بی‌حاصل است این همه فریاد
در گوش‌های کر!
دیوانه حرف می‌زند از نور، با موش‌های کور »
□
بیگانه با تمامیِ این حرف‌های سرد
من، همچنان صبور
با عشق، شوق، شور
انبوه خفتگان را، آواز می‌دهم
پیغام صبحدم را، پرواز می‌دهم
هر سو که می‌روم
در گوش این و آن
حتی در ازدحام خیابان
از نور حرف می‌زنم،
از نور ..‌. "


        

          چند سالی بود که یا من به دنبالِ منِ‌او بودم، یا او به دنبال من. اما بالاخره به دست تقدیر، هم او مرا فراخواند و هم من او را.
دروغ چرا؟! با کمی بدبینی و اکراه به سمتش رفتم. نه که نخواهم بخوانمش. نه! فقط می‌ترسیدم در آخر من را با کوهی از غم تنها بگذارد. به نقلِ دوستانم، فکر می‌کردم برادرِ سمفونی مردگان است و راه و رسم عباس معروفی را پیش کشیده است. فکر می‌کردم از آن دست کتاب‌هایی‌ست که روحم را افسرده می‌کند و جانم را به درد می‌آورد‌.فکر می‌کردم قلمِ آقای امیرخانی عبوس و به دور از لطافت است و هر بار که این کتاب و نویسنده را تصور می‌کردم، تنها دو ابروی گره‌خورده جلوی چشمانم ظاهر می‌شد. اما چنین نبود.
روایتش، شوخ طبعی‌هایش، واگویه‌هایش، بازی‌ِ با کلماتش و ... چنان تکانم داد که گمان می‌کنم به نویسنده بدهکارم. بدهکارِ یک حلالیت!
اعتراف می‌کنم،
از تمام قضاوت هایم نادم و پشیمانم.. ! 👩🏻‍🦯
        

          مثلاااا قرار بود که شریعتی نخونم.. 😂🫠
ولی خب چون خیلی وقت بود که می‌خواستم این کتابش رو بخونم و همچنین به شدتتتت با عنوان کتابش موافق بودم، دیگه نتونستم جلو خودمو بگیرم و یهو به خودم اومدم دیدم کتاب تموم شد.
دیگه ۹۲ صفحه این حرفارو نداره که... داره؟!😂🫣
اگه می‌خوایید به دروغِ عشق پی‌ببرید، یه سری به این کتاب بزنید. آره خلاصه ..‌ 
        

          به قدری این کتاب را دوست دارم که می‌توانم برای تمام شدنش گریه کنم. :))
دوست دارم بند بندِ این کتاب را روی قلبم حک کنم و هر وقت که روحم خسته و درمانده شد به سراغش بیایم. 
احساس میکنم تمام افکار و عواطفم را در میان صفحات این کتاب جا گذاشتم و دلم برایشان تنگ می‌شود..
نادر ابراهیمی چیکار میکنی با قلب و روح آدمی؟!
        

          از جمله کتاب‌هایی‌ است که هر مسلمان و شیعه‌ای باید آن را بخواند و درس بگیرد. نه یک‌بار، بلکه چندین بار بخواند. آن‌قدر بخواند تا با پوست و استخوان درک کند که چرا امام آرزوی مرگ می‌کردن.
چه فتنه‌ها و چه خیانت‌هایی صورت گرفته...
 آدمی دلش می‌خواهد خون گریه کند. دلش می‌خواهد از این مظلومیت هزاران بار بمیرد و زنده شود.. 
فکر می‌کنم که اگر سال‌ها هم درباره زندگی امام علی تحقیق کنم، باز هم هیچی نمی‌فهمم و نمی‌توانم ذره‌ای شرایط آن زمان را درک کنم. 👩🏻‍🦯
        

          دلم با این کتاب خون شد و قلبم از غمِ این کاروان تکه تکه ... 💔
" قلم به اینجا رسید و سربشکست. " 
        

          وقتی کتاب را دیدم، اول از تعداد صفحات آن ترسیدم و با اکراه شروع به خواندن کردم. اما هر چه به پایان کتاب نزدیک تر می‌شدم، آرزو می‌کردم که ای کاش کتاب کش بیاید، کاش تمام نشود، کاش و ...
در این مدت کتاب الغارات را همزمان با این کتاب شروع کردم و درباره اتفاقات کتاب با پدرم و دوستانم دائما بحث و گفت‌وگو می‌کردم. و بخاطر همین، آن‌قدر غرق در آن دوران شده بودم که انگار من سلیم بودم. انگار ذهن من بود که بین معاویه و امام علی شناور بود. انگار من بودم که مشتاق دیدار امام بودم.
پدرم همیشه میگن که مظلوم ترین امام، امام علی‌ست  و از بچگی برای من این سوال بود، چرا؟ 
و الان هر چه بیشتر می‌گذره، بیشتر میفهمم که چرا.. :)💔
        

          این کتاب را امشب در حرم خریدم و همان‌جا هم خواندم. از کلمه اولش تا بند آخر!
با خواندن هر روایت، به گنبدش خیره می‌شدم و رو به امام می‌گفتم، چطور این‌قدر رئوفی؟! چطور این‌قدر شما حواست به ما هست و ما بی‌خبریم؟! 
از حس و حال خواندن این کتاب نمی‌توانم بنویسم. چیزی فراتر از کلمات و گفتار است. 
گمان کنم که رزق مشهدم بود. :)) 
        

          بسیاااار لذت بردم. :))
نه تنها از اشعار ایشون، بلکه از تحلیل‌هایی که اول هر مجموعه شعر اومده بود خیلی خوشم اومد و باعث شد که بیشتر با اشعارشون ارتباط بگیرم و درکشون کنم. 
        

          روایتی خواندنی از زندگی امام خمینی (ره)
به سبب قلم بی‌نظیر نادر ابراهیمی، بیش از پیش شیفته شخصیت و اندیشه امام شدم و افسوس می‌خورم که جلد سوم این کتاب هیچ وقت به دست انتشار نرسید ‌.. 
        

          " نمی توانستم، دیگر نمیتوانستم
 صدای پایم از انکارِ راه برمی‌خاست
 و يأسم از صبوري روحم وسیع تر شده بود
 و آن بهار، و آن و هم سبزرنگ
 که بر دریچه گذر داشت، با دلم میگفت :
 نگاه کن 
تو هیچ گاه پیش نرفتی
 تو فرورفتی! "

شعرهای این زن محشره، محشر! 🤝🏻
        

          سری ره‌نامه بر اساس سخنان و اندیشه رهبر عزیز  نوشته شده و این کتاب اختصاص داده شده به مسئله فلسطین و مقاومت.
به عنوان اولین کتابی که در این حیطه خوندم خیلی عالی و مفید بود و چون خواندن این کتاب با گوش دادن به دوره روایت نصر همزمان شد، خیلی از مسائل بیشتر برام جا افتاد و روشن تر شد. 
خلاصه که پیشنهاد می‌کنم حتما بخونید. 🤝🏻
        

          باران خوبی‌ها از اون دسته کتاب‌هاییست که باید بزاری دم دستت و هر از چند گاهی بری سراغش و دوباره بخونیش.
این خطبه و شرحش به قدری برام شیرین بود که وقتی رسیدم به آخر کتاب، انگار غم و غصه عالم اومد توی دلم. اگه بگم به این کتاب وابسته شدم و دلم براش تنگ میشه دروغ نگفتم! 🥲😂
احتمالا ماه آینده وضعیت این کتاب رو مجدد از "خوانده‌ها" به "در حال خواندن" تغییر بدم.
یکی از نکاتی که این بار بهش بیشتر توجه کردم این بود :
این خطبه میگه فرد با تقوا کسیه خودش رو برای کسی که تاحالا ندیده و عمیقاً دوستش داره پاک نگه داره و این بلندترین مرتبه از عشقه که یک انسان میتونه داشته باشه. 
اصلا تقوا یعنی عاشقی. یعنی این مدلی عاشق خدا باشیم! 
        

          " دلم گرفته،
دلم عجیب گرفته است.
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو، که روی شاخه نارنج میشود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب‌بوست،
نه، هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌رهاند.
و فکر می‌کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد. "

منم همینطور جناب سپهری، منم همینطور. :)
        

          کلمات برای توصیف شخصیت و زندگی ایشون کافی نیستند ..
هر وقت نیاز به انگیزه و تلنگر داشتید به سراغ این کتاب بیایید.
        

          یادم هست که یکی از تمرین‌های مبنا، رونویسی از یک کتاب بود و من هم قرار بود کتاب‌های آقای جلال آل احمد را بخوانم و رونویسی کنم. که البته این‌ کار را نکردم و فقط در حد حرف باقی ماند. اما با خواندن این کتاب ترغیب شدم عملی‌اش کنم و رونویسی نون والقلم را شروع کنم.
        

          ویکتور فرانکل در این کتاب نشان می‌دهد که چطور می‌توان در بغرنج‌ترین موقعیت‌های زندگی روحیه خود را نبازیم و خود را رشد دهیم. در واقع نویسنده زندگی را جدا از رنج نمی‌داند و بر این باور است که اگر برای رنج کشیدن هدف و معنا تعریف کنیم، نه تنها شِکوه و ناله نمی‌کنیم بلکه با اشتیاق درد و رنج را در آغوش می‌گیریم و آن را فرصتی برای رشد توانایی‌های خود می‌بینیم.
این کتاب نگاهتان را نسبت به درد و رنج تغییر میدهد.
        

          و بالاخره تمام شد!
خواندن این کتاب بخاطر امتحانات و مسافرت نزدیک به دو هفته طول کشید. قطعا اگر هر کتاب دیگه‌ای با این حجم به جای جزء از کل بود، قیدش را زودتر زده بودم و آن را به عنوان کسل کننده‌ترین کتاب معرفی می‌کردم.
 اما خب، جزء از کل فرق می‌کند.
این کتاب بی‌نظیر بود. به قدری شخصیت‌هایش برایم واضح و واقعی بودند که احساس می‌کردم مدت‌هاست با آن‌ها زندگی کردم و مثل کف دست آن‌ها را میشناسم.
نسبت بهشون هم احساس تنفر دارم و هم ترحم . تنفر بخاطر شخصیت تیره و تاریکشون و ترحم بخاطر اینکه احساس می‌کنم هر سه شخصیت اصلی قربانی شدن. 
نمی‌دانم قربانی چه چیزی. شاید قربانی خانوادهِ ناسالم!
        

          از بین تمام کتاب‌های آقای حائری این کتاب را یک‌جور دیگر دوست دارم.  به قدری دوست دارم که نسخه چاپیش را می‌خرم و دوباره می‌خوانمش. و شاید هم بیشتر از دوبار.
 از آن دست کتاب‌هایی است که باید در کتابخانه‌ات داشته باشی و هر چند وقت یک‌بار، در موقعیت‌های مختلف، به سراغش بروی و دل گرم شوی.
این کتاب را دقیقا در موقعی از زندگیم خواندم که به شدت به آن احتیاج داشتم و چالش‌های درونی و برونی زندگی‌ام تا حد قابل توجهی با نامه‌های ایشان منطبق بود. و فکر می‌کنم به همین دلیل این‌قدر با کتاب ارتباط گرفتم و به دلم‌ نشست.
        

          این کتاب به خوبی نشان می‌دهد که سیاست چقدر می‌تواند کثیف و نفرت انگیز باشد. 
قلعه حیوانات شرحی از یک انقلاب به دست حیوانات است که به مرور زمان اهداف، تاریخ و قوانینش تحریف می‌شود و اهالی مزرعه  به علت نداشتن آگاهی و سواد کافی فریب ظاهر و شعارهای پوچِ رهبران انقلاب را می‌خورند.